Η πτώση του Φερνάντο Τόρες

«Οταν έφυγε, δεν έφυγε απλά. Πήγε να χαιρετίσει κάθε εργάτη της Λίβερπουλ. Πήγε στον φυσιοθεραπευτή, στο ιατρικό επιτελείο, στους φροντιστές. Ευχαρίστησε κάθε άνθρωπο. Δεν ντρέπομαι να πω ότι έκλαψα όταν έφυγε, όπως έκανε και η ομάδα. Ηταν ένας όμορφος άνθρωπος. Εδωσε χρήματα σε φιλανθρωπίες, βοήθησε οικογένειες. Ηταν πολύ ταπεινός. Στην Λίβερπουλ, πάντα θα είναι μαζί μας, ακόμα και αν δεν φοράει τα χρώματά μας». Οταν ο Τόρες αποχαιρέτισε το Anfield, χωρίς να το ξέρει αποχαιρετούσε και την παρουσία του στο top level. Τα λόγια του Στίβεν Τζέραντ περιέγραψαν τον El Niño, που την τελευταία ώρα της μεταγραφικής του χειμώνα του 2011 άφησε πίσω τους Reds για την Τσέλσι. Κατάρα; Για πολλούς ναι, ενώ για άλλους θα υπάρχει πάντα η ιστορία που θέλει την Λίβερπουλ να κρύβει το σοβαρό πρόβλημα στο γόνατο με σκοπό να τον πουλήσει για όσο το δυνατόν περισσότερα. Αυτό και έγινε. Ο Ισπανός παραχωρήθηκε αντί του ποσού-ρεκόρ των 58 εκατ. ευρώ στην Τσέλσι, όμως οι οπαδοί της δεν είδαν ποτέ με την Μπλε φανέλα τον Matador που έκανε κομμάτια κάθε άμυνα στην Premier League.

Υστερα από 91 γκολ σε 244 ματς σε όλες τις διοργανώσεις με την Ατλέτικο Μαδρίτης (2002-2007) και 81 σε 142 ματς με την Λίβερπουλ (2007-2011) ο Τόρες έμελλε να είναι άλλος παίκτης στο Stamford Bridge. Σαν κάτι να είχε συμβεί, με έναν πραγματικά μαγικό τρόπο. Οι περισσότεροι θα θυμούνται τον Νταβίντ Λουίζ να προσπαθεί να λύσει τα μάγια. Η μπάλα δεν έμπαινε, οι ευκαιρίες χάνονταν η μία μετά την άλλη και τα αρνητικά ρεκόρ σκοραρίσματος προκαλούσαν σοκ. Στο πρώτο μισό της σεζόν 2010-11 είχε βάλει 9 γκολ σε 26 αγώνες με τους Reds και στην Τσέλσι σημείωσε μόλις 1 σε 18 παιχνίδια κατεβάζοντας τον μέσο όρο στο 0.22 για πρώτη φορά στην καριέρα του. Μια καριέρα που είχε επιτυχίες, όχι όμως με τον τρόπο που είχε φανταστεί ο El Niño.

Εχοντας δηλώσει ότι φεύγει για να κατακτήσει τίτλους και σε επίπεδο συλλόγων, ο ξανθομάλλης επιθετικός δεν θα χρειαζόταν να περιμένει πολύ για να τα καταφέρει, όμως η συμβολή του κάθε άλλο παρά πρωταγωνιστή ήταν. Το 2011-12, όντας βασικός έπαιξε σε 32 ματς στην Premier League και έβαλε 6 γκολ ενώ στο Champions League σε 10 και σημείωσε 3 τέρματα. Το ένα από αυτά στις καθυστερήσεις του ημιτελικού-ρεβάνς κόντρα στην Μπαρτσελόνα στο Camp Nou με το οποίο σφράγισε την πρόκριση των Λονδρέζων στο ραντεβού του Μονάχου. Εκεί όπου ο Τόρες -μπήκε αλλαγή στο τελευταίο δεκάλεπτο- πανηγύρισε την κούπα με τα μεγάλα αυτιά. Στη σεζόν έκανε ταμείο με 11 γκολ σε 49 ματς με τον μέσο όρο του να παραμένει όσο χαμηλά ήταν και την προηγούμενη χρονιά (0.22).

To 2012-13 έκανε την καλύτερη χρονιά του από τότε που έφυγε από την Λίβερπουλ μέχρι σήμερα καθώς εκείνη τη σεζόν ο Ισπανός έπαιξε σε 64 ματς, σκόραρε σε 7 διαφορετικές διοργανώσεις και έφτασε τα 22 γκολ. Την επόμενη χρονιά, με τον Μουρίνιο πλέον στον πάγκο επέστρεψε σε πολύ μέτριο επίπεδο και έμελλε να είναι η τελευταία του με την Τσέλσι. Στην Premier League βοήθησε με 5 γκολ, όσα και στο Champions League κλείνοντας συνολικά στα 11 μέσα στο 2013-14 που επανέφερε χαμηλά τον μέσο όρο του (0.27). Μέχρι τον χειρότερο.

