Οι κορυφαίοι Γερμανοί επιθετικοί (Poll)

Θα συμβεί αντίστοιχα σε όλες τις θέσεις και όλες τις μεγάλες ποδοσφαιρικές σχολές του κόσμου. Από τώρα και μέχρι να ολοκληρωθούν οι θέσεις (τέρμα, άμυνα, κέντρο, επίθεση). Πρόκειται για τη δική μας λίστα με τους κορυφαίους (10 + ένας επιλαχόντας). Ποιοι, πώς, γιατί; Τα κριτήρια είναι οι τίτλοι, η διάρκεια καριέρας, η προσφορά, οι μαρτυρίες (για τους πιο παλιούς), η δική μας αίσθηση (για όσους έχουμε δει).

Η αντίστροφη μέτρηση είναι φυσικά υποκειμενική, μιας και ο κάθε ένας από εμάς θα μπορούσε να έχει τη δική του διαφορετική άποψη. Διαβάστε... συμφωνείστε και πάνω απ' όλα διαφωνήστε: καταγράψτε τις επιλογές σας με επιχειρήματα, έτσι για να περάσουμε όμορφα και ποδοσφαιρικά αυτές τις βαρετές και εσώκλειστες μέρες.

Ξεκινήσαμε με τους Γερμανούς τερματοφύλακες, συνεχίσαμε με τους κεντρικούς αμυντικούς, τους πλάγιους μπακ, τους κεντρικούς μέσους τους πλάγιους χαφ-εξτρέμ και σειρά παίρνουν οι σέντερ φορ των Πάντσερ.

* Δείτε ΕΔΩ τους κορυφαίους Γερμανούς τερματοφύλακες!
* Δείτε ΕΔΩ τους κορυφαίους Γερμανούς κεντρικούς αμυντικούς!
* Δείτε ΕΔΩ τους κορυφαίους Γερμανούς πλάγιους μπακ!
* Δείτε ΕΔΩ τους κορυφαίους Γερμανούς κεντρικούς μέσους!
* Δείτε ΕΔΩ τους κορυφαίους Γερμανούς χχαφ-εξτρέμ!

* Επιλαχόντες ήταν οι: Ερνεστ Κουζόρα (ο κορυφαίος προπολεμικός Γερμανός), Κλάους Αλοφς (θρύλος στα 80ς κυρίως με την Κολωνία), Ντίτερ Μίλερ (θρύλος στα 70ς κυρίως με την Κολωνία) και ο Γιόακιμ Στράιχ (ο κορυφαίος Ανατολικογερμανός επιθετικός που έκανε καριέρα στα 80ς)!

Σημαντικοί επίσης οι Ούλι Χένες, Χορστ Χρούμπες, Ολιβερ Μπίρχοφ, Ουλφ Κίρστεν.

10. Μαξ Μόρλοκ (1940-'64)
Ξεκίνησε την καριέρα του το 1939, όταν δηλαδή ξεσπούσε και ο Β' Παγκόσμιος Πόλεμος. Αυτό σήμαινε πως έχασε έξι από τα καλύτερα χρόνια του στην πρώτη γραμμή αντί να παίζει μπάλα. Ακόμα και έτσι όμως κατάφερε να σκοράρει 700 φορές σε περίπου 900 ματς με τη Νυρεμβέργη, αγωνιζόμενος στα τότε τοπικά πρωταθλήματα της Γερμανίας. Εξαιρετικός τεχνικά για την εποχή του, μα πάνω απ' όλα τρομερός μαχητής, αναδείχτηκε το 1961 κορυφαίος παίκτης στην χώρα. Εκτός όμως από τη Νυρεμβέργη, έχτισε το μύθο του με την Εθνική (28 συμμ./ 22 γκολ), οδηγώντας τη στο «Θαύμα της Βέρνης». Μάλιστα εκείνος έβαλε το πρώτο γκολ για την ανατροπή (από 0-2 σε 3-2) στον τελικό του Μουντιάλ του 1954 με την Ουγγαρία. Επίσης το 1958 βρέθηκε 4ος στα γήπεδα της Σουηδίας.

