Συγκλονιστικός Καφετζόπουλος: «Η γενιά μου τα σκ@τW£, η λύση είναι οδυνηρή για τους προνομιούχους»

Με μία συγκλονιστική ανάρτησή που έκανε με αφορμή τα 70α γενέθλιά του, ο Αντώνης Καφετζόπουλος έκανε τον απολογισμό τόσο της ζωής, όσο και της γενιάς του.

Επειδή δεν χρειάζονται πολλά-πολλά για τα όσα ανέφερε ο γνωστός ηθοποιός, απλά διαβάστε την...

«Κλείνω τα εβδομήντα σήμερα και τα αισθήματα είναι - αζ γιούζουαλ - ανάμεικτα.

Απο τη μία, ικανοποιημένος σε προσωπικό επίπεδο (εν συντομία: δεν έκλεψα, δε έβλαψα, κοιμάμαι ήρεμα. Δεν πάτησα λαιμό κανενός, έχω δυο αγόρια έξυπνα ταλαντούχα και νόστιμα, δυο πιο μακρινές κάτι-σαν-κόρες, έξυπνες, ταλαντούχες και νοστιμότατες). Έκανα πολλά στην τέχνη μου, έχω και πολλά άλλα που δεν πρόκανα ή/και δεν τα έφερε η τύχη να κάνω - έτσι είναι η ζωή. Με δυο λόγια τα έχω καλά με τον εαυτό μου. (Λεφτά δεν υπάρχουνε αλλά δεν παραπονιέμαι, έτσι πορεύτηκα…)

Απο την άλλη όμως;

Καταστροφή.

Χρόνια τώρα ξέρω ότι:

• -Πριονίζουμε το κλαδί.
• -Δεν υπάρχει εναλλακτικός πλανήτης για τα εγγόνια της ανθρωπότητας.
• -Είναι ήδη αργά, τα λόγια είναι φτώχεια.

Η γενιά μου είχε στη διάθεση της όλη τη συσσωρευμένη γνώση για να πάρει τα μέτρα της και την αγνόησε. Τη σπατάλησε.

Επαναλαμβάνω, τα σκ@@@με.

Μην ακούω βλακείες του τύπου, φταίει ο καπιταλισμός, ο σοσιαλισμός, ο χίτλερ ή ο στάλιν. Μην ακούω μοιρολατρίες του τύπου φταίει η ανθρώπινη φύση, Κεμάλ...

Αυτά είναι αρχαία ξινά σταφύλια. Είμαστε σοφότεροι, οφείλουμε να είμαστε.

Μια χαρά τα πήγε η ανθρώπινη φύση μέχρι χτες. Κουτσά στραβά επινόησε τη δημοκρατία, τον ορθολογισμό και την επιστημονική μέθοδο και απο άγρια εγωιστικά ζώα που δαγκώνανε το λαιμό ο ένας του άλλου μας «έφερε» στο σημείο να γίνουμε κάπως ήμερα εγωιστικά ζώα που διδάχτηκαν να επιβιώνουν συνυπάρχοντας σε κοινωνίες. Εκεί όπου η ατομική επιτυχία δεν νοείται έξω απο την ομάδα. Τα σχολίασε όλα αυτά ωραιότατα η φιλοσοφία και τα τραγούδησαν οι τέχνες μας. Μην λέμε τα ίδια και τα ίδια…

Λίγο πολύ, αυτά που λέω τα γνωρίζουν οι πάντες. Πολίτες αλλά/και πολιτικοί, «ηγεσίες» και «λαός».

Ξέρουμε πολύ καλά ότι ο πλανήτης είναι πεπερασμένος, ένα δυναμικό αλλά κλειστό σύστημα που έχει αυστηρά όρια. Έξω απο αυτόν δεν υπάρχει χώρος για επέκταση και «ανάπτυξη». Τέλος.

Η γενιά μου τα ξέρει αυτά. Τουλάχιστον ξέρει ότι είναι στη διάθεση της όλες οι πληροφορίες και τα τεκμήρια. Κανείς δεν μπορεί να επικαλεστεί άγνοια νόμου. Είναι μη-επιχείρημα.

