Τόλης Βοσκόπουλος: Με απλότητα και χάρη (vids & pics)
Ο Τόλης Βοσκόπουλος, ο καλλιτέχνης που αψήφησε τον χώρο και έπλασε τα μεγάλα ξεσπάσματα του Έλληνα. Η έννοια της γενναιοδωρίας, η απλοχεριά, το κομψός ύφος, ταυτίζονται με τον τραγουδιστή-εκτελεστή Βοσκόπουλο. Θυμηθείτε την εικόνα του στον κινηματογράφο, στα νυχτερινά κέντρα διασκέδασης και φέρτε στον νου σας τη φωνή του, το ηχόχρωμα της, το «μέταλλο» της. Δεν υπήρχε κάτι που μπορούσε να τον περιορίσει, να τον σταματήσει από το να δώσει ό,τι χρειαζόταν ο θεατής, ο επισκέπτης, ο ακροατής. Η πολυτέλεια της εντυπωσιακής διασκέδασης έγινε προσιτή και σε μεγάλο βαθμό αυτός ευθύνεται. Η άψογη ενδυματολογικά παρουσία, το θεατράλε ύφος και η δική του φωνή, τον έκαναν πρόσωπο οικείο και επιθυμητό από τον λαό. Ο τρόπος που όρισε τη διασκέδαση, ιδιαίτερα τα μεταπολιτευτικά χρόνια, εξυπηρέτησε την επιθυμία του μικροαστού να ξοδέψει κάθε μόριο της ματαιοδοξίας του. Ο Βοσκόπουλος ήταν εκεί για να κατευθύνει την εκτόνωση των συναισθημάτων, να ελέγξει τα θνησιγενή παραστρατήματα. Αν ζούσε στην Αμερική θα ήταν κάτι αντίστοιχο του Σινάτρα και η παρουσία του θα εγκλωβιζόταν στα αστραφτερά σαλόνια. Αυτός, όμως, με απλότητα και χάρη μετέφερε κάτι από τη λάμψη του ωραίου, του ξεχωριστού, στο πλήθος και αυτό τον αντάμειψε. Γι’ αυτόν ήταν εύκολο να είναι «πρίγκιπας»…
Μόνος του, όπως πρέπει
Ο Τόλης Βοσκόπουλος και η εικόνα. Το όνομα. Τόλης. Το όνομα και η μαρκίζα. Μόνος του, πάνω απ’ όλους κι ας είναι άδικο κι ας είναι σωστό. Η νυχτερινή διασκέδαση άλλαξε επίπεδο από τη Μεταπολίτευση και μετά και το οφείλει σε μεγάλο βαθμό στον αψεγάδιαστο ερμηνευτή Τόλη Βοσκόπουλο. Δεν ξέρουμε αν το απαίτησε να είναι μόνος, μάλλον όχι, όμως με τον τρόπο του το επέβαλλε. Όταν τον βλέπεις στις ταινίες του παλιού, ελληνικού, κινηματογράφου, αντιλαμβάνεσαι τη λεπτότητα, την ακρίβεια και τον τρόπο ερμηνείας. Το ύφος ανάλογο με το τραγούδι, η έκφραση και η φωνή η ένρινη να συνοδεύει τους μεγάλους ερωτικούς καημούς, τη σχέση γυναίκας-άνδρα και να εξηγεί μια εποχή, μια κοινωνική κουλτούρα. Όταν τον άκουγες, αλλά και όταν τον έβλεπες, σε έπειθε γι’ αυτό που ήταν, γι’ αυτό που θα ήταν. Την περίοδο που ο Έλληνας ήθελε να ξεσκάσει και έψαχνε τρόπο να διαχειριστεί την καψούρα, τον αποτυχημένο έρωτα, αυτός ήταν εκεί και σε ξεσήκωνε, σε παρηγορούσε, σε συνόδευε στο μελαγχολικό ταξίδι. Αυτό σημαίνει γενναιοδωρία και γι’ αυτό του αξίζει το χαρακτηρισμός «άρχοντας» και «πρίγκιπας». Σίγουρα ήταν και τυχερός, διότι οι δημιουργοί του εμπιστεύτηκαν σπουδαία κομμάτια, ωστόσο με την κοφτερή και γλυκιά του φωνή ανέδειξε τα τραγούδια και τους δημιουργούς. Μια νύχτα στον Τόλη η ζωή μας όλη!
