Από τα χαμόγελα στα.... Γκούλαγκ της Β. Κορέας!

Ο ηγέτης της Βορείου Κορέας, Κιμ Γιονγκ Ουν επανεμφανίστηκε και έβαλε τέλος στα σενάρια περί δολοφονίας του ή σοβαρής ασθένειάς του. Ωστόσο, κάτι τέτοιο δεν ισχύει και με τον πρώην τεχνικό της Εθνικής ομάδας. Ο χρόνος γυρίζει, όταν τα χαμόγελα ήταν πολλά και όχι ψεύτικα!

Η 2η συμμετοχή της Β. Κορέας σε Μουντιάλ είχε σκορπίσει ρίγη υπερηφάνειας στη χώρα, ο κόσμος μιλούσε για ήρωες και το δικτατορικό καθεστώς έβγαλε τον κόσμο στους δρόμους μιας και θα έκανε την υπέρβαση να μεταδώσει αγώνα της ομάδας από τα γήπεδα της Νοτίου Αφρικής.

Εξάλλου, η Β.Κορέα είναι από τις πιο ερμητικά κλειστές χώρες στον κόσμο και εκτός από την... αστεία προπαγάνδα τους, τίποτα μα τίποτα δεν βγαίνει έξω που να μην φιλτράρεται. Οι αθλητές αποτελούν τη βιτρίνα του καθεστώτος, ξεχωρίζουν από τους υπόλοιπους και είναι οι μοναδικοί που μπορούν να εγκαταλείψουν τη γη του ηγέτη Κιμ Γιονγκ Ουν χωρίς να... συλληφθούν ή πυροβοληθούν.

Το πράγμα όμως... στράβωσε, βλέπετε η εξαιρετική εμφάνιση με τη Βραζιλία και η δύσκολη ήττα... ανάγκασαν τον δικτάτορα να κάνει κάτι εξωπραγματικό, να δείξει στον λαό το ματς με την Πορτογαλία σε ζωντανή μετάδοση!

Οι Ιβηρες διέλυσαν τους Βορειοκορεάτες 7-0, αλλά στο 4-0 οι οθόνες... θόλωσαν για να κρύψουν τη ντροπή. Η ζημιά είχε γίνει, καμιά δικαιολογία από το καθεστώς δεν μπορούσε να κρύψει την απογοήτευση του κόσμου. Βλέπετε, οι φιλοδοξίες ήταν πολλές και στα μάτια των απλών ανθρώπων οι παίκτες φάνταζαν ως οι ήρωες που θα έφερναν αληθινά χαμόγελα!

Η ηγεσία της χώρας είχε πάρει την απόφαση, υπεύθυνος γι αυτή την κατάσταση είναι μόνο ο προπονητής! Ο Γιονγκ Χαν απολύθηκε και από τη θέση που είχε στο Εργατικό Κόμμα και τον έστειλαν εξορία σε στρατόπεδο εργασίας. Μάλιστα, οι πληροφορίες κάνουν λόγο πως δουλεύει σκληρά 14 ώρες τη μέρα. Οι φήμες πολλές, ωστόσο το γεγονός είναι πως ο προπονητής είναι... άφαντος σχεδόν τέσσερα χρόνια. Στόματα κλειστά, κανείς δεν μπορεί να πει το παραμικρό και φυσικά ο προπονητής της Κορέας στα αζήτητα...

Γλίτωσαν οι παίκτες!

Παρότι ουσιαστικά κανένας δεν μπορούσε να πιάσει τόσο μεγάλο επίπεδο ως προς τις διεθνείς διοργανώσεις, η φόρμουλα για την Λίγκα των Κορεατών ήταν να χωριστεί σε δύο φάσεις. Τα τελευταία χρόνια τα σωματεία της πρωτεύουσας άρχισαν να... μοιράζονται τους τίτλους. Οι αρχές θα επέτρεπαν να βγουν εικόνες και μεταδόσεις στο εξωτερικό όμως αυτό είναι μία άλλη ιστορία και κουβέντα.