Οι ελίτ της γενιάς μου, αυτοί που έπαιρναν ή ενέπνεαν τις αποφάσεις συμπεριφέρθηκε ως μωρά παρθένος. Σαν εκείνον τον μορφωμένο, έξυπνο και ενημερωμένο ασθενή που αντί να ακούει το γιατρό του, το έριξε στις προσευχές και τα ματζούνια. Πολιτεύτηκε με την ανομολόγητη ελπίδα ότι θα γίνει κάποιο θαύμα. Και πάνω απ’ όλα είχε την τη ιδιοτελή και ανόητη προσδοκία ότι εκείνη, «η ελίτ», θα τη γλιτώσει κάπως λόγω πλούτου ή ισχυρής θέσης. Μπούρδες. Κανένας δε θα γλιτώσει, μπορεί απλώς να πεθάνει τελευταίος.

Είναι ήδη αργά; Πιθανότατα.

Υπάρχει λύση; Ασφαλώς και θα υπάρχει. Αλλά οδυνηρή. Τουλάχιστον για το προνομιούχο ημισφαίριο της Γης.

• -Δεν με ψήνει η επιστροφή στην προβιομηχανική εποχή. Ακούγεται μεν πολύ ρομαντική, γεμάτη πράσινα λιβάδια, επιστροφή στην σεμνή παραγωγή τροφής για λίγους εκλεκτούς αλλά κρύβει πόνο, δάκρυα και θάνατο δισεκατομμυρίων. Τα όνειρα του Χίτλερ ωχριούν μπροστά στη σφαγή που θα επακολουθήσει.
• -Δεν με ψήνει «η αυτορρύθμιση». Και καλά ότι όλα θα πάρουν το δρόμο τους όταν έρθει η ώρα. Η ώρα ήρθε, είναι εδώ και τίποτα δεν δείχνει τάσεις αυτορρύθμισης. Επίσης, κρύβει πόνο, δάκρυα και θάνατο για δισεκατομμύρια. Τα ίδια δισεκατομμύρια των φτωχών του πλανήτη.
• -Δεν με ψήνει ούτε η πολιτισμένη στάση εκείνων που επιθυμούν να ρυθμιστούν μεν τα πράγματα αλλά χωρίς να δυσαρεστηθούν και πολύ οι ψηφοφόροι τους. Τα κύματα των προσφύγων είναι ήδη εδώ, η κλασική «προοδευτική» ανάλυση ότι τους διώχνουν οι ιμπεριαλιστικοί πόλεμοι δεν αρκεί για να εξηγήσει αυτό που βλέπουμε. Η ανθρωπότητα μετακινείται απο την αυγή της ύπαρξης της για ένα και μοναδικό λόγο: γιατί δεν φτάνουν οι πόροι για να ζήσει στον τόπο που έτυχε να γεννηθεί.

Άρα, επομένως και επειδή: θα χρειαστούν γενναίες και συντεταγμένες πολιτικές. Τοπικές και παγκόσμιες. Θα πρέπει να ξεβολευτούμε κατά πολλές τάξεις μεγέθους. Τα ψέμματα τελείωσαν. Δεν είναι μόνο οι υπερπλούσιοι που θα πρέπει να δεχτούν σαρωτική ανακατανομή στον πλούτο. Είμαστε όλοι. Η ανθρωπότητα λειτουργεί κάπως σαν τα συγκοινωνούντα δοχεία.

Είναι έτοιμες οι κοινωνίες για τέτοια σεισμική ανατροπή; Πλάκα κάνεις… Και βέβαια οχι! Εδώ του λες κάνε ένα εμβόλιο να γλυτώσεις εσύ και οι δικοί σου απο αρρώστια και πιθανό θάνατο και επινοεί χιλιάδες ανόητες «εναλλακτικές» ερμηνείες αντί να τελειώνει να πάμε παρακάτω…

Απο τους προέδρους μερικών απο τα πιο πλούσια και ισχυρά κράτη μέχρι τον τελευταίο ινφλουένσερ της κακιάς ώρας, ένας νέος Λουδιτισμός έχει αναδειχτεί σε μαζική ιδεολογία: αφού δυσκολεύομαι να καταλάβω, αφού η ορθολογική ερμηνεία έχει κόστος, τότε, στάχτη και μπούρμπερη! Κάψε τα όλα. Έτσι κι αλλιώς δεν διαφαίνεται κάποια εύκολη λύση, ας καούν τα καράβια που μας έφεραν ως εδώ, ας γκρεμιστούν όλα, με πρώτη τη δημοκρατία.

Εβδομήκοντα λοιπόν, και δεν είμαι καθόλου αισιόδοξος…

Είναι κάπως αργά για παιδαριώδεις εγωισμούς. Άλλωστε κι εγώ, όπως όλοι δεν επιθυμώ τίποτα παραπάνω απο το να περάσω ήσυχα τα χρόνια που μου μου απομένουν.

Να είστε καλά και να προσέχετε!».