Το τρελό που κυνηγάει η Μπάγερν

Είναι 3 Νοεμβρίου του 2013, η αναμέτρηση έχει ολοκληρωθεί, αλλά κανείς από τους τιφόζι που βρίσκονται στο «Ολίμπικο» του Τορίνο δεν λέει να αποχωρήσει. Ο Αλέσιο Τσέρτσι, ο άνθρωπος που λίγα λεπτά νωρίτερα έχει σταματήσει (1-1) το εκπληκτικό σερί της Ρόμα, παίρνει τους συμπαίκτες του και πιασμένοι χέρι χέρι στη σειρά αποθεώνονται από τους οπαδούς με το περίφημο «ολε, όλε», σε έναν πανηγυρισμό που έμοιαζε λες και είχαν νικήσει τη Μπαρτσελόνα στο Champions League. Και όμως ήταν απλά μία ισοπαλία εντός έδρας.



Λίγο πιο δίπλα στεναχωρημένοι οι Ρωμαίοι είδαν τις διαδοχικές νίκες τους να διακόπτονται στο νούμερο 10 και να μην φτάνουν το απόλυτο ποδοσφαιρικό ρεκόρ. Αυτό λοιπόν θα εξακολουθήσει να το κατέχει μόνη της η Τότεναμ της σεζόν 1960-'61. Αυτό που πλέον έχει την δυνατότητα να ισοφαρίσει η Μπάγερν του Πεπ Γκουαρδιόλα. Πριν όμως μιλήσουμε για τους Βαυαρούς, ας δούμε ποια ήταν εκείνη η μυθική ομάδα των Spurs που έφτασε στο 11 στα 11...



Από σπόντα... Μπιλ Νίκολσον
Η ιστορία της ξεκινάει κάπως παράδοξα και όχι βάσει σχεδιασμού. Τον Οκτώβριο του 1958 ο προπονητής Τζίμι Αντερσον μαθαίνει από τους γιατρούς πως έχει πρόβλημα στην καρδιά του και θα πρέπει να σταματήσει να αγχώνεται στους πάγκους. Η δουλειά θα ανατεθεί στον βοηθό του Μπιλ Νίκολσον. Ο 39χρονος τότε Νίκολσον δεν ήταν βέβαια ένας όποιος κι όποιος βοηθός, αλλά ένας ανερχόμενος τεχνικός με παρελθόν στο σύλλογο (από το 1938 έως το 1955 ως παίκτης των Spurs και πρωταγωνιστής στο παρθενικό πρωτάθλημα του 1950-'51) και ένα Μουντιάλ στην πλάτη του, καθώς στη Σουηδία το 1958 υπηρέτησε ως βοηθός του εκλέκτορα της Εθνικής Αγγλίας, Γουόλτερ Γουίντερμποτομ.



Οταν ανέλαβε, η Τότεναμ βρισκόταν έξι βαθμούς από την ουρά της βαθμολογίας. Ωστόσο, στο παρθενικό ματς του ως πρώτος κόουτς την οδήγησε στο απίστευτο 10-4 επί της Εβερτον (η μεγαλύτερη νίκη της ever στο πρωτάθλημα). Η χρονιά θα σωθεί έστω και δύσκολα και την επομένη σεζόν τα πράγματα θα πάνε αρκετά καλύτερα. Μεταγραφές και σταδιακή εμπέδωση στο τι αξίωνε ο προπονητής θα απογείωναν τους Λονδρέζους στο αξεπέραστο ρεκόρ της αμέσως επόμενης περιόδου (1960-'61). Το σερί θα περιλάμβανε νίκη επί της Αρσεναλ στο «Χάιμπουρι», και «τεσσάρες» επί της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ, αλλά και εκτός έδρας επί της 3ης στο φινάλε Γουλβς.

ΤΟ ΞΕΚΙΝΗΜΑ ΜΕ ΤΙΣ 11 ΣΕΡΙ ΝΙΚΕΣ
Τότεναμ-Εβερτον 2-0
Μπλάκπουλ-Τότεναμ 1-3
Μπλάμπερν-Τότεναμ 1-4
Τότεναμ-Μπλάκπουλ 3-1
Τότεναμ-Μάν. Γιουνάιτεντ 4-1
Μπόλτον-Τότεναμ 1-2
Αρσεναλ-Τότεναμ 2-3
Τότεναμ-Μπόλτον 3-1
Λέστερ-Τότεναμ 1-2
Τότεναμ-Αστον Βίλα 6-2
Γουλβς-Τότεναμ 0-4
ΤΟΤΕΝΑΜ-ΜΑΝ. ΣΙΤΙ 1-1