Παρόλα αυτά κάποιοι παίκτες κατάφεραν να... ξεφύγουν από τα στενά όρια της Κορέας και να αλλάξουν επίπεδο. Από τους 23 παίκτες που ήταν στην λίστα για το Παγκόσμιο του 2010 τρεις εξ αυτών έπαιξαν στο εξωτερικό. Ένα γεγονός που σίγουρα αποτέλεσε κάτι ιδιαίτερα θετικό και ένα ειδικό προνόμιο γι' αυτούς.

Οι Αν Γιούγκ Χακ και Χονγκ Γιόνγκ-Γιο (σ.σ. ο αρχηγός) βρήκαν ιδιαίτερα καλές ομάδες σε Ιαπωνία και Ρωσία. Όμως ο παίκτης που έκανε το πιο μεγάλο... μπαμ ήταν ο Γιονγκ Τάε Σε. Ηταν ο παίκτης που ξέσπασε σε κλάματα στο άκουσμα του εθνικού ύμνου. Με το παρατσούκλι «Κορεάτης Ρούνεϊ», έγινε ο πρώτος παίκτης που πέρασε τα ευρωπαϊκά σύνορα για να παίξει στην Μπόχουμ στην Γερμανία.

Τα οφέλη του ήταν πολλά. Κατάφερε να γίνει σημείο αναφοράς στην γερμανική Λίγκα. Σήμερα παίζει στη Νότια Κορέα στην πόλη του Σουβόν. Μία περίεργη εξέλιξη της καριέρας ενός παίκτη που έπαιξε μπάλα στην Ευρώπη και έζησε μακριά από το δικτακτορικό καθεστώς της Βόρειας Κορέας. Ήταν από τους ελάχιστους που το πέτυχαν αυτό. Ο ίδιος πάντως μέχρι και σήμερα δεν ξεχνάει ποτέ τις ρίζες του και από το που προέρχεται. Αυτή την στιγμή υπάρχουν περισσότεροι Βορειοκορεάτες στην Ευρώπη όμως δεν είναι τόσο πιθανό να αυξηθεί ο αριθμός τους.

Το ντοκιμαντέρ της επιτυχίας!
Το 1966 στην διάρκεια της πρώτης της συμμετοχής είχε κερδίσει την Ιταλία πριν αποκλειστεί στα προημιτελικά από την Πορτογαλία μετά από ένα... τρελό ματς. Υπάρχουν πηγές που αναφέρουν πως παίκτες στάλθηκαν στα Γκούλαγκ, άλλοι πάντως έτυχαν τιμές ηρώων. Περίπου 30 χρόνια μετά μία ομάδα Άγγλων δημοσιογράφων έσπασε τις... αλυσίδες και κάθε φραγμό και ήρθε σε επαφή με παίκτες εκείνης της Κορέας. Οι ιστορίες για το τι ακολούθησε μετά το παιχνίδι είναι άκρως ενδιαφέρουσες ωστόσο αμφισβητείται το πόσο αυθεντικές και αληθινές είναι. Η επαφή αυτή όμως οδήγησε σε ένα εξαιρετικό ντοκιμαντέρ με τίτλο "Το παιχνίδι της ζωής τους". Τόσα χρόνια μετά ορισμένοι παίκτες συναντήθηκαν με τα κοστούμια τους και μετάλλια που τους είχαν δοθεί. Και όλα αυτά παρά την μεγάλη προσοχή από τις Αρχές και τους διαλόγους πους τους είχαν ετοιμάσει.

Η Β. Κορέα παραμένει ένα μεγάλο αίνιγμα. Όμως όσες φήμες και εάν έχει ακούσει κανείς και όσες ιστορίες για στρατόπεδα, διώξεις και βασανισμούς αυτό το ντοκιμαντέρ ανοίγει... πόρτες και αποκαλύπτει μυστικά από την πλέον μυστικοπαθή χώρα. Χαρακτηριστικό είναι πως αυτό το βίντεο επρόκειτο να προβληθεί στους εκπροσώπους των ΜΜΕ της χώρας με χρήση παλιών εικόνων και τη νίκη της Εθνικής στο Μαρακανά...