Ο Ποκετίνο βάζει τη σφραγίδα του

Όταν η Σαουθάμπτον αποφάσισε να αντικαταστήσει τον Νάιτζελ Άντκινς, με τον οποίο πέτυχε τις συνεχόμενες ανόδους μέχρι την Premier League, αρκετοί δυσαρεστήθηκαν. Ο Νίκολα Κορτέζε, υπεύθυνος για το πρότζεκτ των «Αγίων», ήταν σίγουρος για την επιλογή του. Ο Μαουρίτσιο Ποκετίνο τον είχε κερδίσει στις διαδοχικές συναντήσεις τους και ήταν βέβαιος πως θα καταφέρει να οδηγήσει τη Σαουθάμπτον σε ακόμα καλύτερες μέρες στη μεγάλη κατηγορία. Και είχε δίκιο. Ο Αργεντινός έβαλε τη σφραγίδα του στους «Άγιους».

Γρήγορος ρυθμός, πρέσινγκ στο αντίπαλο μισό, γρήγορη επανάκτηση της κατοχής, έλεγχος του παιχνιδιού και μεγάλη συμμετοχή των μπακ στην ανάπτυξη. «Ο Ποκετίνο έδινε έμφαση στο να μπλοκάρει τους διαδρόμους για τις πάσες. Θυμάμαι ότι από την αρχή μας έδειχνε πως ένα ή μισό μέτρο μπορεί να κλείσει δύο διαδρόμους στο χώρο του κέντρου. Έπρεπε απλά να κάνουμε ένα βήμα ακόμα, ή να δίνουμε στο σώμα μας συγκεκριμένη κατεύθυνση για να δυσκολεύουμε τις αντιπάλους μας», είχε δηλώσει ο Σνάιντερλιν στην Equipe, δείχνοντας το πως κάποια πράγματα και κάποια στατιστικά δεν είναι τυχαία.

Ο Αργεντινός απέδειξε ότι ξέρει να δουλεύει και να δίνει κίνητρο στους νεαρούς, καθώς κατάφερε να δημιουργήσει ένα τρομερά δυνατό σύνολο, με τον ηλικιακό μέσο όρο να ξεπερνάει για λίγο τα 24. Ήταν ο λόγος για την σούπερ χρονιά που έκαναν ποδοσφαιριστές όπως ο Σο και ο Λαλάνα. Μετά την αποχώρηση του Κορτέζε από τη Σαουθάμπτον, το μέλλον του Ποκετίνο ήταν αβέβαιο. Και ο Ντάνιελ Λίβι κινήθηκε μεθοδικά για να τον φέρει στο White Hart Lane. Εκεί, βρήκε ένα ρόστερ με υπερτιμημένους παίκτες, αλλά και ταλέντα που περίμεναν την ευκαιρία τους. Όλοι ήθελαν να δουν από την Τότεναμ ένα αγωνιστικό προφίλ αντίστοιχο με εκείνο της Σαουθάμπτον. Δεν ήταν όμως τόσο απλό.

Στο πρώτο ματς της σεζόν με αντίπαλο τη Γουέστ Χαμ, ο Ποκετίνο έριξε στην 11άδα αρκετές μονάδες που έδειχναν ξένες προς το στιλ του. Τον «βαρύ» Αντεμπαγιόρ, τον μονοδιάστατο Λένον, τον όχι και τόσο πιεστικό Καπού, τον αμυντικογενή Νόουτον και τον δυνατόν μεν, παθητικό δε Καμπούλ. Τα προβλήματα δεν αργούν να φανούν. Η εντός έδρας ήττα από τη Στόουκ στις 9 Νοεμβρίου είναι η τέταρτη σε πέντε ματς σστο White Hart Lane. Η περίοδος χάριτος, αρχίζει να τελειώνει.

«Είναι ξεκάθαρο ότι πρέπει να βελτιωθούμε πολύ. Πάντα στο ποδόσφαιρο χρειάζεσαι χρόνο, υπάρχουν διαφορετικές μέθοδοι και φιλοσοφίες, αλλά πρέπει να βελτιωθούμε γρήγορα. Στο ποδόσφαιρο ποτέ δεν έχεις πολύ χρόνο, πρέπει να παίρνεις αποτελέσματα. Πρέπει να βρούμε μια λύση πολύ γρήγορα και να αλλάξουμε τη νοοτροπία μας», τονίζει ο προπονητής. Όπως και στο πρώτο ματς της σεζόν, ο Νόουτον αποβλήθηκε απέναντι στους Πότερς. Κόκκινη, που έδειξε να κλείνει τον κύκλο του.

Ο Ποκετίνο, αλλάζει πλάνα και αρχίζει να βρίσκει τους παίκτες που ταιριάζουν στη φιλοσοφία του. Ο Μπενταλέμπ «κουμπώνει» με τον Μέισον στο κέντρο. Πρέσινγκ, γρήγορες πάσες, αλληλοσυμπλήρωση. Λαμέλα, Έρικσεν και Κέιν σχηματίζουν την τριπλέτα πίσω από τον Σολδάδο, με στόχο να αυξήσουν το πρέσινγκ στο αντίπαλο 1/3, να δημιουργούν χώρους με τις κινήσεις τους και να εκμεταλλεύονται τις ανόδους των μπακ.

