Πατέρας με αμνησία μετά από τροχαίο έχει πλέον μόνο… εξάωρη μνήμη (vid)
Πριν από έξι χρόνια, ο Ντάνιελ ενεπλάκη σε τροχαίο ατύχημα, το οποίο τραυμάτισε σοβαρά τον εγκέφαλό του και του άφησε την... «εξάωρη μνήμη». Υποβλήθηκε σε εντατική φυσιοθεραπεία τον χρόνο που ακολούθησε του ατυχήματος και λογοθεραπεία για να τον βοηθήσει να ξαναβρεί την παλιά του ζωή και ολική μνήμη, ωστόσο ακόμα την αναζητά.
Ενώ είναι σε θέση να φροντίζει τον εαυτό του, μπορεί να θυμάται πράγματα μόνο για έξι ώρες και αν δεν σημειώνει τα μέρη που έχει πάει και τους ανθρώπους που έχει γνωρίσει, θα εξαφανιστούν εντελώς μετά από μια μέρα.
Το ατύχημα επηρέασε επίσης τις σχέσεις του, με αποτέλεσμα να χωρίσει με την τότε κοπέλα του και να απομακρυνθεί από φίλους που δεν τους θυμόταν πλέον ούτε ένιωθε συνδεδεμένος μαζί τους. Ακόμη και με την πρώην σύντροφο της Καταρίνα - την οποία γνώρισε μετά το ατύχημα - κάθε μέρα ήταν σχεδόν σαν να ήταν η πρώτη φορά που συναντιόντουσαν, με τον Ντάνιελ να μην μπορεί να μοιραστεί καμία ανάμνηση από τη σχέση τους.
Μιλώντας στο ντοκιμαντέρ «Living Without Memory», για το ατύχημα, το οποίο έχει μάθει από σημειώσεις, ο Ντάνιελ είπε: «Αυτή ήταν η μέρα που δεν πέθανα. Δεν ήταν απολύτως φυσιολογικό που τα κατάφερα, γι αυτό είναι μια μέρα που βλέπω με θετικό πρίσμα».
Εξήγησε στη συνέχεια: «Πήγαινα να δω την αδερφή μου. Ήμουν στον αυτοκινητόδρομο. Υπήρχε μποτιλιάρισμα και ήμουν ο τελευταίος που μπήκα σε αυτό. Καθόμουν εκεί και μετά ήρθε ένα αυτοκίνητο πίσω μου, ήταν ένα μεγάλο επταθέσιο με μια νεαρή οικογένεια μέσα και ο οδηγός δεν είδε καθόλου το μποτιλιάρισμα.
Με χτύπησε με πάνω από 80 μίλια την ώρα. Όλος ο αυτοκινητόδρομος ήταν κλειστός. Υπήρχαν πολλοί τραυματισμοί, αλλά δεν ήταν πολύ σοβαροί. Μεταφέρθηκα με αεροπλάνο στο νοσοκομείο. Έπαθα μια σοβαρή εγκεφαλική βλάβη - το λένε ένα TBI 3ου επιπέδου».
Οι τραυματισμοί του ήταν τόσο σοβαροί που τώρα δεν μπορεί να μεταφέρει τις βραχυπρόθεσμες αναμνήσεις σε μακροπρόθεσμες. Μεταξύ του ύπνου του και του ξυπνήματός του, θα έχει ξεχάσει όλα όσα συνέβησαν την προηγούμενη μέρα.
Για να θυμάται τι πρέπει να κάνει ή τι έχει κάνει, ο Ντάνιελ γράφει πολλές λίστες και κρατά ένα απίστευτα λεπτομερές ημερολόγιο με όλα όσα έχει κάνει, ώστε να μπορεί να τα ανατρέξει την επόμενη μέρα.
Όταν συνάντησε την Καταρίνα, της είπε για το ατύχημα και ότι έπρεπε να ιδωθούν τις επόμενες μέρες διαφορετικά θα είχε ξεχάσει ποια ήταν: «Θα πρέπει να έρθω σε επαφή το αργότερο την τρίτη μέρα», είπε: «Θα χρειαζόταν να ακούσω τη φωνή της ή θα έπρεπε να μιλήσουμε, και πάνω απ' όλα, να δούμε ο ένας τον άλλον. Διαφορετικά θα ήταν σαν να τη συναντούσα για πρώτη φορά».
Όμως, παρά τους περιορισμούς του, κατάφερε να συνεχίσει τη ζωή του, αφιερώνοντας μεγάλο μέρος του χρόνου του για να βοηθήσει άλλους ανθρώπους με παρόμοια πάθηση, δημιουργώντας μια ομάδα για δεκάδες άλλους σαν κι αυτόν. Επισκέπτεται επίσης σχολεία, επιχειρήσεις και άλλους οργανισμούς για να μιλήσει γι' αυτό.
Πριν από μερικά χρόνια, αυτός και η Καταρίνα απέκτησαν ένα αγοράκι, τον Λέβι, το οποίο έφερε μαζί του μια σειρά από προκλήσεις.
Ενώ οι περισσότεροι γονείς είναι σε θέση να αγαπούν τις αναμνήσεις που έχουν από τα παιδιά τους, ο Ντάνιελ δεν μπορεί να θυμάται τον γιο του να μεγαλώνει: «Δεν μπορώ να θυμηθώ τη γέννηση του γιου μου και αυτό είναι πραγματικά φρικτό. Δυστυχώς, η κατάθλιψη είναι κοινή μεταξύ των ατόμων που πάσχουν από εγκεφαλική βλάβη», παραδέχτηκε και συμπλήρωσε: «Όχι για όλους, αλλά δυστυχώς είναι φυσιολογικό για μένα».
Μιλώντας για τη δημιουργία του ντοκιμαντέρ με τον Ντάνιελ και την Καταρίνα, οι οποίοι έχουν χωρίσει τώρα αλλά παραμένουν πολύ δεμένοι, η σκηνοθέτις Ναντίν Νιούμαν είπε ότι της έμαθε για τη σημασία των αναμνήσεων: «Το πιο συγκλονιστικό ήταν πόσο σημαντικές είναι οι αναμνήσεις για τη ζωή μας, για τις σχέσεις μας... Για κάθε είδους σχέση. Έμαθα πολλά για τη σημασία του εγκεφάλου μας και ότι εμείς ή οι επιστήμονες δεν γνωρίζουμε ακόμα πολλά για το πώς λειτουργεί με τον τρόπο που λειτουργεί. Εκτιμώ πολύ περισσότερο τις αναμνήσεις μου τώρα».
