TOP-10: «Χρυσές» αλλαγές

Ροζέ Μιλά
Στο Παγκόσμιο Κύπελλο της Ιταλίας, το 1990, ήταν 38 ετών, όμως αυτό δεν τον εμπόδισε να οδηγήσει το Καμερούν στα προημιτελικά της διοργάνωσης. Παρά το γεγονός πως δε βρισκόταν ποτέ στην αρχική ενδεκάδα των «λιονταριών», ο Μιλά σημείωσε συνολικά τέσσερα τέρματα. Στους ομίλους απέναντι στην Ρουμανία μπήκε στο παιχνίδι στο 58’ και σκόραρε στο 76’ και στο 86’, ενώ στους «16» κόντρα στην Κολομβία πέρασε στο ματς στο 54’ και βρήκε δύο φορές δίχτυα στην παράταση. Και φυσικά, όλα του τα γκολ τα πανηγύρισε με εκείνον τον ξεχωριστό χορό στο σημαιάκι του κόρνερ.

Πάτρικ Κλάιφερτ
Ήταν ένα από τα «χρυσά μωρά» του Άγιαξ τη δεκαετία του ’90, που υπό τις οδηγίες του Λουίς Φαν Χααλ έπαιξε εντυπωσιακό ποδόσφαιρο. Για να φτάσει, όμως, ο «Αίαντας» στην κορυφή της Ευρώπης, το 1995, χρειάστηκε τη συμβολή του 18χρονου – τότε – Πάτρικ Κλάιφερτ. Στον τελικό απέναντι στην Μίλαν, ο Ολλανδός επιθετικός πέρασε στο παιχνίδι, ως αλλαγή στο 70’, στη θέση του Γιάρι Λιτμάνεν και στο 85’ εκμεταλλεύθηκε με τον καλύτερο δυνατό τρόπο την πάσα του Ράικαρντ. Πλάσαρε τον Ρόσι και διαμόρφωσε το τελικό 1-0, που έδωσε το τρόπαιο στην ομάδα του.

Όλιβερ Μπίρχοφ
Ούτε ένα γκολ δεν είχε σημειώσει στην πορεία της Γερμανίας μέχρι τον τελικό του Euro 1996. Εκεί, αντίπαλος ήταν η Τσεχία, η οποία είχε προηγηθεί με το πέναλτι του Μπέργκερ. Με τα χρονικά περιθώρια να στενεύουν, ο Μπέρτι Φογκτς πέρασε στο παιχνίδι τον Όλιβερ Μπίρχοφ, ο οποίος τέσσερα λεπτά μετά την είσοδό του στο παιχνίδι έφερε το παιχνίδι στα ίσια, στέλνοντας τον τελικό στην παράταση. Στο έξτρα 30λεπτο, ο Γερμανός επιθετικός «χτύπησε» και πάλι (συνέβαλλε και το τραγικό λάθος του Κουμπά), σημειώνοντας το περίφημο «χρυσό» γκολ, που οδήγησε τους Τσέχους σε... ξαφνικό θάνατο και τους Γερμανούς στην κορυφή της Ευρώπης.

Λαρς Ρίκεν
Μόλις 16 δευτερόλεπτα χρειάστηκαν για να κάνει τη διαφορά ο Γερμανός μέσος στον τελικό του Τσάμπιονς Λιγκ, το 1997. Η Γιουβέντους είχε μειώσει σε 2-1 απέναντι στην Ντόρτμουντ και έδειχνε ικανή για τη μεγάλη ανατροπή, όταν στο 71’ ο Ότμαρ Χίτζφελντ έριξε στη μάχη τον 20χρονο – τότε – Λαρς Ρίκεν, στη θέση του Στεφάν Σαπουιζά. Στην αμέσως επόμενη φάση, η Μπορούσια βγήκε στην αντεπίθεση και μετά από μπαλιά του Μέλερ, ο Ρίκεν στην πρώτη του επαφή με την μπάλα πλάσαρε τον Περούτσι έξω από τη μεγάλη περιοχή, γράφοντας το 3-1. Ένα σκορ που έμεινε ως το τέλος και έδωσε στην ομάδα του το τρόπαιο.

Όλε Γκούναρ Σόλσκιερ
Είναι ο ορισμός του ποδοσφαιριστή «χρυσή αλλαγή». Ακόμη και στα... ντουζένια του, ο Νορβηγός στράικερ δεν ήταν στις βασικές επιλογές του Σερ Άλεξ Φέργκιουσον. Αυτό, όμως, δεν τον εμπόδισε ποτέ να πετύχει σημαντικά τέρματα για λογαριασμό της Γιουνάιτεντ, ερχόμενος από τον πάγκο. Μια φορά είχε σημειώσει τέσσερα γκολ απέναντι στη Νότιγχαμ Φόρεστ στα τελευταία δώδεκα λεπτά, όμως το τέρμα που τον «σημάδεψε» ήταν αυτό στον τελικό του Τσάμπιονς Λιγκ, το 1999. Πέρασε στο παιχνίδι στο 81’ στη θέση του Κόουλ και αφού στο 91’ είχε ισοφαρίσει την Μπάγερν ο Σέριγχαμ (και αυτός είχε μπει ως αλλαγή), ο Σόλσκιερ στο 93’ ολοκλήρωσε την ανατροπή και έδωσε το τρόπαιο στην Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ.