Παραλίγο απώλεια του τίτλου
Αν και αρχικά υπήρξε σκληρή κριτική για το 2-3-5 που επέμενε πατροπαράδοτα (είχε αρχίσει να ξεπερνιέται εκείνη την εποχή από το 3-4-3 ή αλλιώς WM στην μετά Χέρμπερτ Τσάπμαν αρχική εκδοχή του) να χρησιμοποιεί ο Νίκολσον, η Τότεναμ θα έπαιζε εκπληκτικά επιθετικό ποδόσφαιρο χωρίς να της κοστίζει αμυντικά η τόσο δημιουργική φιλοσοφία. Με ρεκόρ γκολ 38-11 στα 11 πρώτα ματς του ρεκόρ, θα έφτανε στο τέλος να έχει την απίστευτη παραγωγή των 115 τερμάτων (55 κατά). Το σερί όμως θα σταματούσε απρόσμενα στις 10 Οκτωβρίου, στο «Γουάιτ Χαρτ Λέιν», από τη Μάντσεστερ Σίτι.

Το 2-3-5 του Νίκολσον

Μέχρι το φινάλε η Τότεναμ θα είχε όμως σκαμπανεβάσματα στην απόδοση της, αλλά θα κατακτούσε τον τίτλο. Ωστόσο, με τρεις ακόμα ισοπαλίες και το χειρότερο, επτά ήττες, θα έφτανε στις 17 Απριλίου να υποδεχτεί τη 2η Σέφιλντ Γουένσντεϊ με πλεονέκτημα ενός βαθμού. Μάλιστα η αντίπαλοι θα προηγούνταν στο σκορ αν και οι αρχικανονιέρηδες Μπόμπι Σμιθ και Λες Αλεν θα έκαναν την ανατροπή (2-1) που θα εξασφάλιζε το πρωτάθλημα. Στα ματς που θα ακολουθούσαν, τα Σπιρούνια θα γνώριζαν δύο ακόμα ανώδυνες ήττες που δεν θα τους επέτρεπαν να κάνουν ακόμα ένα ρεκόρ. Η τελική συγκομιδή τους ανήλθε στους 66 βαθμούς. Με έναν ακόμα πόντο θα είχαν ξεπεράσει την θρυλική Αρσεναλ της σεζόν 1930-'31.

Τα αστέρια
Εννοείται πως το ρόστερ εκείνης της ομάδας δεν είχε κανέναν ξένο και απαρτιζόταν μόνο από Βρετανούς. Ειδικά η βασική 11άδα που άλλαζε μόνο εάν τραυματιζόταν κάποιος, είχε έξι Αγγλους, τρεις Σκοτσέζους, έναν Βόρειο-Ιρλανδό και έναν Ουαλό. Το επίτευγμα του Νίκολσον ήταν ότι είχε μαζέψει παίκτες που δεν ήταν πρωταγωνιστές εκεί που έπαιζαν και με αυτούς κατάφερε να στήσει ένα τρομερό σύνολο. Κορυφαίος όλων ο Σκοτσέζος μέσος Ντέιβ Μακάι, ο οποίος αργότερα στα ποδοσφαιρικά γεράματα του (1972) θα συναντιόταν με τον τεράστιο Μπράιν Κλαφ και μαζί θα κατακτούσαν το πρωτάθλημα με τη νεοφώτιστη Ντέρμπι Κάουντι.

Επίσης ο Νίκολσον ανάστησε τον 36χρονο Ντάνι Μπλαντσφλάουερ που άπαντες θεωρούσαν τελειωμένο. Εκείνος θα ήταν αρχηγός του έπους και ηγέτης της μεσαίας γραμμής μαζί με τον Μακάι. Το φοβερό ήταν πως στην ηλικία του έπαιξε όλα τα ματς της χρονιάς σε όλες τις διοργανώσεις (48) και έβαλε και έξι γκολ. Σημείο αναφοράς ήταν ο πιο νεαρός παίκτης της, ο Κλιφ Τζόουνς που ήταν εκείνη την εποχή ο ταχύτερος παίκτης στο Νησί. Μαζί με τους Τζον Γουάιτ, Λες Αλεν και Τέρι Ντάισον σιγοντάριζαν στην επιθετική πεντάδα τον ασυγκράτητο σέντερ φορ Ρόμπερτ Σμιθ των 32 γκολ σε 36 αγώνες!



