Μην γεννήσεις κόρη (για το καλό της)

Λένα Γκόβαρη
Μην γεννήσεις κόρη (για το καλό της)
Στην καλύτερη περίπτωση θα κρατάει πάντοτε σφιχτά τα κλειδιά της περπατώντας γρήγορα μέχρι να περάσει την εξώπορτα του σπιτιού της. Στην πολύ χειρότερη θα την πετάξει κάποιος στα βράχια επειδή ήταν «η κακιά στιγμή».

Τοπωνύμια και ηλικίες. Και καμιά φορά ονόματα. Η δυστοπική πραγματικότητα μεταφράζεται σε τίτλους: η 26χρονη Γαρυφαλλιά στην Φολέγανδρο, η 19χρονη Καρολάιν στα Γλυκά Νερά, η 15χρονη Μυρτώ στην Πάρο, η 18χρονη στην Ηλιούπολη, η 50χρονη στα Πετράλωνα, η 25χρονη στον Άγιο Παντελεήμονα και η λίστα δεν σταματά… Μια ακόμη κακοποίηση, μια νέα γυναικοκτονία και τα «μεμονωμένα» περιστατικά δημιουργούν μια χιονοστοιβάδα, όπου χάρη στα οξυμένα αντανακλαστικά των social media, αρχίζει να «χαλάει η φάση». Η φάση της πατριαρχίας, όσο και να ενοχλεί αυτό κάποιους.


Η βία απέναντι στις γυναίκες δεν μπορεί να εκλείψει γιατί πολύ απλά οι αιτίες που την προκαλούν όχι απλώς δεν εξαλείφονται αλλά έχουν αρκετό καύσιμο για να συντηρούνται. Θα μου πεις, επειδή βρέθηκαν 5-10 ψυχάκιδες εγκληματίες -οι οποίοι by the way πρέπει να κρεμαστούν στο Σύνταγμα- θα πρέπει να βγάλουμε όλους τους άντρες σκάρτους; Αρχικά ας αφήσουμε τις κρεμάλες και τις γκιλοτίνες εκεί που ανήκουν (στο Μεσαίωνα), γιατί χρήσιμο είναι να επανεξεταστεί το ελληνικό ποινικό σύστημα, ενδοσκοπικά και χωρίς «μπαλασκίες».

 


Γιατί όμως η κακοποιητική συμπεριφορά και η -σφυρίζω αδιάφορα- συγκάλυψη να έχουν τις ρίζες τους στην πατριαρχία; Η ελληνική κοινωνία έχει μάθει μέσα στους αιώνες να αναπαράγει σχέσεις, αντιλήψεις και συμπεριφορές που βασίζονται στην έλλειψη σεβασμού, ισότητας και ισότιμης συνύπαρξης απέναντι στο -μα οποία έκπληξις- αδύναμο φύλο. Κανείς δεν διαφωνεί πως οι περισσότεροι αγαπάτε τις γυναίκες, αλλά στην πραγματικότητα τις θεωρείτε ίσες με εσάς; Από το πατρονάρισμα «άσε δεν ξέρεις εσύ από αυτά» του άντρα συναδέλφου μέχρι το νευρικό εκούσιο κορνάρισμα όσο η γυναίκα οδηγός παρκάρει…έγινε η απώλεια – του σεβασμού- συνήθειά μας.

Καταλαβαίνω πως είναι δυσάρεστο να αλλάξεις νοοτροπίες βαθιά παγιωμένες από πάντα και να ξεβολευτείς από τα αντρικά σου προνόμια. Και γιατί να το κάνεις άλλωστε; Ήσουν αρκετά τυχερός ώστε η μπίλια να κάτσει πάνω στο χρωμόσωμα ΧΥ. Στην τελική δεν σκότωσες καμία! Ούτε κακοποίησες! Κάνε όμως αυτοκριτική και σκέψου… μήπως έχεις βαθιά ριζωμένη την τοξική αρρενωπότητα και την ματσίλα; Μήπως μειώνεις τις γυναίκες όταν αυτό σε παίρνει, ακόμη και ασυνείδητα; Μήπως συμπεριφέρεσαι διαφορετικά στο μικρό κοριτσάκι σε σχέση με το αγοράκι; Μήπως κρίνεις πιο αυστηρά (ως αφοριστικά) τις επιλογές μιας γυναίκας όταν στις ίδιες επιλογές ενός άντρα τον επικροτείς κιόλας; Αυτό το τελευταίο είναι το κλασικό: γυναίκα ελαφρών ηθών vs μάγκας και καραμπουζουκλής που κάνει σεξ με πολλές παρτενέρ.

Το τέρας της κουλτούρας των πατριαρχικών δομών έχει μεγαλώσει γενιές και γενιές. Και ήταν/είναι πάντοτε παρόν συνειδητά ή και υποσυνείδητα. Αλλά, όπως τα είπε τόσο καθηλωτικά ο Ζήσης Ρούμπος με ένα post του, καιρός είναι να ξύσεις την «αντρίλα» από μέσα σου για να βγει στην επιφάνεια ο άνθρωπος. Αυτός που ούτε αισθάνεται ανώτερος, ούτε θεωρεί ότι έχει εξουσία πάνω στις γυναίκες. Γιατί αυτή η αρρωστημένη αντίληψη εξουσίας οπλίζει χέρια και οδηγεί στην έμφυλη βία, σοκάροντας την κοινωνία εκ των υστέρων. Για να συνεχίζει τον φαύλο κύκλο της μέχρι να έρθει το επόμενο θύμα, τα επόμενα οργισμένα post και μετά να ξεχαστεί.


Για αυτό σου λέω, μην κάνεις κόρη. Στην καλύτερη περίπτωση δεν θα πάρει ποτέ την ίδια αμοιβή (και αναγνώριση) με τους άντρες συναδέλφους της ή θα κρατάει σφιχτά τα κλειδιά της περπατώντας πάντοτε γρήγορα μέχρι να περάσει την εξώπορτα του σπιτιού της. Στην πολύ χειρότερη περίπτωση θα την πετάξει κάποιος στα βράχια επειδή ήταν «η κακιά στιγμή».