Η γέννηση και ο θάνατος της Super Depor

• Η επιστροφή και η καθιέρωση
• Τα πρώτα δείγματα της Super Depor
• Η μετάβαση
• Ο Ιρουρέτα και το πρώτο Πρωτάθλημα
• Η χρονιά της Euro Depor
• Η πτώση

Το 1-1 με την Κόρδοβα ήταν το όγδοο ματς της Ντεπορτίβο χωρίς νίκη. Η ομάδα της Γαλικίας βρίσκεται μόλις δύο βαθμούς πάνω από τη ζώνη του υποβιβασμού, δίνοντας σκληρή μάχη για την παραμονή της. Τα πράγματα όμως δεν ήταν πάντα έτσι. Ελάχιστοι από εκείνους που βίωσαν την καλή περίοδο της Λα Κορούνια, στα τέλη των 90s μέχρι τα μέσα των 00s, δεν την συμπάθησαν. Ήταν ένα σύνολο που προκαλούσε σεβασμό σε όλη την Ευρώπη, παίζοντας κατά διαστήματα εξαιρετικό ποδόσφαιρο.

Η επιστροφή και η καθιέρωση

Τα οικονομικά προβλήματα που βίωσε στα τέλη της προηγούμενης δεκαετίας η Λα Κορούνια δεν ήταν ξένα στους παλιότερους οπαδούς της. Το 1988, η νέα διοίκηση της ομάδας υπό τον Αουγούστο Σέζαρ Λεντόιρο είχε να διαχειριστεί ένα χρέος 600 εκατομμυρίων πεσετών, την ώρα που ο σύλλογος πάλευε εκτός πρώτης κατηγορίας για 15 χρόνια. Τα πράγματα δεν ήταν εύκολα, αλλά η μοίρα της ομάδας δεν ήταν στα χαμηλά.

Η αντεπίθεση άρχισε την επόμενη χρονιά, όταν ο πρώην ποδοσφαιριστής και τεχνικός της ομάδας, Αρσένιο Ιγλέσιας, κατάφερε να οδηγήσει τη Ντέπορ σε μια καλή πορεία στο Κύπελλο, όπου έφτασε μέχρι τα ημιτελικά. Την προσεχή σεζόν, το κλαμπ της Γαλικίας έκανε μια αξιόλογη πορεία στο πρωτάθλημα και έφτασε στα πλέι οφ ανόδου, όπου όμως αποκλείστηκε από την Τενερίφη. Πισωγύρισμα μεν, αλλά πλέον άπαντες είχαν καταλάβει ότι η Λα Κορούνια ήταν έτοιμη να επιστρέψει στην Πριμέρα. Τα κατάφερε το 1990-91, όταν τερμάτισε δεύτερη και κέρδισε την απευθείας άνοδο.

O Aρσένιο Ιγλέσιας

Τα πρώτα δείγματα της Super Depor

Κάθε... επιστροφή και δύσκολη. Τα οικονομικά ήταν στριμωγμένα, ωστόσο οι νεοφώτιστοι εξασφάλισαν στα μπαράζ την παραμονή τους, στέλνοντας στη Σεγούντα την Μπέτις. Ο Αρσένιο Ιγλέσιας, μετά από διακοπή ενός έτους, επέστρεψε για τέταρτη φορά στη Γαλικία, αναλαμβάνοντας αρχικά τη σωτηρία και εν συνεχεία να χτίσει μια ομάδα με εμπειρία, αλλά και προοπτική. Πήρε ποδοσφαιριστές από μεγάλες ομάδες που όμως έδειχναν ότι έχουν μπει στα τελευταία στάδια της καριέρας τους, όπως ο Ντονάτο, ο Ο Μπαραγκάν, ο Λόπεθ Ρεκάρτε. Η κίνηση όμως που άλλαξε επίπεδο στην ομάδα ήταν η απόκτηση των δύο Βραζιλιάνων. Ο Λεντόιρο έφερε στην Ευρώπη τον μεγάλο Μπεμπέτο και τον Μάουρο Σίλβα. Αμφότεροι διεθνείς με την Σελεσάο, κόστισαν στο σύλλογο 500 εκατομμύρια πεσέτες.