Η γενναιοδωρία του πατέρα
Διαβάζοντας για τη ζωή του ένα σημείο προκαλεί μεγαλύτερη εντύπωση: ο πατέρας του! Ναι, γιατί αυτός ήταν που του άνοιξε τον δρόμο να γίνει τραγουδιστής. Ο Τόλης Βοσκόπουλος ήταν μέλος πολύτεκνης οικογένειας -το δωδέκατο παιδί- και ο πατέρας του μανάβης. Ο αρχηγός της οικογένειας ήθελε να τον βάλει στην επιχείρηση και να προσθέσει στην ταμπέλα αυτής το «και υιός», ο μοναδικός στη φαμίλια. Όταν είδε τα «μπουλούκια» (σ.σ θεατρικές ομάδες που περιόδευαν) μαγεύτηκε και αποφάσισε ότι αυτό ήθελε να κάνει στη ζωή του, να γίνει ηθοποιός. Η απόφαση να το πει στον πατέρα του ήταν δύσκολη και… επικίνδυνη. Η προκατάληψη όμως δεν δικαιώθηκε. Ο πατέρας Βοσκόπουλος τον έγραψε στο Εθνικό Ωδείο Μανώλη Καλομοίρη και δικαιολόγησε την κίνηση του λέγοντας: Ξέρεις γιατί το έκανα αυτό; Για να μη μου πεις μια μέρα ότι εγώ θα γινόμουν κάτι κι εσύ με εμπόδισες. Αυτά τα είχε πει ο εκλιπών ενθυμούμενος τα παιδικά του χρόνια. Η τύχη, λοιπόν, και η γενναιοδωρία του πατέρα έφεραν το πάλκο, τη σκηνή, την κάμερα, τα λουλούδια, τα χρήματα, τη δόξα, τις γυναίκες, την αποδοχή, την καταξίωση. Και ο πατέρας ήταν πάντα εκεί, κάθε φορά που ο Τόλης ύψωνε το βλέμμα στον ουρανό και του έλεγε «πατέρα, κοίτα τώρα».
Ο Τόλης Βοσκόπουλος γεννήθηκε στην Κοκκινιά το 1940. Πρωτοεμφανίστηκε στο θέατρο το 1958 σε ηλικία 18 ετών και πέντε χρόνια αργότερα έκανε ντεμπούτο στον κινηματογράφο. Στη δισκογραφία εμφανίζεται με το τραγούδι «Βήμα-βήμα» του μουσικοσυνθέτη Λυκούργου Μαρκέα. Η καθιέρωση στο πεντάγραμμο ήρθε με το κομμάτι «Αγωνία» -σύνθεση Γιώργου Ζαμπέτα- το 1968. Το εν λόγω τραγούδι σε μικρό χρονικό διάστημα ξεπέρασε τις 300 χιλιάδες πωλήσεις! Συνεργάστηκε με όλους του μεγάλους συνθέτες της εποχής του και ερμήνευσε τραγούδια των: Γιώργου Ζαμπέτα, Άκη Πάνου, Θανάση Πολυκανδριώτη, Μάριου Τόκα, Γιώργου Κατσαρού, Κώστα Βίρβου. Δημιούργησε όμως και ο ίδιος τραγούδια και τα έδωσε σε άλλους καλλιτέχνες να τα ερμηνεύσουν. Μερικοί απ’ αυτούς είναι οι: Δούκισσα, Μαρινέλλα, Στράτος Διονυσίου, Αντώνης Ρέμος, Νότης Σφακιανάκης. Στο θέατρο είχε την τύχη να παίξε με τους Βασίλη Αυλωνίτη, Ρένα Βλαχοπούλου, Γεωργία Βασιλειάδου, Κώστα Χατζηχρήστο, κ.α. Έκανε τέσσερις γάμους και «έφυγε» από τη ζωή πλήρης ημερών στα 81 του. Και επειδή τα τραγούδια μένουν, ακούστε μερικές από τις μεγάλες του επιτυχίες.
"Αγωνία"
"Το φεγγάρι πάνωθέ μου"
"Γλυκά πονούσε το μαχαίρι"
"Ξανθή αγαπημένη Παναγιά"
"Αδέλφια μου αλήτες πουλιά"
-Χρησιμοποιήθηκαν πληροφορίες από το κομμάτι «Πέθανε ο αγαπημένος λαϊκός τραγουδιστής Τόλης Βοσκόπουλος» [lifo.gr]
