Οι θεατρικές στιγμές του 2021
- «Η γυναίκα της Πάτρας», του Γιώργου Χρονά
- «Η φάρμα των ζώων», του Τζορτζ Όργουελ
- «Άρης», της Σοφίας Αδαμίδου
- «Οι κάτω απ’ τ’ αστέρια», του Τηλέμαχου Τσαρδάκα
- «Μαρίκα», του Πέτρου Ζούλια
- «Ο γυάλινος κόσμος», του Τενεσί Ουίλιαμς
- «Γίδα ή ποια είναι η Σύλβια», του Έντουαρντ Άλμπυ
- «Βάκχες», του Ευριπίδη
Το θέατρο είναι τέχνη και μαστοριά, μαγεία και ρεαλισμός, ποίηση και ντοκουμέντο την ίδια στιγμή. Το «θαύμα» δημιουργείται μπροστά στα μάτια σου και όταν το βλέπεις το ακολουθείς και όπου βγάλει. Η χρονιά που «φεύγει» μας έδωσε έντονες θεατρικές στιγμές και το Gazzetta έζησε αρκετές απ’ αυτές. Έργα ελλήνων συγγραφέων, ξένων, κλασικών και αρχαίων τραγικών. Σας παρουσιάζουμε, λοιπόν, τις παραστάσεις που κέρδισαν την προτίμηση μας. Οι περισσότερες συνεχίζονται και αξίζει να τις ανακαλύψετε.
«Η γυναίκα της Πάτρας», του Γιώργου Χρονά
Η ιστορία της πόρνης Πανωραίας, η ιστορία μιας γυναίκας που θα μπορούσε να είναι όλες οι γυναίκες του κόσμου. Το κείμενο του Γιώργου Χρονά είναι καταιγιστικό και η ζωή αυτής της γυναίκας μας καθηλώνει. Η Ελένη Κοκκίδου ερμηνεύει μοναδικά αυτόν τον εμβληματικό, πια, ρόλο. Πίστη, αλήθεια, αμαρτία, συγχώρεση, ηδονή, αγώνας, ό,τι προσφέρει η ζωή. Η Λένα Κιτσοπούλου υπέγραψε τη σκηνοθετική επιμέλεια και το έργο χειροκροτήθηκε θερμά στο θέατρο «Πόλη».
«Η φάρμα των ζώων», του Τζορτζ Όργουελ
Το δυστοπικό, αλληγορικό, μυθιστόρημα του Όργουελ ήρθε στο σήμερα με τη μορφή που του άξιζε. Ο Άρης Μπινιάρης (σκηνοθεσία, διασκευή) δεν κατάλαβε μόνο το νόημα του έργου (επανάσταση, ελευθερία, τυραννία), αλλά είδε και το «πρόσωπο» του. Αυτό που είδαμε στο Εθνικό Θέατρο (REX, σκηνή «Ελένη Παπαδάκη») ήταν πανέμορφο, δυνατό, άμεσο, άγρια ποιητικό. [μέχρι 30/1]
«Άρης», της Σοφίας Αδαμίδου
Ο μονόλογος που δεν άφηνε περιθώρια αντίστασης. Ο Άρης Βελουχιώτης «ζωντάνεψε» στον «Cartel Τεχνοχώρο» και κάτι από το πνεύμα, το έπος της Αντίστασης μας βρήκε και μας ξεσήκωσε. Ο Τάσος Σωτηράκης «είδε» τον Άρη στο βουνό, στον δρόμο, απέναντι στον εχθρό και δίπλα στους συντρόφους του. Εύστοχη σκηνοθετική προσέγγιση από τον Βασίλη Μπισμπίκη σε μια παράσταση πλημμυρισμένη από τη μουσική των «Villagers of Ioannina City». [μέχρι 10/4]
«Οι κάτω απ’ τ’ αστέρια», του Τηλέμαχου Τσαρδάκα