Σταδιακά καθιερώθηκε και ο μετέπειτα αρχηγός, Φραν, η κλάση του οποίου συμπλήρωνε αρμονικά τους υπόλοιπους. Η Ντεπορτίβο είχε γίνει και πάλι πρωταγωνίστρια. Βγήκε Ευρώπη για πρώτη φορά στην ιστορία της με όπλο την αμυντική της λειτουργία, άγγιξε τον τίτλο το 1994, αλλά είδε τον τερματοφύλακα Γκονσάλεθ της Βαλένθια να της τον στερεί στο τελευταίο ματς της σεζόν, όταν έπιασε πέναλτι του Τζούκιτς στο 90' και η νίκη που θα κλείδωνε το Πρωτάθλημα δεν ήρθε ποτέ, σε ένα φινάλε πραγματικό θρίλερ. Μπάρτσα και Ντέπορ έπαιξαν τον τίτλο κυριολεκτικά στα τελευταία λεπτά της σεζόν. Στο Καμπ Νόου η Μπαρτσελόνα που νικούσε τη Σεβίλλη και κατακτούσε πρωτάθλημα, αλλά η υπόδειξη πέναλτι στο Ριαθόρ άφησε τον κόσμο με κομμένη την ανάσα.

Ο Μπεμπέτο με τη φανέλα της Κορούνια

Η απώλεια του Τζούκιτς, έφερε εκ διαμέτρου διαφορετικά συναισθήματα στις δύο πόλεις και το 2008 αποκαλύφθηκε από τον Φερνάντο Γκινέρ ότι η Μπαρτσελόνα είχε τάξει ένα τεράστιο μπόνους στους παίκτες της Βαλένθια για να κόψουν τον δρόμο της Κορούνια. Η βαλιτσούλα περιείχε 50 εκατομμύρια πεσέτες...

Ο πρώτος τίτλος ήρθε την επόμενη χρονιά. Η ομάδα του Ιγκλέσιας έχασε το Πρωτάθλημα από τη Ρεάλ Μαδρίτης, αλλά έφτασε μέχρι στον τελικό Κυπέλλου. Αντίπαλος; Ο εφιάλτης της προηγούμενης σεζόν, Βαλένθια. Το παιχνίδι διεκόπη στο 83' λόγω έντονης βροχόπτωσης και ενώ το σκορ ήταν 1-1. Συνεχίστηκε τρεις μέρες μετά και ενώ λίγοι πίστευαν ότι 7 λεπτά είναι αρκετά, μια κεφαλιά του Αλφρέδο Σανταελένα χάρισε στην ομάδα της Γαλικίας την πρώτη της κούπα.

Η μετάβαση

Ο Αρσένιο Ιγλέσιας αποσύρθηκε μετά το Κύπελλο, τονίζοντας ότι σταματά την προπονητική, αν και επέστρεψε για ένα διάστημα για να αναλάβει για μισή σεζόν τη Ρεάλ Μαδρίτης. Στη θέση του ανέλαβε ο Τζον Τόσακ, ο Ουαλός πρώην άσος της Λίβερπουλ. Η αλλαγή προπονητή και το γερασμένο ρόστερ επηρέασαν αγωνιστικά το σύλλογο, ο οποίος κατέκτησε το Σούπερ Καπ και έφτασε στα ημιτελικά του τότε Κυπέλλου Κυπελλούχων, αλλά δεν διεκδίκησε σε κανένα σημείο της χρονιάς πρωτάθλημα. Την αποχώρηση του Μπεμπέτο, ο οποίος επέστρεψε στην πατρίδα του και τη Φλαμένγκο, ακολούθησε η απόκτηση του Ριβάλντο. Για το αστέρι της Παλμέιρας βγήκαν από τα ταμεία 7 εκατομμύρια και αμέσως έκλεψε τις εντυπώσεις.

