Η εκκωφαντική απάντηση του Φαν Χάαλ

«Η Ολλανδία είναι γνωστή για το 4-3-3. Είναι συνδεδεμένο με την χώρα αυτό το σύστημα, αλλά με τόσους νεαρούς παίκτες μπορώ να καταλάβω γιατί επιλέγει το 5-3-2 ο προπονητής». Τάδε έφη ο προπονητής του Παναθηναϊκού, Γιάννης Αναστασίου, σε Ολλανδούς δημοσιογράφους για τις επιλογές του Φαν Χάαλ.

Οι οράνιε ετοιμάζονταν για το φιλικό με τη Γκάνα στις 31 Μαΐου. Ο Φαν Χάαλ στην τελευταία προπόνηση ξεκαθάριζε τα πράγματα. 5-3-2 με τον Μπλιντ, ο οποίος έπαιξε πολύ στον άξονα με τον Άγιαξ, στην αριστερή πτέρυγα και τον Ντε Γκούζμαν στο κέντρο με τον Ντε Γιονγκ. Ο πολύπειρος τεχνικός σε μια δήλωση που προκάλεσε εντύπωση, τόνιζε ότι πριν την αναμέτρηση θα ανακοίνωνε την 23άδα του, παρότι είχε κι άλλο περιθώριο από τη FIFA. Ήταν απόλυτα προετοιμασμένος. Το πλάνο είχε βγει. Δεν χρειαζόταν αποφάσεις της τελευταίας στιγμής. Στο παιχνίδι εκείνο η Ολλανδία νίκησε 1-0 χάρη στο γκολ του Φαν Πέρσι στο 5'. Η σύνθεση ήταν η ίδια με την πεντάρα επί της Φούρια Ρόχα...

Όταν οι οράνιε έχασαν τον Στρούτμαν με τραυματισμό, επικράτησε απογοήτευση. Το κέντρο έχανε έναν βασικότατο κρίκο και η ισορροπία διαταρασσόταν, σε μια ομάδα που η ανανέωση της είχε στερήσει την εμπειρία ούτως ή άλλως. Όταν ο Φαν Χάαλ έδειξε ότι θυσιάζει το παραδοσιακό ολλανδικό 4-3-3 για το 5-3-2 ή το 4-4-2 που επίσης δούλεψε υπήρξε σκεπτικισμός και κριτική. Είπαν ότι προδίδει τη φύση των Ολλανδών. Ότι προδίδει τη δική του φιλοσοφία. Ο Αναστασίου ήταν από εκείνους που τον διάβασαν σωστά.

Ντε Φράι και Ίντι προέρχονται από εξαιρετικό πρωτάθλημα με τη Φέγενορντ, που έκανε ένα καταπληκτικό κλείσιμο στην Eredivisie, παρότι αναγκάστηκε να παίξει χωρίς το μεγάλο αστέρι της, τον Γκρατσιάνο Πελέ, λόγω τιμωρίας. Πέραν της καλής χημείας τους και της πραγματικής αξίας τους, είναι και σε πολύ καλή κατάσταση. Ο τρίτος και εμπειρότερος στόπερ ο Φλάαρ, που τα δύο τελευταία χρόνια έχει γεμάτες σεζόν στην Πρέμιερ Λιγκ με την Άστον Βίλα, τους πρόσφερε ασφάλεια. Όπως και η προσέγγιση του Φαν Χάαλ. Τους οχύρωσε. Έκανε την έλλειψη εμπειρίας να φανεί μόνο στο ξεκίνημα.

Ο Μπλιντ, όπως είπαμε, έπαιξε πολύ ως αμυντικό χαφ φέτος. Ο 62χρονος του εμπιστεύτηκε όλη την αριστερή πλευρά, παρότι αρκετές φορές είχε εκτεθεί. Γιος της παλιάς δόξας του Άγιαξ Ντάνι Μπλιντ, στο παρελθόν τα άκουσε αρκετές φορές από τον κόσμο. Τον περίμεναν στη γωνία σε κάθε λάθος του, θεωρώντας ότι παίζει λόγω του πατέρα του. Πήγε δανεικός στη Χρόνινγκεν και επέστρεψε για να δει τον Μάρτιν Γιολ να τον αγνοεί. Ο Ντε Μπουρ τον χρησιμοποιούσε αρχικά ως μπακ. Σταδιακά ξεκίνησε να τον βάζει στο κέντρο. Με τη δουλειά του απέδειξε στους οπαδούς το λάθος τους και κέρδισε μια θέση στην εθνική με το σπαθί του. Ο Φαν Χάαλ τον έβλεπε ως το κομμάτι του παζλ που έψαχνε για την πτέρυγα.

