Ο Ρανιέρι ακυρώνει την εξέλιξη της επιστήμης του ποδοσφαίρου

Το απόγευμα του περασμένου Σαββάτου ξανασόκαρε ολόκληρο τον πλανήτη του ποδοσφαίρου με αυτό τον περίπατο που έκανε η ομάδα του απέναντι στην Μάντσεστερ Σίτι στο “Ετιχαντ”. Δεν ήταν ακόμη μια νίκη της Λέστερ. Ηταν μια εύκολη νίκη στο σπίτι του ενός εκ των μεγαλύτερων φαβορί για την κατάκτηση του τίτλου στην Αγγλία, μια άνετη επικράτηση επί ενός αντιπάλου με πολλαπλάσιο κόστος ρόστερ συγκριτικά με αυτό που παρέλαβε εκείνος το περασμένο καλοκαίρι. Μια ημέρα αργότερα η Corriere della Sera δημοσίευσε μια συνέντευξη του Κλαούντιο Ρανιέρι που αναγκάζει τους απανταχού ποδοσφαιρόφιλους να ταχθούν στο πλευρό της Λέστερ και να σταυρώσουν τα δάχτυλα ευχόμενοι την ολοκλήρωση του θαύματος, δηλαδή να κατακτήσει την Premier League. Διότι αυτή η για πολλούς μεγαλύτερη έκπληξη στην Ιστορία του αγγλικού πρωταθλήματος θα επιτύχει τον σκοπό που ο 64χρονος Ιταλός προπονητής δηλώνει ότι επιδιώκει και επιθυμεί να αφήσει ως παρακαταθήκη σε όλους τους “μικρούς” του ποδοσφαίρου: θα αποδείξει ότι ακόμη και σε αυτήν την εποχή της απόλυτης βιομηχανοποίησής του, στην εποχή που έχει γίνει πιο μπίζνα από ποτέ και που τίποτα πια δεν έχει παραμείνει αφημένο στην τύχη, στην εποχή των football analytics, του wyscout, των διατροφολόγων, των gps tracking systems που καταγράφουν όλες τις ενδείξεις του ποδοσφαιριστή, το ποδόσφαιρο δεν έχει χάσει την “ο Δαβίδ μπορεί να νικήσει τον Γολιάθ, αν ο Γολιάθ υποτιμήσει τον Δαβίδ” διάσταση της φύσης του.

Σε αυτή τη συνέντευξη – μνημείο, ο απόλυτα ειλικρινής Ρανιέρι δηλώνει ότι δεν έχει διδάξει στους ποδοσφαιριστές του τίποτα παραπάνω από τα βασικά της τακτικής, επειδή “από τις πρώτες προπονήσεις κατάλαβα ότι δεν τους αρέσει η τακτική και δεσμεύτηκα απέναντί τους ότι δεν θα τους κουράζω με πολλή δουλειά στην τακτική αρκεί να κάνουν τα βασικά και κυρίως να τρέχουν ασταμάτητα”.

Στην ίδια συνέντευξη ο Ιταλός αποκαλύπτει ακόμη μια συμφωνία που έκανε με τους ποδοσφαιριστές του από το καλοκαίρι, να έχουν δύο ρεπό την εβδομάδα. “Μου το ζήτησαν, συμφώνησα, κι έτσι κάθε Κυριακή και κάθε Τετάρτη είναι ελεύθεροι να κάνουν ότι θέλουν”, σοκάρει ο Ρανιέρι.

Θέλετε ακόμη ένα σοκ; “Από την πρώτη φορά που καθίσαμε για φαγητό σοκαρίστηκα με την ποσότητα που καταναλώνουν. Συμφώνησα όμως ότι θα τρώνε όσο θέλουν και ότι θέλουν αρκεί να συνεχίσουν να δίνουν το 100% στις προπονήσεις και τους αγώνες”.

Μέσα σε μια συνέντευξη ο Ρανιέρι καταργεί μια σειρά από κανόνες και προδιαγραφές που έχουν μπει εδώ και περίπου μια δεκαετία στη ζωή του ποδοσφαίρου του υψηλότερου επιπέδου. Την ώρα που προπονητές σηκώνουν drones για να καταγράφουν τις προπονήσεις τους και βάζουν αναλυτές να κωδικοποιούν και να αναλύουν κάθε κίνηση ποδοσφαιριστή, ο Ρανιέρι κρατά πρώτη στο πιο ανταγωνιστικό πρωτάθλημα της Ευρώπης μια ομάδα που κάνει μια προπόνηση τακτικής ανά εβδομάδα και έχει διδαχθεί μόνο τα βασικά. Την ώρα που στα μεγαλύτερα κλαμπς οι σούπερ σταρς έχουν προσωπικούς προπονητές φυσικής κατάστασης και βελτίωσης της ατομικής τεχνικής ο Ρανιέρι δίνει δύο ρεπό την εβδομάδα. Στην εποχή που ο Γκουαρδιόλα εξυμνεί τον επαγγελματισμό του Λεβαντόφσκι επειδή προσέχει και την τελευταία θερμίδα που βάζει στον οργανισμό του, ο Ιταλός αφήνει τους ποδοσφαιριστές με ανοικτό μπουφέ, και πριμοδοτεί τις νίκες με πίτσες, σαμπάνια, μπύρες και τακτικό δείπνο σε εστιατόριο με ανοιχτό μενού. Στην εποχή που ο Γκουαρδιόλα και ο Μουρίνιο παραδίδουν στους ποδοσφαιριστές στικάκια με πολυσέλιδη παρουσίαση του προσωπικού αντιπάλου στους ποδοσφαιριστές, ο Ρόμπερτ Χουτ στάθηκε το απόγευμα του περασμένου Σαββάτου μπροστά στην κάμερα του SkySports για να αποκαλύψει ότι “κάθε εβδομάδα ο προπονητής δεν μας λέει πολλά, απλώς μας δείχνει σε μια προπόνηση μια αδυναμία της αντίπαλης ομάδας, έτσι και τώρα μας έδειξε μια αδυναμία της Σίτι στις στημένες φάσεις και δουλέψαμε πάνω σε αυτό, και βγήκε στο ματς”.