Ο Ρίμπο μαγνητίζει τη μπάλα

Ο Τόσακ, ο οποίος είχε παραμείνει στον πάγκο, δεν διατηρούσε και τις καλύτερες σχέσεις με τον Βραζιλιάνο, που όμως εξελισσόταν σε πραγματικό πρωταγωνιστή. Tελείωσε τη σεζόν με 21 γκολ σε 42 ματς. Στα μέσα της χρονιάς ο Λεντόιρο αντικατέστησε τον Ουαλό τεχνικό με τον Κάρλος Αλμπέρτο, ο οποίος ολοκλήρωσε τη σεζόν με τη Ντέπορ στην τρίτη θέση. Η σεζόν 1997/98 άλλαξε το ποδόσφαιρο με τον νόμο Μποσμάν και την εισροή χρημάτων από τα τηλεοπτικά συμβόλαια. Ο Τζαλμίνια μεγάλωσε την βραζιλιάνικη παροικία, αλλά πριν την σέντρα στην νέα περίοδο, η Μπαρτσελόνα πλήρωσε τη ρήτρα του Ριβάλντο και τον έκανε δικό της, ταράζοντας τις ισορροπίες στη Γαλικία. Η σεζόν δεν ήταν καλή. Ο Κάρλος Αλμπέρτο Σίλβα δεν άντεξε μέχρι το τέλος και ο υπηρεσιακός Μανουέλ Κοράλ ανέλαβε το τιμόνι για την τελική 12η θέση. Η ώρα για να επέλθει ξανά προπονητική σταθερότητα είχε φτάσει...

Η 11άδα τη χρονιά του τίτλου

Ο Ιρουρέτα και το πρώτο Πρωτάθλημα

Η κίνηση-ματ από τη διοίκηση έγινε με την πρόσληψη του Χαβιέ Ιρουρέτα, ο οποίος είχε βγάλει Ευρώπη την Θέλτα και είχε αναδειχθεί προπονητής της χρονιάς για το 1998. Στόχος ήταν να ξαναδημιουργήσει έναν κορμό παικτών που θα έκανε και πάλι την Ντέπορ διεκδικήτρια. Η πρώτη χρονιά δεν πήγε άσχημα. Τερμάτισε στην έκτη θέση και βγήκε Ευρώπη, ενώ έφτασε στα ημιτελικά του Copa del Rey. Το 1999/2000, που έμεινε για πάντα χαραγμένο στην ιστορία του συλλόγου, ξεκίνησε με απλές πινελιές. Ένα... Ολλανδός από την Τενερίφη που αργότερα θα γινόταν βασικός και στην Μπάγερν Μονάχου, ο Ρόι Μακάι και ο Βίκτορ, τον οποίο δεν ήθελε η Ρεάλ Μαδρίτης.

Οι υπόλοιποι, ήταν εκεί. Ο Καμερουνέζος Σονγκό κάτω από τα δοκάρια (ο οποίος ένα χρόνο αργότερα αντικαταστάθηκε από τον Μολίνα). Οι Ναϊμπέτ, Σούρερ, Ενρίκε Ρομέρο, Μανουέλ Πάμπλο και συχνά ο Ντονάτο κι ο Πέρεθ στην άμυνα. Ο φοβερός τότε Φλάβιο Κονσεϊσάο, που πήρε αργότερα μεταγραφή για την Ρεάλ, με τον έμπειρο Μάουρο Σίλβα. Ο Φραν με το Βίκτορ στα άκρα, δεκάρι ο Τζαλμίνια που μπορούσε για ένα ολόκληρο ματς να είναι κρυμμένος και με μια ενέργειά του να έκανε τη διαφορά και οι Παουλέτα-Μακάι στην επίθεση.