Ο επίσης σταθερότατος φέτος με τη Φέγενορντ Γιάνμαατ βρήκε θέση στα δεξιά. Με λιγότερο πλάτος, αλλά πολύ ουσία. Ντε Γκουζμάν και Ντε Γιόνγκ έβγαλαν πολλά τρεξίματα από την αρχή και ο Φαν Χάαλ είχε φέρει το παιχνίδι εκεί που ήθελε. Εκμεταλλεύτηκε ιδανικά τους χώρους, που αποτέλεσαν βούτυρο στο ψωμί του Ρόμπεν.

Με 35.6% κατοχή έβαλε πέντε γκολ. Έκλεισε τα κενά στο δικό του μισό, πέτυχε σωστές διαγώνιες καλύψεις και δεν άφησε τους Ισπανούς να βγάλουν παίκτες παραπάνω από τις προωθήσεις των μπακ τους. Εκείνος δημιούργησε τους Τσάβι και Ινιέστα, εκείνος ήξερε και πως να τους περιορίσει. Προφανώς δεν λειτούργησαν όλα σωστά αυτομάτως. Οι οράνιε χρειάστηκαν χρόνο. Είχαν κάποιες κακές τοποθετήσεις στην άμυνα και ο Φαν Χάαλ παραδέχθηκε ότι είχε σκοπό να αλλάξει το σύστημα σε 4-3-3 πριν το φανταστικό γκολ του Φαν Πέρσι. Μετά όλα κύλησαν όπως τα είχε υπολογίσει.

Ο Σνάιντερ με τον Ρόμπεν αποτέλεσαν δύο εξαιρετικά στηρίγματα στον Φαν Πέρσι, λειτουργώντας κατ' ουσίαν ως τριπλέτα και προκαλώντας πολλούς πονοκέφαλους και έχοντας το κεφάλι τους ήσυχο από της καλύψεις. Η κλάση τους αναμφισβήτητη, αλλά έπρεπε να φανεί η συνεργασία τους στο γήπεδο. Ειδικά ο Ρόμπεν, που κάτι χρωστάει από το 2010, έκανε όργια. Τρομερή εμπιστοσύνη, όρεξη και δημιουργικότητα. Ένας ελεύθερος ρόλος που δείχνει να του ταιριάζει γάντι.

Η πρώτη απάντηση του Φαν Χάαλ ακούστηκε σε όλο τον ποδοσφαιρικό κόσμο. Η ομάδα του έδειξε εξαιρετική προσαρμοστικότητα, όρεξη και ποδοσφαιριστές που μετά το Μουντιάλ θα μας απασχολήσουν σίγουρα περισσότερο. Φυσικά ο ίδιος έσπευσε να χαμηλώσεις τους τόνους, ξεκαθαρίζοντας ότι η ομάδα του ακόμα δεν πέτυχε τίποτα. Ήταν ένα πρώτο δείγμα που απέδειξε το αυτονόητο. Οι προπονητές ξέρουν πάντα καλύτερα. Και όταν κουβαλούν την ιστορία, την ευφυΐα και την τακτική προσέγγιση του Φαν Χάαλ, τα σχόλια περί προδοσίας αποτελούν ύβρη. Ο πανηγυρισμός του Φαν Πέρσι που έτρεξε να πανηγυρίσει με τον προπονητή του έδειξε ότι οι παίκτες αυτό το καταλαβαίνουν πλήρως. Και μας κάνουν να ανυπομονούμε για τη συνέχειά τους στη διοργάνωση.

Follow @Thansarr