Οι 10 κορυφαίοι Βρετανοί κεντρικοί μέσοι (Poll)

Σκληροτράχηλος, αλλά και μπαλαδόρος, αφεντικό στο κέντρο της Λίβερπουλ σε μία χρυσή εποχή. Είχε έφεση στα δυνατά μαρκαρίσματα και μερικές φορές έφτανε και στο… αντιαθλητικό, αλλά το ισορροπούσε με το εγκεφαλικό παίξιμο και τις κούρσες του. Με τους Reds κατέκτησε τρία Πρωταθλητριών (1978, 1981, 1984) και το 1981 ήταν πρώτος σκόρερ στη διοργάνωση. Πέντε πρωταθλήματα, τρία League Cup και άλλα τόσα Σούπερ Καπ βρέθηκαν στην τροπαιοθήκη του, όπως και ένα Κύπελλο Ιταλίας με τη Σαμπντόρια και ένα πρωτάθλημα με τη Ρέιντζερς. Στην all star 11άδα του πρωταθλήματος βρέθηκε τέσσερις φορές, ενώ με την Εθνική Σκωτίας (54/ 4) πήγε σε τρία Μουντιάλ.

Εάν δεν ήταν αυτοκαταστροφικός και με τόσα αλκοολικά προβλήματα, βάσει ταλέντου και ποιότητας θα μπορούσε να βρίσκεται ακόμα και στο Νο2 (σ.σ.: το Νο1 είναι αδιαπραγμάτευτο). Ενας επιθετικός playmaker με το πιο φαντεζί παιχνίδι που είδε το σύγχρονο αγγλικό ποδόσφαιρο, με εκπληκτικές μακρινές πάσες και ιδανικό vision. Πήγαινε όμως μεθυσμένος ακόμα και στα ματς. Ωστόσο, ακόμα και έτσι μπόρεσε να αγαπηθεί, όπου κι αν έπαιξε και να μνημονεύεται ακόμα. Τίτλους σημαντικούς δεν πήρε, παρά το Κύπελλο με την Τότεναμ και με τη Ρέιντζερ δύο πρωταθλήματα, ένα Κύπελλο και ένα League Cup Σκωτίας. Περισσότερες εικόνες δημιούργησε με την Εθνική Αγγλίας (57/ 10) σε ένα εκπληκτικό Μουντιάλ το 1990 (4η θέση) και ειδικά στο EURO 1996 (3η θέση). Το 1990 βρέθηκε στην all star 11άδα και ήταν 4ος στη «Χρυσή Μπάλα». Κορυφαίος Αγγλος για το 1988.

Το παιχνίδι του «Captain Marvel» μπορούσε να παραλληλιστεί με εκείνο του Πολ Σκόουλς. Εκανε την ίδια δουλειά μία γενιά πριν και θεωρείται από τους all time legends για τη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ (1981-’94). Ενας ολοκληρωμένος box-to-box με άνεση στο σκοράρισμα, στα τάκλιν και ασταμάτητος στο τρέξιμο, βρισκόταν παντού και πάντα. Εζησε τα άσχημα χρόνια των Κόκκινων Διαβόλων, αλλά και το ξεκίνημα της δυναστείας με τα δύο πρωταθλήματα της Premier League, τρία Κύπελλα, δύο Σούπερ Καπ και το Κυπελλούχων (1991). Βρέθηκε έξι φορές στην all star 11άδα του πρωταθλήματος και με την Εθνική Αγγλίας (90/ 26) πήγε σε τρία Μουντιάλ, με αποκορύφωμα την 4η θέση το 1990.

Εξτρέμ, δεύτερος επιθετικός, αλλά και ένα τρελό 10άρι με σούπερ αρετές σκοραρίσματος και μία γεμάτη 10ετία στη Λίβερπουλ (1987-’97). Εκπληκτικός ντριμπλέρ που όταν κάλπαζε απλά δεν μπορούσε να ανακοπεί και με τρομερό αριστερό βολέ. Οδήγησε τους Reds στους δύο τελευταίους τίτλους τους (1988, 1990), βάζοντας 22 γκολ στη δεύτερη περίπτωση. Δύο Κύπελλα, ένα League Cup και τρία Σούπερ Καπ κοσμούν τη συλλογή του, ενώ το 1988 ήταν MVP του πρωταθλήματος. Με την Εθνική Αγγλίας (79/ 11) βρέθηκε σε δύο Μουντιάλ και δύο EURO, παίρνοντας την 4η θέση το 1990 και την 3η το 1996.

