Η πρώτη επιλογή για τη θρυλική «Στέλλα» δεν ήταν η Μελίνα: «Δεν τους άρεσε το στόμα μου, το έβρισκαν μεγάλο και προκλητικό»
- Τα κοντά, αγορίστικα μαλλιά
- Ο πλούσιος και ο ποδοσφαιριστής του Ολυμπιακού
- Πρώτη επιλογή ήταν η Νίνα Σγουρίδου
- «Δεν τους άρεσε το στόμα μου»
- «Πήρε την κάμερα και την έβαλε μέσα στο στόμα μου»
- «Του είπα… θα το κάνουμε»
- Η στιγμή του μαχαιρώματος γυρίστηκε στα… Εξάρχεια
- Προβλήθηκε στο Φεστιβάλ Καννών
«Στέλλα, κρατάω μαχαίρι...»! Η Στέλλα δεν έφυγε, προχωρούσε αργά, δεν άκουγε. Δεν θα έκανε πίσω. Ήταν δυναμική, με περισσή αυτοπεποίθηση, ντίβα της εποχής. Δεν θα το έκανε, ο Μίλτος την αγαπούσε. Ποδοσφαιριστής του Ολυμπιακού, αναγνωρίσιμος τη ρομαντική και σκληρή δεκαετία του ‘50 στις φτωχογειτονιές του Πειραιά. «Πες μου πως μετάνιωσες, πως θα με παντρευτείς και το πετάω. Στέλλα φύγε, γιατί δεν φεύγεις;». Ο Μίλτος κάρφωσε το μαχαίρι πάνω της και μετά τη φίλησε…
Για τους νεότερους, ίσως αυτό το απόσπασμα να πιστεύουν πως είναι ένα κομμάτι από κάποιο μυθιστόρημα. Για τους παλαιότερους ξυπνά μνήμες παλιού καλού κινηματογράφου. Η «Στέλλα» που έκανε πρεμιέρα σαν σήμερα το 1955 και έσπασε τα ταμεία, με την αξέχαστη Μελίνα Μερκούρη και τους Γιώργο Φούντα και Αλέκο Αλεξανδράκη, ενδεχομένως και να μην είχε υπάρξει ποτέ. Και όταν λέμε «να μην είχε υπάρξει», να μην είχε βγει ποτέ στους κινηματογράφους ή να είχε γυριστεί με άλλη πρωταγωνίστρια και όχι τη Μελίνα Μερκούρη. Την «Παριζιάνα», η οποία δεν είχε ποτέ προτάσεις από την Ελλάδα γιατί είχε μια προκλητική… ασχήμια. Ναι, όπως το διαβάσατε. «Προκλητική ασχήμια» εξαιτίας του μεγάλο στόματός της.
Ας ξετυλίξουμε όμως αυτή την όμορφη ιστορία για μια ταινία-θρύλο...
Τα κοντά, αγορίστικα μαλλιά
Η Μελίνα Μερκούρη, μια μέρα του ΄54 έπαιζε σε μια ραδιοφωνική διασκευή της «Μήδειας». Ο Ιάκωβος Καμπανέλλης, λογοτέχνης και συγγραφέας, μπαίνει στο στούντιο ηχογράφησης και βλέπει τη Μελίνα με κοντά αγορίστικα μαλλιά.
- «Μελίνα είσαι η πιο χειραφετημένη γυναίκα στην Ελλάδα»
- «Εξαιτίας των μαλλιών μου;»
- «Όχι, όχι εξαιτίας των μαλλιών σου. Θα γράψω ένα έργο για σένα».
Ο πλούσιος και ο ποδοσφαιριστής του Ολυμπιακού
Το είπε και το έκανε. Έγραψε τη «Στέλλα με τα κόκκινα γάντια», μια εκδοχή της κλασικής «Κάρμεν» προσαρμοσμένη στη Μελίνα. H Στέλλα, είναι μια λαϊκή τραγουδίστρια των μπουζουκιών. Όμορφη, εκρηκτική, δυναμική. «Πουλί» που δεν πιάνεται, ελεύθερο να πετά. Παρατάει τον Αλέκο, ο οποίος είναι πλούσιος, γόνος καλής αστικής οικογένειας η οποία όμως δεν θέλει τη Στέλλα και πέφτει στην αγκαλιά του Μίλτου. Λαϊκού παιδιού, ποδοσφαιριστή του Ολυμπιακού. Ο Μίλτος της ζήτησε να παντρευτούν, αλλά η Στέλλα είναι πουλί που δεν πιάνεται. Αρνήθηκε, την εκβίασε. Του το υποσχέθηκε, αλλά δεν πήγε ποτέ στην εκκλησία. «Τα σπασμένα εγώ τα πληρώνω» είπε ο Μίλτος και πήγε να τη συναντήσει έχοντας στην τσέπη μαχαίρι.
Πρώτη επιλογή ήταν η Νίνα Σγουρίδου
Το έργο δεν ανέβηκε όμως στο θέατρο. Το κείμενο, άγνωστο πως, έφτασε στα χέρια του Μιχάλη Κακογιάννη, 35 χρονών τότε. Του άρεσε πολύ και αποφάσισε να το κάνει σενάριο για ταινία. Οι φήμες της εποχής έλεγαν πως ο Καμπανέλης του το κράτησε αυτό. Πρώτη επιλογή όμως για τη «Στέλλα», δεν ήταν η Μελίνα Μερκούρη, αλλά η νεαρή ηθοποιός Νίνα Σγουρίδου, φιναλίστ από την πρώτη ενδεκάδα των καλλιστείων της Νταίζης Μαυράκη!