9. Κλάους Φίσερ (1968-'88)
Στην Ευρώπη ίσως να μην υπήρξε ποτέ όμοιος του στα ψαλιδάκια. Ηταν ο αγαπημένος του τόπος να σκοράρει και μάλιστα ένα τέτοιο στο 4-1 επί της Ελβετίας το 1977 έχει ψηφιστεί από τους συμπατριώτες του ως το κορυφαίο του 20ού αιώνα. Τεράστια μορφή της Σάλκε (κυρίως), της Κολωνίας και της Μπόχουμ, έφτασε τρεις φορές μία ανάσα από την κορυφή του πρωταθλήματος, την οποία δεν έπιασε ποτέ. Τουλάχιστον πανηγύρισε δύο Κύπελλα. Εκείνος πάντως τη δουλειά του την έκανε τέλεια. Με 268 γκολ σε 545 ματς (11ος σκόρερ παγκοσμίως όλων των εποχών σε επίπεδο πρωταθλήματος) παραμένει 2ος σκόρερ πίσω από τον Γκερτ Μίλερ (έμεινε στη σκιά του στα 70ς) στην ιστορία της Μπουντεσλίγκα. Με την Εθνική (45 συμμ./ 32 γκολ) ηττήθηκε στον τελικό του Μουντιάλ του 1982. Εκεί δηλαδή που είχε στείλει εκείνος τη Γερμανία με μυθικό ψαλιδάκι στην παράταση κόντρα στη Γαλλία.

8. Γιουπ Χάινκες (1963-'78)
Μπορεί οι νεότεροι να έχουν αποθεώσει τις προπονητικές ικανότητες του, αλλά εάν ρωτήσετε τους γηραιότερους, το μόνο που έτρεφαν για τη δεινότητα του στο σκοράρισμα, ήταν θαυμασμός. Με εξαίρεση μία τριετία στο Αννόβερο, πέρασε όλη την καριέρα του στην καλύτερη Γκλάντμπαχ όλων των εποχών. Με 243 γκολ (σε μόνο 394 ματς) παραμένει 3ος σκόρερ στην ιστορία της Μπουντεσλίγκα, πίσω μόνο από τους Γκερντ Μίλερ και Κλάους Φίσερ. Με τα Πουλάρια σήκωσε τέσσερα πρωταθλήματα, ένα Κύπελλο και το UEFA του 1975. Ηττήθηκε όμως στον τελικό του Πρωταθλητριών το 1977 και σε εκείνον του UEFA το 1973. Τα νούμερα του όμως με την Εθνική (39 ματς, 14 γκολ) δεν ανταποκρίνονται στην αξία του, καθώς έπεσε πάνω στον τεράστιο Γκερτ Μίλερ. Περισσότερο ρόλο είχε στην κατάκτηση του EURO το 1972 και ελάχιστο στο Μουντιάλ του 1974. Ηταν όμως εκπληκτικός φορ.

