Γιατί κρατάμε όπλα;
Ο άνθρωπος γεννιέται καλός και προετοιμάζεται για το κακό που θα συναντήσει. Δεν μπορεί να το αποφύγει. Κάποια στιγμή πρέπει να επιλέξει: να κρατήσω το πιστόλι και να πυροβολήσω ή όχι; Το όπλο πάντα θα είναι μπροστά του και πάντα θα σκοτώνει, κι ας μην έχει σφαίρες! Το αναπόφευκτο δεν οφείλεται στην ύπαρξη του αντικειμένου. Ο άνθρωπος και ο χώρος δημιουργούν τις συνθήκες που θρέφουν το κακό. Η απεραντοσύνη του κόσμου σωματοποιείται και καταλαμβάνει το διανοητικό πεδίο. Αργά και σταθερά μας αλλοιώνουν και τα ασύνορα εδάφη γίνονται μικρά, πολύτιμα, κομμάτια που πρέπει να κρατήσουμε στη χούφτα μας. Η ματιά φτάνει μακριά, τα αφτιά ακούνε αυτό που έρχεται σαν ψίθυρος και τα πόδια καλύπτουν ατέλειωτα χιλιόμετρα. Τα χέρια μένουν άδεια και ψάχνουν το κρύο μέταλλο για να δώσουν στη σκέψη αυτό που θέλει: τον ζωτικό της χώρο! Ένας χώρος, ένας άνθρωπος, ένα κακό που εξαπλώνεται σαν τον αέρα και σαν το υγρό που καλύπτει τα πάντα. Ο άνθρωπος μαθαίνει τη δικαιολογία «τα άδεια όπλα σκοτώνουν» και δεν τον νοιάζει ποιος κρατά το όπλο. Η ανάγκη για κυριαρχία, για ζωτικό χώρο, πατά τη σκανδάλη και αφήνει το αίμα να χαράξει τα εδάφη. Αυτό που ζούμε σήμερα, αυτό που ζήσαμε χθες, αυτό που θα ζήσουμε αύριο (;) σε μια παράσταση, στο «Lebensraum», στο θέατρο «Faust».
Στο μυαλό του ανθρώπου
Το κείμενο του Θανάση Τριαρίδη βρήκε τον κρυφό δρόμο στο μυαλό του ανθρώπου και μας εντυπωσίασε. Βάση του είναι η ναζισττική θεωρία του ζωτικού χώρου και στόχος του το δυσνόητο του ανθρώπου, τότε και σήμερα. Για να εξηγήσει το ανθρώπινο παράδοξο χρησιμοποιεί δύο αντικείμενα: μια πλαστική υδρόγειο σφαίρα κι ένα ψεύτικο πιστόλι. Ο χώρος και ο άνθρωπος, ή μόνο ο άνθρωπος! Το πρώτο αντικείμενο είναι αυτό που θέλει και δεν ομολογεί. Το δεύτερο είναι το μέσο που θέλει και το ψάχνει. Απαραίτητη προϋπόθεση για να επιτευχθεί το ποθούμενο είναι η μεσολάβηση των αμέτοχων θεατών. Αυτοί που βλέπουν τον συνάνθρωπο τους να σωματοποιεί εδάφη, πηγές και κορμιά και δεν αντιδρούν. Αυτοί που δεν θα πυροβολήσουν, που δεν θα ψάξουν τον δικό τους ζωτικό χώρο, όμως θα είναι αυτοί που θα οπλίσουν το χέρι του μεγαλομανή ανθρωπάκου και θα του δώσουν τον ζωτικό χώρο που θέλει. Οι ασφυκτικές συνθήκες δημιουργούνται αθόρυβα, αδειάζουν το περιβάλλουν σου και την κατάλληλη στιγμή μια ψυχρή φωνή σε ρωτάει: θα πατούσες τη σκανδάλη; Η σωστή απάντηση δεν είναι «ναι», «όχι», αλλά μια μονοκλεκτική ερώτηση: «πάλι;». Αυτό το εύστοχο, διεισδυτικό κείμενο παρουσιάζεται με τον καλύτερο τρόπο στη σκηνή του «Faust».
Απέναντι στα θεμελιώδη ερωτήματα
Δύο άνθρωποι συναντιούνται στη σκηνή, δύο γυναίκες. Η χειρίστρια του πειράματος -το οποίο πραγματοποιείται παρουσία κοινού- οδηγεί τη συμμετέχουσα (βρίσκεται εκεί με τη θέληση της έναντι αμοιβής). Η εθελόντρια καλείται να απαντήσει σε απλά, μα θεμελιώδη, ερωτήματα: Είναι οι άνθρωποι κακοί; Ποιος είναι αθώος και ποιος ένοχος; Θα σκότωνε κάποιον για να γλιτώσει η ίδια; Πού βρίσκεται η αλήθεια και πού το ψέμα; Το κοινό που παρακολουθεί το πείραμα είναι αμέτοχο; Οι δύο γυναίκες αναπτύσσουν μια ιδιαίτερη διαλεκτική που φωτίζει τις θέσεις θύτη-θύματος και τονίζει πόσο εύκολα μπορεί να αλλάξουν οι ρόλοι.
Η Γιώτα Σερεμέτη -σκηνοθετική επιμέλεια- παίρνει το απόλυτο από τη «χημεία» των δύο πρωταγωνιστριών. Η Δέσποινα Αποστολίδου και η Κατερίνα Σταθοπούλου επικοινωνούν άψογα σκηνικά και μεταφέρουν άμεσα το μήνυμα του συγγραφέα. Το γυμνό σκηνικό -ένα τραπέζι και δυο καρέκλες- ευνοεί τη συνομιλία και τη δράση. Η διάρκεια της παράστασης (75 λεπτά) δεν αφήνει περιθώρια χαλάρωσης, ενώ οι φωτισμοί του Κώστα Φιλίππογλου ακολουθούν σωστά κείμενο και ερμηνείες. Το «Lebensraum» είναι επίκαιρο, αντανακλά τη ζοφερή πραγματικότητα που βιώνουμε και τιμά με τον τρόπο του την επιστήμη της Ψυχολογίας. Το θέαμα είναι απολαυστικό, απόλυτα ψυχαγωγικό, και αξίζει να βρεθείτε στο «Faust» για να θαυμάσετε ερμηνείες και κείμενο.
Ταυτότητα παράστασης
«Lebensraum» του Θανάση Τριαρίδη (έως τις 16 Απριλίου)
Κείμενο: Θανάσης Τριαρίδης
Σκηνοθετική επιμέλεια: Γιώτα Σερεμέτη
Σχεδιασμός φωτισμού: Κώστας Φιλίππογλου
Καλλιτεχνική συνεργασία: Μαρία Αιγινίτου
Φωτογραφίες παράστασης: Γιάννης Πρίφτης
Παίζουν: Δέσποινα Αποστολίδου, Κατερίνα Σταθοπούλου
Ημέρες και ώρες παραστάσεων: Παρασκευή, Σάββατο στις 20:00
Εισιτήρια: 12 ευρώ (γενική είσοδος), 10 ευρώ (φοιτητικό, άνω των 65), 5 ευρώ ανέργων, ΑΜΕΑ, ατέλειες.
