TOP-5: Πετυχημένα δίδυμα των πάγκων

Γιούργκεν Κλοπ – Ζέλικο Μπούβατς
Το «μυαλό» των ομάδων του Γερμανού τεχνικού ήταν για πολλά χρόνια ο βοηθός του. Ο ίδιος ο Κλοπ είχε δώσει αυτό το παρατσούκλι στον Ζέλικο Μπούβατς, εξαιτίας της τεράστιας επιρροής του Βόσνιου στις προπονήσεις και στους αγώνες. Οι δυο τους ήταν μαζί ποδοσφαιριστές στη Μάιντς και μόλις ο Κλοπ αποσύρθηκε για να αναλάβει την τεχνική ηγεσία της ομάδας, πήρε στο πλευρό του το φίλο και συμπαίκτη του. Η κοινή τους πορεία ξεκίνησε στη Μάιντς (2001-2008), συνεχίστηκε στην Ντόρτμουντ (2008-2015) και ολοκληρώθηκε στη Λίβερπουλ (2015-2018). Μετά από 17 συνεχόμενα χρόνια οι δρόμοι τους χώρισαν, με τον Μπούβατς να αποχωρεί από το τεχνικό τιμ των «κόκκινων», λόγω διαφωνιών με τον Κλοπ και μείωση αρμοδιοτήτων.

Ντιέγκο Σιμεόνε – Χέρμαν Μπουργός
Υπήρξαν συμπαίκτες σε Ατλέτικο Μαδρίτης και εθνική Αργεντινής, όμως ο «Τσόλο» είχε να περάσει ένα σημαντικό «σκόπελο», προκειμένου να τον ακολουθήσει ο φίλος του στους πάγκους. Έπρεπε να τον πείσει να αφήσει το ροκ συγκρότημα, στο οποίο ήταν τραγουδιστής. Ο Σιμεόνε τα κατάφερε και το 2011 άρχισε η κοινή τους πορεία στην Κατάνια. Ακολούθησε για ένα μικρό διάστημα η Ρασίνγκ Κλουμπ και τον ίδιο χρόνο βρήκαν το «λιμάνι» τους στην Ατλέτικο Μαδρίτης. Ο άλλοτε εκκεντρικός τερματοφύλακας ήταν κυριολεκτικά η «σκιά» του Σιμεόνε και παρά το τρομακτικό παρουσιαστικό του, ο Μπουργός ήταν πάντα αυτός που προσπαθούσε να ηρεμήσει τον «Τσόλο» κατά τη διάρκεια των αγώνων. Και όταν έχει καταφέρει να νικήσει τον καρκίνο, τότε για τον «Μόνο» η συνύπαρξη με τον Σιμεόνε – μέχρι πριν από λίγες ημέρες - έμοιαζε παιχνιδάκι.

Πεπ Γκουαρδιόλα – Τίτο Βιλανόβα
Ξεκίνησαν μαζί από τη “Masia” και έφτασαν μέχρι την κορυφή του κόσμου. Ο Βιλανόβα ήταν βοηθός του Γκουρδιόλα στη δεύτερη ομάδα της Μπαρτσελόνα τη σεζόν 2007-08 και μετά την αποχώρηση του Ράικαρντ από τους Καταλανούς, οι δυο τους ανέβηκαν «πακέτο» στην πρώτη ομάδα του συλλόγου. Την τετραετία 2008-2012, Γκουαρδιόλα και Βιλανόβα δημιούργησαν την κορυφαία Μπαρτσελόνα όλων των εποχών. Και μπορεί όλα τα φώτα να έπεφταν πάνω στον πρώτο προπονητή της ομάδας, όμως η συνεισφορά του αείμνηστου Τίτο ήταν τέτοια, που όταν αποχώρησε ο Πεπ από τους «μπλαουγκράνα», το 2012, η διοίκηση του συλλόγου του έδωσε τα ηνία. Δυστυχώς, όμως, στο παιχνίδι της ζωής του, ο καρκίνος ήταν ο νικητής.

Πεπ Γκουαρδιόλα – Μικέλ Αρτέτα
Ένας ακόμη βοηθός που πήρε πολλά από τον Ισπανό τεχνικό. Μπορεί ο Μικέλ Αρτέτα να μην αγωνίστηκε ποτέ στην πρώτη ομάδα της Μπαρτσελόνα, όμως το γεγονός πως προήλθε από τα «σπλάχνα» του συλλόγου τον έκαναν να έχει ίδια ποδοσφαιρική φιλοσοφία με τον Πεπ Γκουαρδιόλα. Οι δυο τους είχαν πρωτοσυναντηθεί στη “Masia” πριν από πολλά χρόνια και κρατούσαν συνεχώς επαφή μέχρι το 2016, όταν ο τελευταίος ανέλαβε την τεχνική ηγεσία της Μάντσεστερ Σίτι. Ο Αρτέτα μόλις είχε «κρέμασει» τα παπούτσια του, ήταν άριστος γνώστης της Πρέμιερ Λιγκ (έντεκα σερί χρόνια σε Έβερτον και Άρσεναλ) και ο Γκουραδιόλα του πρότεινε να είναι στο πλευρό του. Ο «γάμος» δεν άργησε να γίνει, με το συγκεκριμένο δίδυμο να κατακτά δύο πρωταθλήματα, πριν ο Αρτέτα αποδεχθεί την πρόταση της Άρσεναλ για πρώτος προπονητής, το Δεκέμβριο του 2019, και αποχωρήσει από το Ετιχάντ.

Μπράιαν Κλαφ – Πίτερ Τέιλορ
Η σχέση τους είχε περάσει από «χίλια κύματα», όμως αυτό δεν τους εμπόδισε να δημιουργήσουν ένα μύθο γύρω από το όνομά τους. Ήταν μαζί συμπαίκτες στη Μίντλεσμπρο, τη δεκαετία του ’50, με τη συνεργασία τους στους πάγκους να αρχίζει το 1965, όταν ο Κλαφ πήρε για βοηθό του τον Τέιλορ στη Χάρτλπουλ. Ακολούθησαν οι σπουδαίες επιτυχίες στην Ντέρμπι (1967-1973), η μικρή παρουσία στην Μπράιτον (1973-1974) και η «απογείωση» στη Νότιγχαμ Φόρεστ. Το σπουδαίο αυτό δίδυμο οδήγησε το σύλλογο στην κατάκτηση δύο συνεχόμενων κυπέλλων πρωταθλητριών, όμως πολλές φορές όλα αυτά τα χρόνια το κλίμα ήταν τεταμένο μεταξύ τους. Ο «κακός» Κλαφ ήταν η... βιτρίνα, αφού με δική του ομολογία ο «καλός» Τέιλορ ήταν πιο χρήσιμος από πίσω. Οι δρόμοι τους χώρισαν το 1982 και μέχρι το θάνατο του Πίτερ Τέιλορ, το 1990, οι δυο τους δεν ξαναμίλησαν ποτέ. Ωστόσο, το άγαλμά τους έξω από το γήπεδο της Ντέρμπι θα θυμίζει για πάντα πόσο συμπλήρωναν ο ένας τον άλλον.