Το 2014 η θητεία του στο Νησί ολοκληρώθηκε. Με τον Special One να μην τον χρειάζεται άλλο, ο Φερνάντο αποχώρησε από την Premier League και η Μίλαν -αρχικά ως δανεικός- έγινε η ομάδα στην οποία προσπάθησε να αναγεννήσει την καριέρα του. Υπό τις οδηγίες του Πίπο Ιντζάγκι σκόραρε με εκπληκτική κεφαλιά στο εκτός έδρας ματς με την Εμπολι, όμως έφτασε τους 10 αγώνες χωρίς να πετύχει άλλο γκολ και τον Ιανουάριο άλλαξε και πάλι ομάδα και πρωτάθλημα.

Η Ατλέτικο πίεζε ήδη 6 μήνες νωρίτερα για να τον αποκτήσει και τελικά τα κατάφερε σε μια ανταλλαγή δανεικών για 1.5 χρόνο ανάμεσα στον ίδιο και τον Αλέσιο Τσέρτσι, ο οποίος έκανε την αντίθετη διαδρομή. Στην επιστροφή του στην La Liga ο Τόρες έβαλε 3 γκολ σε 19 ματς και ολοκλήρωσε το 2014-15 με 7 τέρματα σε 36 αναμετρήσεις σε όλες τις διοργανώσεις. Το ένστικτο του killer δεν έλεγε να εμφανιστεί και το γκολ ερχόταν όλο και πιο σπάνια (0.19).

Και φτάνουμε στις μέρες μας. Στη σεζόν που ξεκίνησε πριν μερικούς μήνες, ο Τόρες δεν είναι πλέον ήταν βασικός στα πλάνα του Ντιέγο Σιμεόνε, όμως έχει 24 ματς με τους Ροχιμπλάνκος και απολογισμό 2 γκολ, κάτι που σημαίνει ότι ο μέσος όρος του έχει κατρακυλήσει στο 0.08. Η αρνητική εικόνα του El Niño και το γεγονός ότι έχει χάσει κάθε επαφή με τον άνθρωπο που πριν κάποια χρόνια ήταν ακόμα και υποψήφιος για την Χρυσή Μπάλα (2008), θα του στοιχίσει ακριβά.

Και δεν πρόκειται για χρήματα αλλά για κάτι που τον πονάει ακόμα περισσότερο, αφου δεν πρόκειται να μείνει στην Ατλέτικο μετά το τέλος του δανεισμού του, που ολοκληρώνεται σε 6 μήνες. «Εχω μιλήσει με τον Φερνάντο και είμαστε πιο ήρεμοι» ήταν τα λόγια του Ντιέγο Σιμεόνε, ο οποίος έκανε σαφές ότι ο Τόρες δεν θα μείνει περισσότερο στο Vicente Calderon. Βάσει συμβολαίου, οι Ροχιμπλάνκος έχουν από την 1η Φεβρουαρίου τη δυνατότητα να τον αποκτήσουν, όμως παρότι υπάρχει ακόμα πιθανότητα το καλοκαίρι να μην μπορούν να κάνουν μεταγραφές, ο Τσόλο δεν τον υπολογίζει.

Στον Τόρες έγινε σαφές από τώρα το τι θα συμβεί το καλοκαίρι. Ο προπονητής που πριν 1.5 χρόνο του μιλούσε καθημερινά στο τηλέφωνο για να τον πείσει να επιστρέψει στην Μαδρίτη, πλέον δεν τον έχει καν στα πλάνα του για τη νέα σεζόν και η διοίκηση είναι σύμφωνη με την εισήγηση. Αν δεν υπάρξει άλλη ομάδα να ενδιαφερθεί, ο Φερνάντο στα 32 του θα επιστρέψει (και) στην Μίλαν, όπου για ακόμα μια φορά θα προσπαθήσει να κάνει restart.

Η κατάκτηση ενός εκ των Mundial, Euro, Champions League, Europa League αποτελεί όνειρο για τους περισσότερους ποδοσφαιριστές και ο Τόρες είναι από τους μετρημένους που τα έχει όλα. Ο παίκτης με το εκπληκτικό στιλ, την τρομακτική έκρηξη, την αυτοπεποίθηση, την κεφαλιά, τα δύο τρομερά πόδια, τα τελειώματα με κάθε τρόπο, μοιάζει να έχει χαθεί βαθιά στο παρελθόν. Στο peak της καριέρας του ο Ισπανός υπήρξε ένας από τους πιο πλήρεις υπερπαίκτες και εκ των κορυφαίων της εποχής του, όμως σήμερα όλα αυτά δεν είναι τίποτα πέρα από μια ανάμνηση. Gracias Fernando.

Follow me: George_Kontogeorgis