«Δεν τους άρεσε το στόμα μου»
Η Μελίνα Μερκούρη είχε πει αργότερα… «Ο κινηματογράφος για μένα ήρθε αργά, γιατί δεν με ήθελαν. Δεν τους άρεσε το στόμα μου, το έβρισκαν μεγάλο και προκλητικό. Ήμουν ήδη ηθοποιός του θεάτρου και με λέγανε «Ελληνοπαρισινή» γιατί είχα παίξει και στο Παρίσι, στο θέατρο και, αν θέλεις, είχα μια καριέρα ευρωπαϊκή.
Ήταν η εποχή που ο Φίνος ήταν ο τσάρος, ο βασιλιάς, ο εμπνευστής του ελληνικού κινηματογράφου. Ήταν η εποχή που οι κοπέλες έπρεπε να έχουν ένα μικρό μπουμπουκένιο στόμα, να είναι ξανθιές, να είναι ενζενί. Εγώ ποτέ δεν ήμουν ενζενί, ούτε όταν ήμουν πέντε χρονών. Δεν θεωρούσαν -ο Φίνος και όλοι- ότι θα άρεσα στο ελληνικό κοινό.
Με βρίσκανε όλοι πολύ-πολύ προκλητική. Όχι με την έννοια της σεξουαλικότητας, αλλά με την έννοια της ασχήμιας. Είχα βέβαια αυτά τα μάτια, αλλά υπήρχε και αυτό το στόμα. Έτσι σκέφτηκα να κάνω στο εξωτερικό ένα τεστ. Να τραβούσα κάποιες φωτογραφίες.
«Πήρε την κάμερα και την έβαλε μέσα στο στόμα μου»
Με φωτογράφισε ο Marpass που ήταν ο φωτογράφος της Μichelle Morgan. Δεν βρέθηκε ρόλος για μένα. Βρέθηκε ευτυχώς ο Κακογιάννης, ο οποίος ερχόταν από την Αγγλία και είχε δει και άλλες γυναίκες με μεγάλο στόμα. Είχε δει την Joan Crawford που εδώ δεν είχαν δει ποτέ. Κάναμε ένα υπέροχο τεστ. Με φωτογράφισε πολύ άγρια, δηλαδή πήρε την κάμερα και την έβαλε μέσα στο στόμα μου. Τώρα με αυτό που θα πω θα γίνει σκάνδαλο, αλλά φαίνεται πως της κάμερας της άρεσε. Έτσι έγινε η «Στέλλα»….»
«Του είπα… θα το κάνουμε»
Στην αυτοβιογραφία της είχε γράψει: «Ήρθε να με δει. Γεννήθηκα Ελληνίδα. Μου ζήτησε να παίξω τη «Στέλλα». Σήκωσα ψηλά το μεγάλο μου στόμα για να το δει. Αλλά μόνο για ένα δευτερόλεπτο. Ήταν σκηνοθέτης του κινηματογράφου και αν δεν συμφωνούσε με όλους τους άλλους, πως δεν μπορούσα να έχω φωτογένεια, ποια ήμουν εγώ για να διαφωνήσω; Πριν αλλάξει γνώμη είπα: «Θα το κάνουμε»!
Η στιγμή του μαχαιρώματος γυρίστηκε στα… Εξάρχεια
Κάτι επίσης που δεν γνωρίζει ο κόσμος είναι οι τοποθεσίες των γυρισμάτων. Αν και η ιστορία διαδραματίζεται στις φτωχογειτονιές του Πειραιά, εντούτοις πολλές σκηνές γυρίστηκαν στο κέντρο της Αθήνας. Χαρακτηριστικό παράδειγμα η σκηνή του φόνου η οποία στην πραγματικότητα γυρίστηκε στη συμβολή των οδών Καλλιδρομίου, Πλαπούτα και Τσαμαδού στα Εξάρχεια. Υπάρχουν σκηνές όπου γυρίστηκαν στην Καστέλα και το Μικρολίμανο ωστόσο ο θεατής έχει την ευκαιρία να δει πως ήταν τότε η μεταπολεμική Αθήνα. Η πλατεία Αβησσυνίας, η οδός Ηφαίστου, η πλατεία Μοναστηρακίου, η Πύλη της Ρωμαϊκής Αγοράς, η Βουκουρεστίου, η Πανεπιστημίου και η Χαριλάου Τρικούπη είναι κάποια από τα μέρη που εμφανίζονται στην ταινία.
Προβλήθηκε στο Φεστιβάλ Καννών
Η "Στέλλα" προβλήθηκε για πρώτη φορά στο Φεστιβάλ των Καννών του 1955, δεν κέρδισε κάποια βραβείο, αλλά προκάλεσε προκάλεσε αίσθηση. Στους ελληνικούς κινηματογράφους έκανε πρεμιέρα στις 21 Νοεμβρίου 1955 και ήταν η πιο εμπορική της σεζόν 1955-1956, από τις 24 συνολικά ελληνικές παραγωγές που προβλήθηκαν (134.142 εισιτήρια).
Τη μουσική υπέγραψε ο Μάνος Χατζιδάκις με τον Βασίλη Τσιτσάνη και τα τραγούδια όπως το "Αγάπη που 'γινες δίκοπο μαχαίρι" έγιναν σύμβολα διαχρονικά.