Δυνατός, αχαλίνωτος, ασταμάτητος, υπήρξε ο πιο δημιουργικός playmaker και επιθετικός μέσος στην ιστορία του αγγλικού ποδοσφαίρου. Υστερούσε ανασταλτικά, αλλά ήταν υπέροχος στο να τον βλέπεις να χειρίζεται την μπάλα και να διανύει συνήθως το μισό γήπεδο με εκείνη στα πόδια. Οι επιλογές του (Τότεναμ, Μονακό) δεν του επέτρεψαν να γευτεί μεγάλους τίτλους. Με τους Spurs πήρε δύο Κύπελλα, ένα Σούπερ Καπ και το UEFA (1984), αλλά και ένα πρωτάθλημα με τους Μονεγάσκους. Κορυφαίος Αγγλος το 1980, έξι φορές στην all star 11άδα, πήγε με την Εθνική Αγγλίας (53/ 8) σε δύο Μουντιάλ και δύο EURO.

Υπέροχος οργανωτικά, σκληρός ανασταλτικά (τις περισσότερες κάρτες απ’ όλους στα χρόνια που έπαιξε), ήταν το μηχανάκι των επιτυχιών στα χρόνια της απόλυτης κυριαρχίας της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ του Αλεξ Φέργκιουσον. Ευφυής, ολοκληρωμένος, με σουτ βολίδα, ασταμάτητα τρεξίματα, έντονη προσωπικότητα και μηδέν τραυματισμούς σε μια φανταστικά γεμάτη καριέρα. Το τρεμπλ του 1999 ήταν το απόγειό του, ενώ κατέκτησε 11 πρωταθλήματα, τρία Κύπελλα, δύο league Cup, πέντε Σούπερ Καπ, δύο Champions League (1999, 2008 και δύο χαμένους τελικούς 2009, 2011), δύο Μουντιάλ Συλλόγων. Με την Εθνική Αγγλίας (66/ 14) πήγε σε τρία Μουντιάλ και δύο EURO.

Με 274 γκολ καριέρας είναι ο Νο1 σκόρερ αυτής της λίστας. Δεν ήταν όμως μόνο εκπληκτικά ικανός στο να βρίσκει δίχτυα, αλλά υπήρξε ένας υπέροχα ολοκληρωμένος μέσος και το έκανε με την ίδια ένταση και ανασταλτικά. Εργατικός, ευφυής, ακούραστος, αλτρουιστής, οπορτουνιστής, με τρομερές κούρσες για να πλασαριστεί και να βρεθεί πάντα στο σωστό σημείο την κατάλληλη στιγμή και με εκπληκτικές γκολάρες με μακρινά σουτ. Τα 13 χρόνια του στην Τσέλσι (2001-’14) συνδυάστηκαν με τις καλύτερες στιγμές της ιστορίας της. Τρία πρωταθλήματα, τέσσερα Κύπελλα, δύο League Cup και πάνω από όλα το Champions League του 2012 (χαμένος τελικός το 2008) και το Europa League (2013). Το 2005 έφτασε στο απώγειό του με τη 2η θέση στη «Χρυσή Μπάλα», ενώ ψηφίστηκε κορυφαίος Αγγλος. Κορυφαίος μέσος στην Ευρώπη για το 2018 και τρεις φορές στην all star 11αδα της Premier League. Με την Εθνική Αγγλίας (106/ 29) βρέθηκε σε τρία Μουντιάλ και δύο EURO (all star το 2004).

