Η ληστεία μετά φόνου του Μαντούβαλου για 146 εκατ. δρχ και η τραγική κατάληξη των δολοφόνων

Ήταν πρωινό της 1ης Ιουνίου το 1995 και ο ταμίας του Γενικού Κρατικού Νοσοκομείου Νίκαιας Δημήτρης Μαντούβαλος εξέρχεται αυτού κρατώντας μία τσάντα με 146 εκατομμύρια δραχμές. Ήταν όλη η μισθοδοσία των εργαζομένων. Ανυποψίαστος, δεν είχε ούτε προστασία, ούτε συνοδεία, ούτε τίποτα, ωστόσο ο Χριστόφορος Μαρίνος, μαζί με τους Μιχάλη Αδαμαντίδη, Σωκράτη Τσιριμιάγκο, Γιώργο Λίτσα είχαν στήσει καλά το σχέδιο της ένοπλης ληστείας.

Ο Μαντούβαλος όμως αρνήθηκε να δώσει την τσάντα και τότε ο Μαρίνος τον πυροβόλησε στο πόδι για να τον εκφοβίσει, ενώ ο Δημήτρης Μπαλτάς τον πυροβόλησε στο στήθος τρεις φορές, με αποτέλεσμα να τον σκοτώσει.

Η ληστεία ήταν μια σύμπραξη ποινικών, όπως ήταν οι Μπαλτάς, Τσιριμιάγκος, Αδαμαντίδης, Λίτσας και τρομοκρατών όπως ήταν ο Μαρίνος.

Ο γιος του Δημήτρη Μαντούβαλου, Κυριάκος είχε γράψει παλαιότερα:

«Τέλη Σεπτέμβρη αναστάτωση στο σπίτι κι ένας συγγενής ανώτατος αστυνομικός μας ενημερώνει ότι ο Χριστόφορος Μαρίνος έχει αρχίσει απεργία πείνας. 70 μέρες απεργία πείνας. Ευαισθησία πολύ, θυμάμαι ο Σπύρος Παπαδόπουλος είχε πει «οι δικαστές θα τρώνε τη γαλοπούλα τους ενώ ο Μαρίνος πεθαίνει». Δελτία ειδήσεων τότε, οι αναρχικοί συσπειρωμένοι στοχοποιούν το σύστημα γενικά, στοχοποιούν και τη Μαρία. Τότε μας παίρνει και πάμε Χριστούγεννα (6 μήνες νεκρός ο Δημήτρης, όλοι στα χαμένα) στη Γερμανία. Επιστρέφουμε και στο αεροδρόμιο είναι αστυνομικές δυνάμεις να μας παραλάβουν. Ο Μαρίνος είναι πάνω από 60 μέρες απεργός πείνας, η πίεση έχει ενταθεί. Μας πηγαινοφέρνει στο σχολείο ένας αστυνομικός.

Εν τέλει στις 10 Ιανουαρίου 1996 ο Μαρίνος αφήνεται ελεύθερος με περιοριστικούς όρους. Φυσικά παραβιάζει τους περιορισμούς και καταλήγουμε στην αυτοκτονία του στο πλοίο «Πήγασος», όπου γύριζε από διακοπές με την σύντροφο του, στις 23 Ιουλίου κι ενώ έξω από την καμπίνα του ήταν αστυνομικές δυνάμεις για να τον συλλάβουν.

Κι ενώ η δίκη για την δολοφονία του Δημήτρη αρχίζει στα όρια του 18μηνου με τον Μαρίνο νεκρό κι έναν Αλβανό να μην έχει συλληφθεί οι καταθέσεις και ο επιμερισμός δεν άλλαξε. Ο Μαρίνος είχε σχεδιάσει τη ληστεία με τον Αδαμαντίδη. Ο Μαρίνος είχε πυροβολήσει στο πόδι τον Δημήτρη όταν δεν έδωσε τα λεφτά και στην συνέχεια πυροβόλησε στο στήθος ο Μπαλτάς. Κανείς δεν «φόρτωσε» στον Μαρίνο κάτι που δεν έκανε, αν και αφού δεν ήταν στη ζωή θα μπορούσαν να τον «χρεώσουν». Ο Μαρίνος πέρασε στην σφαίρα του μύθου για τον αναρχικό χώρο με διαφορά κελεύσματα στο όνομα του…».

Μαζί τους είχε συλληφθεί και ο Γιάννης Λίτσας, ο οποίος ήταν τότε 22 ετών, όπως και το μέλος του «συνδικάτου των εκτελεστών» Μιχάλης Αδαμαντίδης ο οποίος δολοφονήθηκε λίγα χρόνια αργότερα κι αυτός. Μετά την αποφυλάκισή του ο Λίτσας μπήκε στην ομάδα του πρώην σωματοφύλακα του Γιώργου Κοσκωτά, ενώ συνεργαζόταν με τον ποινικό Γιώργο Αρβανιτάκη, ο οποίος είχε συλληφθεί για υποθέσεις ναρκωτικών και εκβιασμούς.

Κι αυτός δολοφονήθηκε στις 28 Ιανουαρίου 2007 την ώρα που στάθμευε το όχημά του σε πάρκινγκ.

Ο Λίτσας μαζί με τον Βασίλη Γρίβα που δολοφονήθηκε πριν από έναν χρόνο στα Γλυκά Νερά και έναν ακόμα ποινικό που αποφυλακίστηκε πριν από 11 μήνες φέρονται να συμμετείχαν σχεδόν από τις αρχές της δεκαετίας του 2000 σε ομάδα εκβιαστών που δρούσε κυρίως στα δυτικά προάστια και στον Πειραιά.

Το 2018, σε ηλικία 45 ετών ο Λίτσας δολοφονήθηκε σε ενέδρα θανάτου κοντά στο σπίτι του. Του έριξαν τουλάχιστον 11 σφαίρες από καλάσνικοφ. Η αστυνομία συνέδεσε την δολοφονία με συμβόλαια θανάτου άλλων ποινικών.