Ολα αυτά δεν θα είχαν συμβεί αν οι μεγάλοι αντίπαλοι δεν είχαν υποτιμήσει την Λέστερ, κι αν δεν επέμεναν ακόμη και σήμερα να την υποτιμούν, όπως έκανε η Σίτι το περασμένο Σάββατο. Βλέπεις τη φάση του δεύτερου γκολ της Λέστερ στο “Ετιχαντ”, κοιτάζεις τις αργές επιστροφές των παικτών του Πελεγκρίνι και καταλαβαίνεις. Οδηγείσαι στο ίδιο συμπέρασμα που είχε οδηγηθεί ο Μουρίνιο όταν είχε χάσει από την Λέστερ και είχε σταθεί μπροστά στην κάμερα στα όρια του νευρικού κλονισμού για να δηλώσει ότι “ακόμη δεν μπορώ να καταλάβω πώς είναι δυνατόν να μην μας είχαν δώσει σημασία οι ποδοσφαιριστές όταν τους δείξαμε τέσσερις τύπους διαφορετικών επιθέσεων που είναι όλες κι όλες όσες κάνει η Λέστερ”. Στα μάτια των Γολιάθ της Premier League η Λέστερ έδειχνε συνήθως Δαβίδ. Με εξαίρεση την Λίβερπουλ στο “Ανφιλντ”, τη Γιουνάιτεντ και την Αρσεναλ, οι αντίπαλοι δεν της έδωσαν ιδιαίτερη σημασία. Και έχασαν, ή δεν νίκησαν. Οι μάνατζερς της Premier League χωρίζονται σε αυτούς που υποτίμησαν τη Λέστερ και αυτούς που δεν κατάφεραν να πείσουν τους ποδοσφαιριστές τους να μην την υποτιμήσουν.

Αν δεν είχε τόσο υποτιμηθεί από την πρώτη στιγμή, της ανακοίνωσης της περίπου κατά τύχη πρόσληψης του Ρανιέρι επειδή ο Νάιτζελ Πίρσον αναγκάστηκε να παραιτηθεί λόγω της συμπεριφοράς του γιου του που πλήγωσε τον ιδιοκτήτη του κλαμπ, η Λέστερ δεν θα ήταν σήμερα πρώτη, όσο υπερβατική και αν είναι η πορεία του Βάρντι, όσο πολύτιμος κι αν δείχνει ο Μαχρέζ, όσο καλό πρωτάθλημα κι αν κάνουν ο Καντέ, ο Φουκς, ο Χουτ, ο Μόργκαν, ο Σμάιχελ. Με τη Λέστερ του Ρανιέρι συμβαίνει ότι συνέβη με την Εθνική Ελλάδας του Ρεχάγκελ. Μόνο που αυτό που κάνει ο Ιταλός με τις “Αλεπούδες” είναι δυσκολότερο από αυτό που έκανε ο Γερμανός με την δική μας Εθνική. Διότι είναι άλλο να πιάσεις τους μεγάλους κότσο σε έξι ματς, σε διάστημα 25 ημερών και άλλο να τους πιάνεις κότσο σε 25 ματς, σε διάστημα έξι μηνών.

“Σε μια εποχή που στο ποδόσφαιρο μετρά μόνο το χρήμα, νομίζω ότι δίνουμε ελπίδα σε όλους”, έκλεισε την συνέντευξή του ο Ρανιέρι. Σε μια τελευταία δημοσκόπηση, της “The Telegraph”, το 72% όσων απάντησαν βλέπουν την Λέστερ φαβορί για τον τίτλο. Αν το ερώτημα ήταν “ποια εύχεσαι να το πάρει στην Αγγλία;”, το ποσοστό θα ήταν μεγαλύτερο του 90%. Διότι η ομάδα του Ρανιέρι έχει σήμερα στο πλευρό της όλους τους παραδοσιακούς και τους ρομαντικούς του ποδοσφαίρου. Ολους αυτούς που νιώθουν για αυτόν ακριβώς τον λόγο ότι το ποδόσφαιρο είναι, όπως λέει το κλισέ, ο βασιλιάς των σπορ.