Γιάννης Στάνκογλου για τα περιστατικά κακοποίησης: «Δεν με νοιάζει αν είσαι σπουδαίος ηθοποιός, άνθρωπος είσαι;»

Στο Enjoy έδωσε συνέντευξη ο Γιάννης Στάνκογλου και μίλησε για όλα τα περιστατικά βίας που ακούμε το τελευταίο διάστημα στη χώρα μας.

-Πώς είδατε όλη αυτήν τη σωματική, λεκτική, και ψυχική βία που έχει σαρώσει την ελληνική κοινωνία; Βιασμοί, δολοφονίες γυναικών, τα παρακολουθούμε όλοι μας με σφιγμένο στομάχι και πολλά από αυτά ξεπερνούν την φαντασία μας αλλά και ταινίες θρίλερ…

«Σημεία των καιρών. Άνθρωποι με πολλά ψυχολογικά προβλήματα, τα οποία κουβαλούν από τις οικογένειές τους, έκαναν πολύ κακό σε πολλές αθώες ψυχές. Μόνο αν όλοι μαζί αντιμετωπίσουμε αυτά τα φαινόμενα βίας και με οπλοστάσιο πιο αυστηρούς νόμους θα βάλουμε ένα τέλος εποχής σε όλα αυτά τα πικρά και θλιβερά γεγονότα που ρήμαξαν στον πόνο ολόκληρες οικογένειες. Δεν μπορώ να φανταστώ τον πόνο που έζησαν πριν πεθάνουν όλες αυτές οι γυναίκες που δολοφονήθηκαν από τα χέρια των συντρόφων τους. Αν δεν μπορούν οι οικογένειες και οι γονείς να μεγαλώσουν τα παιδιά τους με αξίες και αρχές και να τους εμφυσήσουν τον σεβασμό στην ζωή του πλησίον τους, τότε πρέπει να κάνουν κάτι τα σχολεία μας. Η παιδεία μας. Να μπει μάθημα στις τάξεις και στην Πρωτοβάθμια και Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση για τον σεβασμό στην ανθρώπινη ζωή, την αξιοπρέπεια, τη σεξουαλική αυτοδιάθεση, τη θρησκεία, στο φύλο, στην κουλτούρα και την ψυχή του συνανθρώπου μας.

Θλίβομαι και θυμώνω με όσα έγιναν στον χώρο του θεάτρου με τις καταγγελίες για βιασμούς. Δεν χωράει στο μυαλό μου να ασκήσω εξουσία από τη θέση μου και να κακοποιήσω σεξουαλικά έναν άνθρωπο. Δεν ξέρω με τι κόμπλεξ ή απωθημένα μεγάλωσε ο καθένας μας ή τις πληγές και συμπλέγματα κουβαλάει μέσα από την οικογένειά του αλλά οφείλει ως ενήλικας κι έχει τη ευθύνη να τα αποτινάξει, να μαλακώσει τα τραύματά του, να τα βρει με τον εαυτό του και να μην ψάχνει να βρει άλλα θύματα για να εκτονωθεί. Σε μια κοινωνία ισοτιμίας, ισονομίας, δικαιοσύνης ξέρουμε όλοι ποια είναι τα όριά μας και όταν πιστεύουμε ότι εμάς δεν μας αφορά λόγω θέσης, τάξης και εξουσίας θα πληρώναμε αργά ή γρήγορα το τίμημα και θα έρθει και η τιμωρία μας. Για εμένα οι άνθρωποι πρέπει να έχουν ήθος, ευαισθησίες, να αντιλαμβάνονται τον συνάνθρωπο, να αγωνίζονται για το καλό και την αγάπη. Δεν με νοιάζει αν είσαι σπουδαίος ηθοποιός. Άνθρωπος είσαι; Στο θέατρο έπεσε άπλετο φως και έφυγε ένα μεγάλο βάρος από αδικίες που είχαν γίνει σε δεκάδες ψυχές. Δεν μπορώ να το διανοηθώ, πίστεψέ με, και αναρωτιέμαι, έρωτας με τη βία γίνεται; Πώς μπορεί το πιο όμορφο κομμάτι της ζωής να μην είναι αμοιβαίο;».