Το 2009, Πελέ και Ζιντάν τον κατονόμασαν ως κορυφαίο μέσο στον κόσμο. Ο σπουδαιότερος μέσος στην ιστορία της Λίβερπουλ πραγματικά έπαιξε σε κάθε θέση εκτός από τερματοφύλακας. Κυρίως όμως υπήρξε ένας ακατάπαυστος εργατικός ηγέτης, το μεγάλο σύγχρονο αφεντικό των Reds και σε μία πολύ δύσκολη εποχή για εκείνους τους οδήγησε σε κάποιες σπουδαίες στιγμές, σκοράροντας σημαντικά και όμορφα γκολ. Δεν μπόρεσε να τους στέψει πρωταθλητές, καθώς έκανε το μεγαλύτερο λάθος της καριέρας του λίγο πριν το φινάλε εκείνης της σεζόν, μα ήταν ο μεγάλος αρχηγός στη σπουδαιότερη ανατροπή σε τελικό Champions League (2005), αλλά και δύο χρόνια αργότερα ηττήθηκε σε άλλον έναν τελικό. Δύο Κύπελλα, τρία League Cup, ένα Σούπερ Καπ Αγγλίας και ένα Ευρώπης, μετά το UEFA του 2001. Η 3η θέση στη «Χρυσή Μπάλα» του 2005 ήταν η δική του επιτομή, χρονιά που ψηφίστηκε καλύτερος Ευρωπαίος ποδοσφαιριστής. Κορυφαίος Αγγλος το2006 και οκτώ φορές στην all star 11άδα της Premier League. Με την Εθνική (114/ 21) ήταν παρών σε τρία Μουντιάλ και δύο EURO (στην all star 11άδα του 2012).

Από τους πλέον εμβληματικούς, κυριαρχικούς, ηγετικούς μέσους στην ιστορία του παγκόσμιου ποδοσφαίρου. Το απόλυτο αφεντικό της μεσαία γραμμής και ο αδιανόητος στυλοβάτης της χρυσής εποχής της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ του Αλεξ Φέργκιουσον (1993-’06), σχηματίζοντας το πλέον ιδανικό δίδυμο με τον Πολ Σκόουλς. Πολύ σκληρός, τρομερά δυνατός και πολύ συχνά αντιαθλητικός έως κακός, υπήρξε ένας εκπληκτικός αμυντικός μέσος, που όμως ήξερε πάρα πολύ μπάλα και είχε ατσάλινα νεύρα σε όλες τις δύσκολες στιγμές, με αστείρευτες σωματικές, αλλά και νοητικές δυνάμεις στα άπειρα τρεξίματά του. Σήκωσε επτά πρωταθλήματα, τέσσερα Κύπελλα, ισάριθμα Σούπερ Καπ και έκανε μυθικές εμφανίσεις στο τρεμπλ του 1999 (αδιανόητη εμφάνιση στην ανατροπή του Τορίνο κόντρα στη Γιουβέντους), χρονιά που πήρε και το Διηπειρωτικό). Κορυφαίος της σεζόν το 2000 και πέντε φορές στην all star 11άδα, έχει μπει από τον Πελέ στους 1100 κορυφαίους όλων των εποχών. Με την Εθνική Ιρλανδίας (67/ 9) βρέθηκε σε δύο Μουντιάλ.

Ο πιο ολοκληρωμένος Βρετανός ποδοσφαιριστής όλων των εποχών, που εκτός από κεντρικός αμυντικός, μπορούσε να παίξει τέλεια σε κάθε θέση του άξονα και το έκανε με επιτυχία και ως σέντερ φορ. Κανονικά όμως υπήρξε ένας εκπληκτικός επιθετικός μέσος με απόλυτα ορθολογική ποδοσφαιρική σκέψη, ασταμάτητα τρεξίματα, αμυντικές βοήθειες και τέλειες λειτουργείες μπροστά στην αντίπαλη εστία, την οποία φόρτωσε με 206 γκολ σε όλη την καριέρα του, σκοράροντας με άνεση με το κεφάλι και με βολίδες και με τα δύο πόδια. Ο ηγέτης της Εθνικής Αγγλίας (106/ 49) σε τέσσερα Μουντιάλ και στην κατάκτηση του 1966 (3η θέση στο EURO 1968) . Αφού επέζησε του δυστυχήματος του Μονάχου, υπηρέτησε τη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ για 17 χρόνια και μαζί της πανηγύρισε τρία πρωταθλήματα, ένα Κύπελλο, τέσσερα Σούπερ Καπ και το Πρωταθλητριών του 1968. Δικαιωματικά του απονεμήθηκε η «Χρυσή Μπάλα» το 1966 και ήταν 2ος το 1967, 1968. Η FIFA τον έχει συμπεριλάβει στην all star 11άδα όλων των Παγκοσμίων Κυπέλλων, όπως και η Αγγλική Ομοσπονδία στη δική της.