Ο Ιρουρέτα στις αγκαλιές του κόσμου

Η Λα Κορούνια ξεκίνησε δυνατά την χρονιά, νίκησε τη Μπαρτσελόνα και με ένα σερί 7 συνεχόμενων νικών έκατσε στην κορυφή. Στο δεύτερο μισό της σεζόν, όμως, στον κόσμο ξύπνησαν μνήμες 1994. Η Ντέπορ έχασε στο Καμπ Νόου από τη Μπάρτσα και τρεις αγωνιστικές πριν το τέλος, είχε διαφορά 2 βαθμών από τους Καταλανούς, όπως και τη χρονιά που έχασε το Πρωτάθλημα στο νήμα. Ωστόσο, η εντός έδρας ήττα των Μπλαουγράνα από τη Ράγιο Βαγιεκάνο ουσιαστικά άλλαξε τα δεδομένα. Ο Τζαλμίνια με δύο προσωπικά γκολ έδειχνε να «καθαρίζει» τη νίκη απέναντι στη Σαραγόσα, αλλά έβγαλε τη φανέλα του, με αποτέλεσμα να αποβληθεί! Η ομάδα της Αραγονίας εκμεταλλεύτηκε το αριθμητικό πλεονέκτημα για να ισοφαρίσει, συνεχίζοντας το θρίλερ του Πρωταθλήματος.

Το πούλμαν των campeones

Την προτελευταία αγωνιστική, Μπαρτσελόνα και Λα Κορούνια «γκέλαραν» με Σοσιεδάδ και Σαντατέρ αντίστοιχα και η Σαραγοσα απέκτησε εκ νέου ελπίδες για τον τίτλο! Στην τελευταία στροφή, η Σούπερ Ντέπορ ήθελε απλά έναν βαθμό απέναντι στην Εσπανιόλ. Ο Ντονάτο στο 2' έκανε την αρχή και ο Μακάι έβαλε το κερασάκι. Το σύνθημα «Super Depor campeon» έπνιξε το Ριαθόρ!

Η χρονιά της Euro Depor

Οι υψηλές πτήσεις και η ενίσχυση συνεχίστηκαν για την Κορούνια. Ο Μολίνα, ο Ντούσερ, ο ¨Εμερσον, ο Βαλερόν, ο Καπντεβίλα, ο Ντιέγκο Τριστάν. ο Παντιάνι, ο Σέρχιο, ο Άλμπερτ Λούκε φόρεσαν τη φανέλα των Πρωταθλητών τις επόμενες χρονιές. Το 2001 και το 2002 τερμάτισαν δεύτεροι στο Πρωτάθλημα και το 2003 και το 2004 τρίτοι. Ήταν για μια τετραετία στις top δυνάμεις του ισπανικού ποδοσφαίρου, προσθέτοντας στη συλλογή τους το Κύπελλο του 2002, το οποίο κατέκτησε μέσα στο Μπερναμπέου απέναντι στην Ρεάλ Μαδρίτης την μέρα του εορτασμού των 100 χρόνων της «Βασίλισσας» και δύο ισπανικά Σούπερ Καπ. Το 2001 έπαιξε για πρώτη φορά Champions League, φτάνοντας μέχρι τα προημιτελικά, όπου αποκλείστηκε από μια ακόμα μεγάλη ομάδα που είδαμε την εποχή εκείνη και πλέον παλεύει με τα φαντάσματά της, την Λιντς. Το 2003-04, όμως, ήταν η χρονιά της μεγάλης ευκαιρίας στην Ευρώπη.

Στο ελληνικό κοινό είχε συστηθεί από τα ματς με τον Παναθηναϊκό και τον Ολυμπιακό. Το 2003 είχε έρθει η ώρα να βρει και την ΑΕΚ. Αφού απέκλεισε την Ρόσεμποργκ στον προκριματικό, κληρώθηκε με την Ένωση, την Αϊντχόφεν και την Μονακό στον τρίτο όμιλο του Champions League. Ολοκλήρωσε τον πρώτο γύρο αήττητη, αλλά την τέταρτη αγωνιστική γνώρισε μια ιστορική συντριβή από τους Μονεγάσκους, που την σκόρπισαν με 8-3. Το 3-0 επί της ΑΕΚ στο Ριαθόρ όμως ήταν αρκετό για να την οδηγήσει στον επόμενο γύρο.