7. Ρούντι Φέλερ (1977-'96)
Καθαρός, κλασικός σέντερ φορ με σούπερ τελειώματα (294 γκολ σε 557 ματς). Με το χαρακτηριστικό μουστάκι και το μαλλί αποτέλεσε τρομερή φιγούρα στα 80ς. Αν και έπαιξε μόλις πέντε χρόνια στη Βέρντερ, οι οπαδοί της τον έχουν ψηφίσει ως τον κορυφαίο στην ιστορία τους. Ενας από τους λόγους που τον λάτρεψαν στη Βρέμη ήταν ότι ενώ το 1983 ανακηρύχτηκε καλύτερος Γερμανός παίκτης γενικά και δέχτηκε σούπερ προτάσεις για να φύγει, εκείνος επέλεξε να ακολουθήσει την ομάδα στη Τσβάιτελιγκα και να την επαναφέρει στα σαλόνια με 37 γκολ σε ισάριθμα παιχνίδια. Καλύτερος Γερμανός επιθετικός για τέσσερις χρονιές, μετακόμισε στη Ρόμα (σ.σ.: βρίσκεται και στο δικό της Hall of fame), με την οποία έχασε τον τελικό του UEFA (1991) και πήρε ένα Κύπελλο. Σε συλλογικό επίπεδο δεν είχε κερδίσει τίποτα σημαντικό, ώσπου του 1993 με τη Μαρσέιγ πήρε το Champions League. Με την Εθνική (90/ 47) όμως μεγαλούργησε. Αφού ηττήθηκε στον τελικό του Μουντιάλ το 1986, το 1990 βρέθηκε στην κορυφή του κόσμου, ενώ δύο χρόνια αργότερα ήταν φιναλίστ στο EURO.

6. Μίροσλαβ Κλόζε (1999-2016)
Σίγουρα ο Γιούπ Χάινκες και ο Ρούντι Φέλερ ήταν πιο ταλαντούχοι. Ωστόσο, ο γεννημένος στην Πολωνία, Κλόζε, διακρίθηκε ως... φιλότιμος, έξυπνος, οπορτουνιστής, με σταθερά τελειώματα και πείσμα. Είναι απίστευτα τα επιτεύγματα του και το ότι κατάφερε να κάνει καριέρα μεγαλύτερη απ' ότι προδίκαζε το ποδοσφαιρικό DNA του. Μοιράζοντας την συλλογική πορεία του σε Καϊζερσλάουτερν, Βέρντερ Βρέμης (1 Κύπελλο), Μπάγερν (2 νταμπλ, 1 Σούπερ Καπ, 1 Λιγκ Καπ) και Λάτσιο (1 Κύπελλο), έφτασε μία ανάσα από το να σηκώσει το Champions League (2010). Τα βραβεία που αναγράφονται στο βιογραφικό του με τα Πάντσερ, όπου είναι 1ος σκόρερ (137 ματς/ 71 γκολ) ξεπερνώντας ακόμα και τον Γκερντ Μίλερ, δεν έχουν όμοια. Ο πρώτος σκόρερ στην ιστορία του Παγκοσμίου Κυπέλλου (16 γκολ), είναι ο μοναδικός που έχει τέσσερα διαδοχικά μετάλλια σε Μουντιάλ. Δεύτερη θέση το 2002 (1ος σκόρερ), 3η το 2006 (2ος σκόρερ) και το 2010 και φυσικά ο τίτλος του 2014. Επίσης έχασε και έναν τελικό EURO (2008). Γερμανός ποδοσφαιριστής για το 2006, παραμένει ο μόνος που έχει φτάσει τέσσερις φορές σε ημιτελικά Μουντιάλ.

5. Ούβε Ζέελερ (1953-'72)
Θεωρείται τεράστιος θρύλος. Αν και τα είχε τα κιλάκια του και ήταν κοντούλης (1,69), ήταν πολύ γρήγορος, τρελός σκόρερ εντός και εκτός περιοχής, ενώ μπορούσε να μετατραπεί άνετα σε εξαιρετικό 10άρι ή εξτρέμ. Με 404 γκολ σε 476 ματς υπήρξε αναμφίβολα ο κορυφαίος στην ιστορία του Αμβούργου, το οποίο και υπηρέτησε σε όλη την καριέρα του. Με τους Λιμανίσους πήρε μόνο ένα πρωτάθλημα και ένα Κύπελλο, ενώ με την Εθνική (72/ 43) ατύχησε να βρεθεί μεταξύ των δύο κατακτήσεων Μουντιάλ, ενώ ήταν αρχηγός της για οκτώ χρόνια. Εκείνος έπαιξε στα τέσσερα ενδιάμεσα του 1954 και του 1974. Το 1966 ήταν 2ος στον τελικό του «Γουέμπλεϊ» και 3ος το 1970. Οι συμπατριώτες του τον ανακήρυξαν δύο φορές κορυφαίο Γερμανό και επτά καλύτερο επιθετικό. Το 1960 ήταν 3ος στην ψηφοφορία της «Χρυσής Μπάλας» πίσω από τους Λουίς Σουάρες και Φέρεντς Πούσκας.