Χένρικ Λάρσον
Στα 33 του πήρε μεταγραφή για την Μπαρτσελόνα και στη δεύτερη σεζόν του στην ομάδα, ήταν από τους πρωταγωνιστές στην κατάκτηση του Τσάμπιονς Λιγκ. Στον τελικό του Παρισιού, το 2006, η Άρσεναλ ήταν αυτή που είχε προηγηθεί στο σκορ, με τον Φρανκ Ράικαρντ να αποφασίζει να περάσει στο παιχνίδι τον Σουηδό επιθετικό στο 61’, στη θέση του Φαν Μπόμελ. Ο Λάρσον μπορεί να μη σκόραρε, όμως ήταν ο άνθρωπος που έβγαλε τις ασίστ στον Ετό (76’) και στον Μπελέτι (80’) για το τελικό 2-1, που έδωσε στην Μπαρτσελόνα το τρόπαιο.

Τιμ Κρουλ
Μία έμπνευση του Λουίς Φαν Χααλ, που έστειλε την Ολλανδία στα ημιτελικά του Μουντιάλ της Βραζιλίας, το 2014. Οι «οράνιε» αντιμετώπιζαν την Κόστα Ρίκα και μετά από 120 λεπτά σε κανονική διάρκεια και παράταση δεν υπήρχε σκορ, με τις δύο ομάδες να οδεύουν προς τη διαδικασία των πέναλτι. Λίγα δευτερόλεπτα πριν την ολοκλήρωση του έξτρα 30λεπτου, ο ομοσπονδιακός τεχνικός της Ολλανδίας αντικατέστησε τον Γιάσπερ Σίλεσεν και έβαλε στη θέση του τον Τιμ Κρουλ, μία κίνηση που αποδείχθηκε... ματ στη ρώσικη ρουλέτα των πέναλτι. Ο Κρουλ απέκρουσε δύο σουτ παικτών της Κόστα Ρίκα, στέλνοντας την ομάδα του στα ημιτελικά και από το πουθενά έγινε ήρωας μέσα σε λίγα λεπτά.

Μάριο Γκέτσε
Λίγο πριν την ολοκλήρωση της κανονικής διάρκειας του τελικού, στο Παγκόσμιο Κύπελλο της Βραζιλίας, ο Γιόακιμ Λεβ αποφάσισε να αποσύρει τον Μίροσλαβ Κλόζε και να περάσει στο παιχνίδι – ενόψει και της παράτασης – τον «φρέσκο» Μάριο Γκέτσε. Κι ενώ όλα έδειχναν ότι Γερμανία και Αργεντινή οδηγούνταν στα πέναλτι, ο Αντρέ Σίρλε (είχε μπει και αυτός ως αλλαγή) έβγαλε μια «μαγική» μπαλιά στο συμπαίκτη του, ο οποίος με άψογο κοντρόλ και πλασέ στην κίνηση διαμόρφωσε το τελικό 1-0 και χάρισε στα «πάντσερ» το τρόπαιο.

Ρόμπερτ Λεβαντόφσκι
Ο Πολωνός στράικερ προερχόταν από πρόβλημα τραυματισμού και ο Πεπ Γκουαρδιόλα προτίμησε να τον προφυλάξει στο παιχνίδι με την Βόλφσμπουργκ, για την έκτη αγωνιστική της Μπουντεσλίγκα, τη σεζόν 2015-16. Ωστόσο, οι «λύκοι» είχαν το προβάδισμα μετά τη λήξη του ημιχρόνου, με τον Ισπανό τεχνικό να τον ρίχνει στη μάχη με την έναρξη της επανάληψης. Μέσα σε εννέα λεπτά (51’-60’) ο Λεβαντόφσκι είχε προλάβει να γράψει ιστορία. Σημείωσε πέντε τέρματα, έκανε δικά του ένα σωρό ρεκόρ στο γερμανικό ποδόσφαιρο, ενώ μπήκε μέχρι και στο βιβλίο Γκίνες. Ο ορισμός της πετυχημένης αλλαγής.

Φραντσέσκο Τότι
Προς το τέλος της καριέρας του, ο “capitano” είχε λιγοστές παρουσίες στην αρχική ενδεκάδα της Ρόμα και μάλιστα είχε κριτικάρει δημοσία για αυτό τον τότε προπονητή της ομάδας, Λουτσιάνο Σπαλέτι. Ωστόσο, στο παιχνίδι της 34ης αγωνιστικής της σεζόν 2015-16, απέναντι στην Τορίνο, τα πράγματα ήταν σκούρα για τους «τζιαλορόσι» και ο Ιταλός τεχνικός εναπόθεσε τις ελπίδες του στον Τότι. Με το σκορ να είναι 1-2 στο 85’, ο Σπαλέτι πέρασε στο ματς τον μεγάλο αρχηγό. Τέσσερα λεπτά μετά είχε γίνει η μεγάλη ανατροπή, με την υπογραφή του Φραντσέσκο Τότι. Ο “capitano” σημείωσε δύο τέρματα και έδωσε τη νίκη στην ομάδα του με 3-2.