Η 11άδα στην αξέχαστη ρεβάνς με τη Μίλαν

Επόμενος αντίπαλος, η Γιουβέντους. Το γκολ του Λούκε χάρισε την καθαρή νίκη στην Ισπανία και στο Τορίνο ο Παντιάνι μόλις στο 12' πάγωσε τους Ιταλούς. Η Λα Κορούνια κράτησε το προβάδισμα και πήρε την πρόκριση με δύο νίκες, για να παίξει προημιτελικά με την Μίλαν. Στο πρώτο παιχνίδι της Ιταλίας, προηγείται ξανά με τον Παντιάνι, αλλά οι ροσονέρι είναι καταιγιστικοί και το τελικό 4-1 αφήνει στη Ντέπορ ελάχιστες πιθανότητες για την πρόκριση. Πιθανότατα, το ίδιο πίστεψαν και οι Ιταλοί. Ρεβάνς στο Ριαθόρ και το ημίχρονο βρίσκει την Κορούνια μπροστά στο σκορ με 3-0. Το όνειρο της πρόκρισης ήταν ζωντανό! Ο Φραν στο 76' έβαλε και τέταρτο, σφραγίζοντας μία από τις πιο θρυλικές ανατροπές στην ιστορία της διοργάνωσης.

Στα ημιτελικά, η Κορούνια συνάντησε την Πόρτο του Μουρίνιο, που την προηγούμενη σεζόν είχε κατακτήσει το UEFA. Το 0-0 της Πορτογαλίας έκανε την Γαλικία να χορεύει σε ρυθμούς τελικού και να ονειρεύεται την κούπα με τα μεγάλα αφτιά. Στη ρεβάνς, το γήπεδο ήταν γεμάτο και όπως φάνηκε, οι παίκτες του Ιρουρέτα δεν κατάφεραν να ξεπεράσουν το άγχος τους. Η Πόρτο έπαιξε πανέξυπνα, βρήκε το γκολ σε μια γρήγορη αντεπίθεση με τον Ντερλέι και η Λα Κορούνια τα έδωσε όλα στα τελευταία λεπτά, αλλά χωρίς αποτέλεσμα. Η ευκαιρία είχε χαθεί, καθώς τα βασικά της γρανάζια είχα πλέον μεγαλώσει και οι εποχές άλλαζαν.

Η πτώση

To 2004/05 ήταν σαν ένα όμορφο όνειρο που φτάνει στο τέλος του. Η εικόνα της ομάδας δεν ήταν καλή και με το ζόρι βγήκε UEFA, ενώ αποκλείστηκε στους ομίλους του Champions League. Το τέλος της, βρήκε τον αρχιτέκτονα της επιτυχίας, Χαβιέ Ιρουρέτα, να λύνει το συμβόλαιο του και τους Φραν, Τζαλμίνια και Μάουρο Σίλβα να κρεμούν τα παπούτσια τους. Σταδιακά, αποδομήθηκε ολόκληρη η ομάδα. Ο Ναϊμπέτ πωλήθηκε στην Τότεναμ το 2004, ενώ ο Λούκε έφυγε για τη Νιούκαστλ και ο Τριστάν, αφού πέρασε μια παρατεταμένη περίοδο ντεφορμαρίσματος, αναχώρησε για τη Μαγιόρκα. Τα χρέη συσσωρεύτηκαν, τα έσοδα από το Champions League και τα τηλεοπτικά δεν υπήρχαν πια και η μεταγραφική πολιτική του Λεντόιρο μοιραία άλλαξε, με την Γαλικία να βιώνει την ύφεση.

Η νέα φουρνιά ταλέντων δεν ήταν αποτελεσματική όσο η προηγούμενη και οι φτηνές μεταγραφές δεν αποδείχθηκαν λαβράκια. Αργά, αλλά σταθερά, η Λα Κορούνια γινόταν μια μικρομεσαία ομάδα, με αποκορύφωμα τον υποβιβασμό του 2011. Οι περισσότεροι που έζησαν τη Super Depor, εύχονται να μην βιώσει κάτι αντίστοιχο και φέτος...

Follow @Thansarr