5. Γιούργκεν Κλίνσμαν (1981-'98)
Υπέροχος, ντελικάτος, αέρινος, πανέξυπνος, ο ορισμός του στράικερ που είχε το τέλειο timing, έβαλε 228 γκολ σε 506 αγώνες. Πέρασε από αρκετές ομάδες (Ιντερ, Μπάγερν, Μονακό, Τότεναμ), αλλά όλα τα λεφτά ήταν όταν μας συστήθηκε με τη Στουτγκάρδη, την οποία με 15 γκολ οδήγησε στον χαμένο τελικό UEFA του 1989. Το εν λόγω τρόπαιο όμως θα το κατακτούσε δύο φορές (1991 με Ιντερ, 1996 με Μπάγερν). Με τη Μπάγερν θα έπαιρνε και ένα πρωτάθλημα, ενώ οι συμπατριώτες του θα τον ονόμαζαν κορυφαίο Γερμανό γενικά δύο φορές και κορυφαίο επιθετικό πέντε! Με την Εθνική (108/ 47) θα έχανε στον τελικό του EURO 1992, αλλά θα πανηγύριζε τέσσερα χρόνια αργότερα. Το 1990 βέβαια είχε προλάβει να κατακτήσει και τον κόσμο. Το 1995 ήταν 2ος στην ψηφοφορία της «Χρυσής Μπάλας» πίσω από τον Ζορζ Ουεά και δύο ακόμα φορές τερμάτισε 5ος και 6ος.

3. Φριτς Βάλτερ (1937-'59)
Δεν είναι ο κορυφαίος, αλλά οι συμπατριώτες του τον θεωρούν τον σημαντικότερο ποδοσφαιριστή στην ιστορία του γερμανικού ποδοσφαίρου. Αν και έχασε μερικά από τα καλύτερα χρόνια του εξαιτίας του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, μπόρεσε να αναδειχτεί ως κορυφαίος όλων των εποχών για την Καϊζερσλάουτερν (380 γκολ σε 411 ματς), οδηγώντας την σε δύο τίτλους. Αφού επέζησε του πολέμου, έχοντας και ελονοσία, επέστρεψε στο υψηλότερο επίπεδο και ως αρχηγός της Εθνικής (61/ 33) την οδήγησε στο «Θαύμα της Βέρνης» το 1954. Χαρισματικός ντριμπλέρ με ιδανικό vision στο παιχνίδι του, βρέθηκε και ως επιτελικός, αλλά και ως εσωτερικός επιθετικός στο 2-3-5 της εποχής. Σε σχέση με όλους τους παίκτες αυτής της λίστας, ήταν ο πιο ολοκληρωμένος, με την έννοια ότι μάρκαρε και γυρνούσε στην άμυνα, για να πάρει τη μπάλα και να ξεκινήσει τις προσπάθειες του από πολύ πίσω.

