Η πρώτη ροκ συναυλία μετά τη χούντα έγινε ροντέο: «Τα ΜΑΤ επιτέθηκαν βίαια, οι νεαροί σε έξαλλη κατάσταση» (vid)
Για αρκετά χρόνια υπήρχε ένας μύθος που ήθελε την Ελλάδα να μην μπορεί να προσελκύσει κάποιο μεγάλο ξένο συγκρότημα. Η «κατάρα» ξεκίνησε μετά την επεισοδιακή συναυλία των Rolling Stones στη Λεωφόρο Αλεξάνδρας τον Απρίλιο του 1967. Χρειάστηκε να περάσουν 13 χρόνια για να ακολουθήσει αντίστοιχο συναυλιακό γεγονός. Η στάση της χούντας ως έναν μεγάλο βαθμό, είχε παίξει σημαντικό ρόλο στη συναυλιακή λειψυδρία στη χώρας μας, κάτι που συνεχίστηκε και τα πρώτα χρόνια της μεταπολίτευσης.
Η αλήθεια είναι ότι σε αυτό το διάστημα είχαν επισκεφτεί τη χώρα μας κάποια μεγάλα ονόματα της εποχής (Cat Stevens, Osibisa, Mungo Jerry), όμως οι συνθήκες που επικρατούσαν τότε στη μουσική βιομηχανίας της Ελλάδας δεν ήταν οι καλύτερες δυνατές, έτσι ώστε οι συναυλίες αυτές να έχουν και την ανάλογη απήχηση. Το καλλιτεχνικό γραφείο του Θεόδωρου Κρίτα, που μέχρι τότε ειδικευόταν στη διοργάνωση συναυλιών κυρίως στο Ηρώδειο, αποφάσισε να φέρει στην Ελλάδα τους Police στις 30 Μαρτίου 1980, στο πλαίσιο της παγκόσμιας περιοδείας «Reggatta de Blanc», που άρχισε τον Αύγουστο του 1979, τέλειωσε τον Απρίλιο του 1980 έχοντας ταξιδέψει σε Ευρώπη, ΗΠΑ, Καναδά, Ιαπωνία, Κίνα, Ωκεανία, Ινδία και Αίγυπτο. Στην Αθήνα ήρθαν από το Κάιρο όπου είχαν δώσει συναυλία δυο μέρες πριν και έμειναν στο ξενοδοχείο Esperia στη Σταδίου.
Το αθηναϊκό κοινό ήταν διψασμένο για μεγάλες ροκ συναυλίες. Τα εισιτήρια για την συναυλία των Police κόστιζαν 350 δραχμές, ποσό που ήταν αρκετά σεβαστό για εκείνη την εποχή. Παρόλα αυτά εξαντλήθηκαν πολύ γρήγορα. Το κλειστό γυμναστήριο του Σπόρτινγκ που επιλέχθηκε ήταν σίγουρο ότι θα γέμιζε. Ένας αναγνώστης του ΠΟΠ & ΡΟΚ είχε γράψει: «Τα εισιτήρια θα κόστιζαν 250 και 350 δρχ. και θα τα διέθεταν τα μεγάλα καταστήματα δίσκων της Αθήνας. Ο καιρός όμως περνούσε και εισιτήρια πουθενά. Και φαίνεται πώς η κάθε αναβολή ανέβαζε και την τιμή αφού τα εισιτήρια κόστισαν τελικά 350 και 500 δρχ. Τόσο κόστισαν τουλάχιστον νόμιμα, αφού λίγα μόνο αγοράστηκαν από τούς θεατές σ’ αυτές τις τιμές».
Όταν ήρθε η ώρα να ξεκινήσει συναυλία περίπου 2.000 κόσμος χωρίς εισιτήριο προσπάθησε να μπει μέσα ανεπιτυχώς. Έτσι δεν έλειψαν και τα αναμενόμενα επεισόδια. Σπρωξίματα στην είσοδο, σπασμένα αυτοκίνητα και μαγαζιά, ξύλο μεταξύ αστυνομίας και οπαδών με το εύλογο λογοπαίγνιο Police εναντίον Police να φιγουράρει σε πολλά πρωτοσέλιδα της επόμενης μέρας. Πολύ σύντομα έφτασαν και τα ΜΑΤ. Ακολούθησαν συμπλοκές στους γύρω δρόμους που έληξαν μετά από 1,5 ώρα.
«Οι άνδρες των ΜΑΤ επιτέθηκαν με βιαιότητα και οι νεαροί άρχισαν να πετούν εναντίον τους πέτρες, ξύλα και ό,τι αντικείμενο έβρισκαν. Οι νεαροί όμως δεν περιορίστηκαν σε αυτό, αλλά σε έξαλλη κατάσταση όπως ήταν, έσπαγαν βιτρίνες καταστημάτων και τα τζάμια των παρκαρισμένων αυτοκινήτων. Οι ζημιές είναι αρκετά εκτεταμένες», περιέγραφε η εφημερίδα «ΤΑ ΝΕΑ». Το πρωί της επομένης, οι εφημερίδες έγραφαν στα πρωτοσέλιδα: «Συναυλία με πέτρες- ξύλα μεταξύ νεαρών και ΜΑΤ». Από τα επεισόδια τραυματίστηκε ελαφρά ένας αστυνομικός και αρκετοί διαδηλωτές. Δέκα άτομα συνελήφθησαν, ενώ αρκετοί τραυματίστηκαν ελαφρά.
Μέσα στο γήπεδο του Σπόρτινγκ εκτιμάται ότι υπήρχαν περίπου 6.000 θεατές. Οι Police έπαιξαν σχεδόν όλο το ρεπερτόριο των δύο δίσκων τους (Outlandos d'Amour, Reggatta de Blanc), καθώς επίσης και κάποια κομμάτια του τρίτου τους (Zenyatta Mondatta) που θα κυκλοφορούσε αργότερα, μέσα στο τέλος της χρονιάς. Η συναυλία αυτή έμεινε στην ιστορία, καθώς άνοιξε τον δρόμο για τα μετέπειτα μεγάλα μουσικά γεγονότα στην Ελλάδα. Αποτέλεσε συναυλία-σταθμό για τρεις λόγους: 1)Οι Police ήταν ήδη μεγάλο όνομα στο μουσικό στερέωμα, 2)ήρθαν σε μια εποχή που βρίσκονταν στο απόγειο της δόξας τους και 3)εκπροσωπούσαν ένα μουσικό είδος (new wave), το οποίο άνθιζε εκείνη την περίοδο.
Μετά τη συναυλία των Police τίποτα δεν έμεινε ίδιο. Μόνο μέσα στο 1980 ονόματα όπως αυτά των Lene Lovich, Tom Robinson, Ray Charles, Joan Baez, Ian Gillan και Dr Feelgood παρέλασαν από τη χώρα μας...