Να βλέπεις τον έρωτα να γεννιέται, να κατακτά τον κόσμο, να πεθαίνει και να ανασταίνεται. Μοναδικό θέαμα και οι ερμηνείες των Κωνσταντίνου Μπιμπή, Λίλας Μπακλέση διαθέτουν ζωντάνια, νεανικό σφρίγος και γνήσια συναισθήματα. Δυο νέοι που τα έδωσαν όλα, πήραν τα πάντα και στο τέλος έμειναν να κοιτούν τ’ αστέρια, το αιώνιο φως τους. Άψογο «δέσιμο» των δύο ηθοποιών που συνυπογράφουν τη σκηνοθεσία με την Άρτεμις Γρύμπλα στο «Σύγχρονο θέατρο». [μέχρι 11/1]
«Μαρίκα», του Πέτρου Ζούλια
Η Μαρίκα Κοτοπούλη είναι ξεχωριστό κεφάλαιο στην ιστορία της Ελλάδας, του πολιτισμού της. Δυναμική, τολμηρή, ειλικρινής και πάντα ανήσυχη, κοινωνικά, πολιτικά, καλλιτεχνικά. Η Νένα Μεντή μας έδωσε με τον καλύτερο τρόπο τα πιο έντονα κομμάτια της θρυλικής ηθοποιού. Η παράσταση στο θέατρο «Χώρα» έχει γρήγορο ρυθμό, συνοχή και μια ιστορία που ξεπερνά το προσωπικό και φτάνει στο συλλογικό. [μέχρι 30/1]
«Ο γυάλινος κόσμος», του Τενεσί Ουίλιαμς
Όταν ο κόσμος, η κοινωνία, σε πιέζει, σε δοκιμάζει, τότε φτιάχνεις έναν δικό σου για να σωθείς, γυάλινο. Ομορφιά, αθωότητα, νοσταλγία, τρυφερότητα, μελαγχολία στο αριστούργημα του Τενεσί Ουίλιαμς. Ο Γιώργος Νανούρης (σκηνοθεσία) μας έδωσε μια φανταστική σύλληψη του έργου και οι τέσσερις ηθοποιοί -Λένα Παπαληγούρα, Άννα Μάσχα, Αναστάσης Ροϊλός, Κωνσταντίνος Μπιμπής- ερμηνείες τόσο ζεστές, σπαρακτικές. Στο θέατρο «Αλκυονίς». [μέχρι 9/1]
«Γίδα ή ποια είναι η Σύλβια», του Έντουαρντ Άλμπυ
Όταν ακούς μια από τις καλύτερες παραστάσεις… συνεχώς sold out… ε, τότε κάτι καλό συμβαίνει. Το πανέξυπνο κείμενο του Άλμπυ δεν σου αφήνει περιθώρια αμφισβήτησης. Σε δοκιμάζει και σε κάνει να δεις διαφορετικά τα θέματα των ανθρωπίνων σχέσεων. Ο Νικορέστης Χανιωτάκης περιόρισε τον σκηνικό χώρο για να αναδείξει το έργο. Το απίστευτο γίνεται πιστευτό και ο θεατής μένει καρφωμένος στη θέση του. Όλ’ αυτά στο θέατρο «Αθηνών». [μέχρι 9/1]
«Βάκχες», του Ευριπίδη
Το καλοκαίρι ήταν εκρηκτικό θεατρικά και ένας από τους λόγους ήταν οι «Βάκχες». Το διονυσιακό, μυσταγωγικό, σκοτεινό, πνεύμα συνεπήρε το κοινό. Η τραγωδία του Ευριπίδη πλησίασε τους θεατές και τους ξεσήκωσε, τους συγκίνησε. Η σκηνοθεσία της Νικαίτης Κοντούρη και η μετάφραση του Γιώργου Χειμωνά οδήγησαν τους ηθοποιούς που αποζημίωσαν όσους είδαν την παράσταση. Σημαντική η συμβολή της μουσικής των «Θραξ-Punks».