2. Καρλ-Χάιντς Ρουμενίγκε (1974-'89)
Ο “King Kalle” υπήρξε ίσως ο κορυφαίος παίκτης στον κόσμο στα τέλη των 70ς και στις αρχές των 80ς. Δυνατός, γρήγορος, τεχνίτης και πάνω απ' όλα ένας ηγέτης που αρνούνταν να ηττηθεί (220 γκολ σε 424 ματς). Μπορούσε να παίξει σε όλες τις θέσεις της επίθεσης και ήταν ταυτόχρονα 10άρι-εξτρέμ και σέντερ φορ. Γαλουχήθηκε τέλεια στο πλευρό των Μπεκενμπάουερ, Μίλερ, κατακτώντας δύο Πρωταθλητριών (1975, 1976), το Διηπειρωτικό (1976), δύο πρωταθλήματα και ισάριθμα Κύπελλα με τη Μπάγερν, έχασε και ένα Πρωταθλητριών (1982). Το 1984 μετακόμισε στην Ιντερ, όπου όμως δεν πήρε τίτλο. Με την Εθνική (95/ 45) ατύχησε, καθώς βρέθηκε να παίζει μεταξύ των δύο παγκόσμιων τίτλων (1974, 1990). Ωστόσο, το 1982 και το 1986 έπαιξε στον χαμένο τελικό. Τουλάχιστον πανηγύρισε το EURO του 1980. Δύο φορές κορυφαίος Γερμανός γενικά και άλλες τόσες καλύτερος επιθετικός, βρέθηκε δύο φορές ως κάτοχος της «Χρυσής Μπάλας» (1980, 1981), ενώ από μία φορά ήταν 3ος, 4ος και 5ος!

1. Γκερντ Μίλερ (1963-'81)
Ο “Der Bomber” είναι ο κορυφαίος σκόρερ μέσα στο κουτί στην ιστορία του παιχνιδιού. Δεν ήταν ψηλός, γρήγορος σε σπριντ και γενικότερα είχε τα κιλάκια του και μάλλον ασουλούπωτο για την κλάση του κορμί. Και όμως επειδή ακριβώς είχε κοντά πόδια, το χαμηλό κέντρο βάρος του επέτρεπε να περιστρέφεται τρελά γύρω από τον εαυτό του και να σουτάρει σε πρώτο χρόνο, σε κλάσματα δευτερολέπτου, πριν προλάβουν να καταλάβουν οι αντίπαλοι τι ήθελε να κάνει. Επίσης, ήταν απίστευτα ταχύς στα πρώτα 5-10 μέτρα, στο ξεπέταγμα δηλαδή. Το φοβερό ήταν ότι έβαζε και πολλά γκολ με το κεφάλι, ενώ γενικότερα σκόραρε με απίθανους τρόπους εκεί που δεν το περίμενε κανείς. Πρώτος σκόρερ στην ιστορία της Μπουντεσλίγκα (487 γκολ σε 555 αγώνες) και για έξι φορές καλύτερος επιθετικός της, σημείωσε 56 χατ τρικ και άλλα επτά με την Εθνική. Με τα Πάντσερ έβαλε περισσότερα γκολ από τις συμμετοχές του (62/ 68), φτάνοντας στην κορυφή του κόσμου το 1974, στην 2η θέση το 1966 και στην 3η το 1970, έχοντας 14 γκολ σε 13 αγώνες Μουντιάλ! Σε ευρωπαϊκό επίπεδο πήρε το EURO του 1972 και έχασε στον τελικό τέσσερα χρόνια αργότερα. Με τη Μπάγερν πάλι, αφού σήκωσε το Κυπελλούχων (1967), άρχισε να συλλέγει τρόπαια. Πέντε πρωταθλήματα, τέσσερα Κύπελλα, αλλά κυρίως τα τρία διαδοχικά Πρωταθλητριών (1974-'76) και το Διηπειρωτικό (1976). Πήρε το «Χρυσό Παπούτσι» της Ευρώπης δύο φορές, ενώ έχει 70 γκολ σε 79 διεθνή ματς με τους Βαυαρούς. Το 1970 του δόθηκε η «Χρυσή Μπάλα και ήταν 2ος στην ψηφοφορία του 1972 και 3ος σε εκείνες του 1969, 1973. Legend!

Follow me: @jorgekaraman