Οι Slipknot «γκρέμισαν» την Πλατεία Νερού στο Release! (vids+pics)
Όταν οι μασκοφόροι από την Αϊόβα έγιναν γνωστοί στη χώρα μας με το πρώτο τους άλμπουμ, στα τέλη της δεκαετίας του '90, αντιμετωπίστηκαν (επιεικώς) με επιφυλακτικότητα από μια μεγάλα μερίδα των... ορθόδοξων μεταλάδων, όπως και το γενικότερο κύμα του Nu Metal.
Αρκετά χρόνια μετά, οι Slipknot αποτελούν μία από τις πιο επιδραστικές μπάντες του σκληρού ήχου της σύγχρονης εποχής, ένα συγκρότημα που δεν σε απογοητεύει ποτέ στα live. Όσοι είχαν δώσει το «παρών» σε κείνη την ιστορική πρώτη τους εμφάνιση στο Λυκαβηττό το 2005, κατάλαβαν από πρώτο χέρι το γιατί. Όσοι το Σάββατο, 23 Ιουλίου, τους είδαν για πρώτη φορά στο Release, είχαν να λένε για την τρομερή τους αλληλεπίδραση με τον κόσμο, για το εκπληκτικό σόου και για τον Corey Taylor, έναν από τους μεγαλύτερους frontmen του Μέταλ. Και ήταν αρκετοί εκείνοι που βρέθηκαν για πρώτη φορά. Το παραδέχθηκαν, όταν ρωτήθηκαν από την μπάντα. Η εικόνα αυτή του live έδειξε πως όποιες κι αν είναι οι τάσεις, οι οπαδοί του σκληρού ήχου δεν θα εκλείψουν ποτέ.
Καταιγίδα #slipknot στο #ReleaseAthens pic.twitter.com/vLuc6D8yws
— Thanos Sarris (@ThanSarr) July 24, 2022
Jinjer και Sepultura πριν τους Slipknot
Οι Slipknot ανέβηκαν στη σκηνή του Release λίγα λεπτά μετά της 11, παίζοντας αρχικά πίσω από το τεράστιο πανό με το όνομά τους που έκρυβε όλη τη σκηνή. Το σκηνικό αποκαλύφθηκε εντυπωσιακά και οι πρώτες νότες του Disasterpiece έκαναν τους περίπου 20.000 κόσμου που βρέθηκαν στην πλατεία νερού να χοροπηδούν χωρίς σταματημό. Είχε προηγηθεί η πολύ τίμια εμφάνιση των Sepultura, που λόγω της απουσίας του Κίσερ για προσωπικούς λόγους, εμφανίστηκαν χωρίς κανένα από τα ιδρυτικά τους μέλη. Ο Γκριν ηγήθηκε της σκηνικής τους παρουσίας και ήταν ξεκάθαρο πως ακόμα κι έτσι, οι Sepultura έχουν και θα έχουν για πάντα φανατικό κοινό στην Ελλάδα. Γινόταν σαφές στα παλιότερα τραγούδια τους.
Νωρίτερα, οι Jinjer από την Ουκρανία έκαναν τον κόσμο να παραληρεί κάτω από τον καυτό ήλιο, με την Tati, την τραγουδίστριά τους, να κερδίζει το χειροκρότημα με τις εκπληκτικές εναλλαγές της στα φωνητικά και να ευχαριστεί την Ελλάδα για την αλληλεγγύη της στην Ουκρανία. Οι Jinjer έχουν χτίσει το δικό τους κοινό στη χώρα μας, έχουν φτιάξει το δικό τους ρεύμα και όλα δείχνουν πως θα επιστρέψουν, για να παίξουν σε μια ώρα καταλληλότερη για το σόου τους.
Slipknot και Corey Taylor: Απλά αξεπέραστοι
Επιστρέφοντας στους Slipknot, ήταν σαν να άρπαξαν τον κόσμο από τον σβέρκο και να μην τον άφησαν λεπτό να ησυχάσει! Έδωσαν από νωρίς το στίγμα, με το Wait and Bleed δεύτερο τραγούδι. Τα κομμάτια-δυναμίτες διαδέχονταν το ένα το άλλο και ακόμα και στο «καινούργιο» The Chapeltown Rag και το ένα τόνο πιο κάτω Dead Memories, το κοινό «έβραζε». Η τριπλέτα των Heretic Anthem, Psychosocial και Duality απογείωσε το live, προετοιμάζοντας τον κόσμο για το φοβερό κλείσιμο του «γηπεδικού» Spit it Out. Γηπεδικού γιατί, όπως κάνει πάντα, ο Corey έβαλε τον κόσμο να καθίσει λίγο πριν το φινάλε και με το πρόσταγμά του σηκώθηκαν όλοι ξαφνικά, σαν μια χορογραφία βγαλμένη από το πιο «καυτό» πέταλο της Αργεντινής.
Οι Αμερικανοί αποχώρησαν και επέστρεψαν για το Encore, ολοκληρώνοντας το live με το Surfacing, τον «εθνικό μας ύμνο», όπως είπε χαρακτηριστικά ο Corey. Έπαιξαν μιάμιση ώρα, αφήνοντας εκτός setlist τα πιο ήρεμα κομμάτια τους, όπως το Snuff και το Vermilion, όμως δεν κατέβασαν στροφές ούτε λεπτό. Δεδομένα, ο κόσμος είχε ενέργεια για παραπάνω τραγούδια, αλλά τα φεστιβάλ έχουν συγκεκριμένη δομή.
Ο Corey Taylor δεν σταματά ποτέ
Και τώρα μερικά λόγια για τον Corey Taylor. Λίγο πριν τα 50, με ένα εκπληκτικό εύρος στο τι μπορεί να τραγουδήσει, μοιάζει σαν ο χρόνος να μην τον αγγίζει. Ο ιδρώτας έτρεχε ποτάμι κάτι από τη μάσκα του, αλλά εκείνος έμοιαζε να συναγωνίζεται τους φανατικούς magots στην πρώτη γραμμή των... χαρακωμάτων για το ποιος θα βγάλει περισσότερη ενέργεια. Η επικοινωνία του με τον κόσμο ήταν απίστευτη, δεν σταμάτησε λεπτό να ευχαριστεί την «οικογένεια», όπως τη χαρακτήρισε, των Slipknot στην Ελλάδα για την υποδοχή, να αποθεώνει τη χώρα μας και τις στιγμές που ζει με τον κόσμο. Τέλος, μια πολύ σημαντική λεπτομέρεια, δεν παρέλειψε να ευχαριστήσει τις μπάντες που προηγήθηκαν.
Έχοντας βιώσει συναυλίες-αγγαρεία, απόμακρους frontmen, σνομπ συμπεριφορές και καταστάσεις, καταλαβαίνεις πως τόσο ο Corey προσωπικά όσο και οι Slipknot στο σύνολό τους, παρά τις δυσκολίες που πέρασαν με το χαμό του Paul και του Joey, είναι μια μπάντα που δεν υπάρχει περίπτωση να σε απογοητεύσει ποτέ. Και στην Πλατεία Νερού, έβλεπες αρκετούς από κείνους τους παλιούς μεταλάδες που κάποτε τους σνόμπαραν, να το αναγνωρίζουν...