Η χρυσή εποχή
Φυσικά εκείνη η σούπερ ομάδα δεν επαναπαύτηκε με τον έναν τίτλο. Στον τελικό του Κυπέλλου νίκησε 2-0 τη Λέστερ και έγινε η πρώτη ομάδα στην Αγγλία που κατέκτησε το νταμπλ μετά από 64 χρόνια (Αστον Βίλα 1896-'97). Αυτό όμως δεν ήταν παρά η αρχή της χρυσής περιόδου της Τότεναμ. Με τον Νίκολσον στον πάγκο μπορεί να μην κέρδισε ξανά το πρωτάθλημα, αλλά έως και το 1974 που εκείνος θα αποσυρόταν, έχει να υπερηφανεύεται για δύο ακόμα Κύπελλα (1962, 1967), τρία Σούπερ Καπ (1961, 1962, 1967), δύο Λιγκ Καπ (1971, 1973), μα πάνω απ' όλα αυτά που κατάφερε στην Ευρώπη. Το 1963 η Τότεναμ θα διέλυε 5-1 την Ατλέτικο Μαδρίτης στον τελικό του Κυπέλλου Κυπελλούχων και θα γινόταν η πρώτη βρετανική ομάδα που θα κατακτούσε ευρωκούπα.



Το απρόσμενο φινάλε ενός Μεγάλου
Εναν χρόνο νωρίτερα θα αποκλειόταν στα ημιτελικά του Πρωταθλητριών από την μετέπειτα κάτοχο Μπενφίκα του Εουσέμπιο, ενώ θα κατακτούσε το Κύπελλο UEFA (1972) και θα έχανε ακόμα μία κούπα από τη Φέγενορντ (1974). Σε εκείνον τον τελικό οι οπαδοί των δύο ομάδων θα έκαναν σοβαρά επεισόδια. Ο χουλιγκανισμός είχε κάνει για τα καλά την εμφάνιση του και αυτό δεν μπορούσε να το αντέξει ο εκπληκτικός προπονητής και ρομαντικός ποδοσφαιράνθρωπος Μπιλ Νίκολσον.

Λίγο αργότερα θα άφηνε όλο τον κόσμο εμβρόντητο, ανακοινώνοντας την απόσυρση του εξαιτίας του χουλιγκανισμού και τον πολλών χρημάτων που είχαν μπει στο ποδόσφαιρο. Ο εμβληματικός αυτός κόουτς σταματούσε στα προπονητικά ντουζένια του, αφήνοντας ωστόσο, κληρονομία μία εκπληκτική εποχή και αυτό που δεν μπόρεσε καμία ομάδα στα πέντε μεγάλα πρωταθλήματα της Ευρώπης να πιάσει μέχρι τις μέρες μας!

Οι μνηστήρες και οι Βαυαροί
Από το 1961 λοιπόν μόλις δύο ήταν οι ομάδες που το άγγιξαν, μα κόλλησαν στο Νο11. Η πρώτη ήταν η Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ (1985-’86) και η δεύτερη η Ρόμα (2013-’14) που αναφέρθηκε στο ξεκίνημα του κειμένου. Για να έρθει τώρα η Μπάγερν να το απειλήσει. Τα «θύματα» της από το ξεκίνημα ήταν…

Αμβούργο 5-0
Χόφενχαϊμ 2-1
Λεβερκούζεν 3-0
Αουγκσμπουργκ 2-1
Ντάρμσταντ 3-0
Βόλφσμπουργκ 5-1
Μάιντς 3-0
Ντόρτμουντ 5-1
Βέρντερ 1-0
Κολωνία 4-0



Σε αυτό το διάστημα μάλιστα η Μπάγερν έχει βάλει 33 και έχει δεχτεί μόλις τέσσερα γκολ. Την επόμενη Παρασκευή θα ταξιδέψει στην Φρανκφούρτη για να αντιμετωπίσει την Αϊντραχτ. Εάν νικήσει, θα κάνει το 11 στα 11 σε αρχή σεζόν. Τώρα εάν το κα΄νει αυτό και την μεθεπόμενη αγωνιστική καθαρίσει και τη Στουτγκάρδη εντός, θα καταρρίψει ένα μυθικό ρεκόρ που άντεξε για περίπου μισό αιώνα και θα γράψει ιστορία. Όπως έκανε κάποτε η κορυφαία Τότεναμ όλων των εποχών, η ομαδάρα του θρυλικού Μπιλ Νίκολσον…

Follow me: @jorgekaraman