Ο Ιρανός πρόσφυγας που αρίστευσε στις Πανελλήνιες: «Ήρθα στην Ελλάδα με μια βάρκα» (vid)

Για την επιτυχία τους στις φετινές Πανελλήνιες, αλλά και το δύσκολο δρόμο να φτάσει στην Ελλάδα μίλησε στην ΕΡΤ ο 19χρονος Κουρός Νορμοχαμαντί Μπαιγκί. Ο πρόσφυγας από το Ιράν και μαθητής του Πρότυπου Λυκείου Μυτιλήνης αρίστευσε με 18,25 μόρια.

Ο Κουρός Νορμοχαμαντί Μπαιγκί γεννήθηκε το 2003 στο Ιράν, στο Μασάντ και πήγε δημοτικό και γυμνάσιο στο Ιράν. Μόλις τελείωσε την Α’ Λυκείου, αναγκάστηκαν οικογενειακώς να φύγουν από την χώρα τους για «θρησκευτικούς και πολιτικούς λόγους», όπως είπε ο 19χρονος. «Ήρθα στην Ελλάδα τον Αύγουστο του ’19, όπως έρχονται όλοι οι πρόσφυγες, με μία βάρκα», είπε.

Και συνέχισε: «Από το Ιράν μέχρι την Τουρκία πήγαμε νόμιμα, επειδή είχαμε διαβατήριο αλλά από την Τουρκία στην Ελλάδα ήταν πολύ δύσκολη εμπειρία. Περπάτημα, δομές προσφύγων, τουρκική αστυνομία, στη θάλασσα, στη βάρκα. Μας πήρε 50 μέρες περίπου στην Τουρκία για να έρθουμε στην Ελλάδα».

Ο 19χρονος περιέγραψε για τις συνθήκες που συνάντησε στη Μόρια. «Φτάσαμε στη Μυτιλήνη, μείναμε 2-3 μήνες στη Μόρια μετά μας πήγαν σε έναν άλλο καταυλισμό που ανήκε στο δήμο Μυτιλήνης στο Καρα Τεπέ, που το έκλεισαν και μετά στο καινούριο που έφτιαξαν. Δεν καταλάβαινες πώς περνάει ο χρόνος, ήσουν πάντα στις ουρές για τις πιο βασικές ανάγκες. Εκεί βρήκα ανθρώπους, Έλληνες και ξένους από την πρώτη μέρα με βοήθησαν. Χωρίς αυτούς τους ανθρώπους δεν ξέρω πού θα ήμουν, πώς θα ήμουν, ψυχολογικά και σωματικά. Για φαγητό περιμέναμε πάνω από 1 ώρα ο καθένας, και για μπάνιο και τουαλέτα περίπου μισή ώρα αλλά συνήθως δεν είχε ζεστό νερό».

Όσο για το πώς έμαθε τα ελληνικά και πού διάβαζε είπε: «Όταν μεταφερθήκαμε από την Μόρια στον άλλο καταυλισμό, όπου οι συνθήκες ήταν πολύ καλύτερες προσπαθούσα να μάθω τα ελληνικά, προσπαθούσα να μιλήσω με τους εργαζόμενους να κάνω «προπόνηση».

Ο 19χρονος έγραψε 20 στα Μαθηματικά και δεν παραλείπει να μιλήσει για τους καθηγητές του και να νιώθει ευγνώμων για την βοήθεια που του προσέφεραν. «Μέχρι την τελευταία μέρα πήγαινα σχολείο, ήμουν μόνος μου με τον καθηγητή τις τελευταίες μέρες, δεν ερχόταν κανείς άλλος. Οι καθηγητές με βοήθησαν πάρα πολύ».