Ο Ρόουζ, επιστρέφοντας από τραυματισμό, έμεινε στον πάγκο, αφού ο 21χρονος Ντέιβις άρχισε να ανταποκρίνεται μια χαρά. Ωστόσο, τα τελευταία ματς κέρδισε ξανά τη θέση του βασικού, καθώς αποτελεί ακριβώς τον τύπο του μπακ που θέλει ο Αργεντινός. Φάνηκε αυτό απέναντι στην Άρσεναλ. Η φάση του γκολ των «Κανονιέρηδων», όπου ο Γουέλμπεκ με τον διασκελισμό του τον άφησε πίσω, αδικεί τον 24χρονο μπακ. Μόνιμη πηγή κινδύνου από τα αριστερά, δεν ήταν λίγες οι φορές που έφτασε μέχρι την περιοχή, κάνοντας 6 σέντρες, δύο σουτ και έχοντας 70% επιτυχίας στις πάσες. Συνεργαζόταν άψογα είτε με τον Έρικσεν, είτε με τον Κέιν που τραβιόταν προς τα αριστερά.

Από την άλλη, ο Νόουτον παραχωρήθηκε στη Σουόνσι και ο Λένον στην Έβερτον. Ο Καμπούλ δύσκολα φτάνει στη 18άδα. Ο Καπού είναι στην καλύτερη αλλαγή. Ο Αντεμπαγιόρ έφτασε μια ανάσα από την παραχώρηση και δεν ήταν ο μάνατζερ εκείνος που τη μπλόκαρε, αλλά ο Λίβι.

Τι άλλαξε; Η Τότεναμ απέκτησε μεγαλύτερο νεύρο και μαχητικότητα. Από το κέντρο της άμυνας, μέχρι την επίθεση. Μπήκαν παίκτες με τεράστιο work rate, βασική απαίτηση στο παιχνίδι του. Βάσει των στατιστικών της Opta, η Τότεναμ μετά το ματς με την Στόουκ τρέχει περισσότερο και έχει περισσότερα ατομικά σπριντ. Είναι πρώτη στα τάκλιν, κλέβει περισσότερες μπάλες και κυρίως το κάνει στο μισό του αντιπάλου. Έχει την τέταρτη μεγαλύτερη κατοχή στην Premier League με 56.1% μέσο όρο. Δεν είναι μόνο τα ομαδικά επιτεύγματα.

Ο Έρικσεν τρέχει όσο κανείς παίκτης στο Πρωτάθλημα. Ο Μέισον, ο οποίος πρόσφατα υπέγραψε νέο συμβόλαιο, είναι η αποκάλυψη στη μεσαία γραμμή και πιθανόν η πραγματική του προσφορά επισκιάζεται από τους ύμνους σε Κέιν και Έρικσον! Ο Κέιν, είτε παίζει στην τριπλέτα πίσω από τον φορ είτε σε θέση κλασικού striker είναι πραγματικά πολύτιμος. Είχαμε αναφερθεί και παλιότερα στην προσφορά του. Ο νέος ήρωας των Σπερς, οφείλει πολλά στον τρόπο που τον διαχειρίστηκε ο Ποκετίνο. Το ίδιο και ο Μέισον, που δείχνει να βρίσκει ιδανική χημεία με τον Μπενταλέμπ. Ο 21χρονος Ντάιερ, έχει γίνει αναντικατάστατος. Και κάθε άλλος πιτσιρικάς που έρχεται, βρίσκει τις σωστές βάσεις, όπως ο Ντέλε Αλί που θα ενσωματωθεί το καλοκαίρι.

Η 11άδα των Λονδρέζων πλέον βασίζεται σε περισσότερο aggressive παίκτες, με μεγαλύτερη προσήλωση και εργατικότητα. Ευέλικτους, ικανούς να φέρουν εις πέρας τον σύνθετο τρόπο παιχνιδιού του προπονητή τους. Βρίσκουν αγωνιστική ταυτότητα, που τους κάνει ελκυστικούς και «μπολιάζονται» όλα και περισσότερο στη νοοτροπία του Aργεντινού. Ήταν εμφανές απέναντι στην Άρσεναλ, όπου η νίκη και η ανατροπή έφτιαξαν ακόμα περισσότερα την ψυχολογία. Ο γρήγορος ρυθμός που πήρε το ματς ταίριαξε περισσότερο στους Σπερς, αφού οι Gunners ήταν περισσότερο παθητικοί. Πλέον, καλούνται να κάνουν το ίδιο και απέναντι στη Λίβερπουλ, συνεχίζοντας τη μάχη τους για την τετράδα. Η ατμόσφαιρα στο White Hart Lane είναι εκπληκτική. Και μεγάλο μερίδιο σε αυτό, έχει ο Μαουρίτσιο Ποκετίνο...