Καπουτζίδης: «Δεν πειράζει να δείτε κι εσείς δύο γκέι άντρες ή δυο ανάπηρους, συγγνώμη κιόλας εάν σας έπεσε βαρύ»

• Αναλυτικά:

Ο Γιώργος Καπουτζίδης παραχώρησε συνέντευξη στη διαδικτυακή εκπομπή «με Άλλη Ματιά» με τον Βαγγέλη Αυγουλά. Αναφέρθηκε μεταξύ άλλων στην ΛΟΑΤΚΙ κοινότητα, στις σειρές του αλλά και στην σεξουαλική του ταυτότητα.

Παράλληλα, δεν έκρυψε πως τα τελευταία χρόνια γίνονται ενθαρρυντικά βήματα από την ελληνική τηλεόραση.

Αναλυτικά:

«Ως προς την εκπροσώπηση της ΛΟΑΤΚΙ κοινότητας εγώ νιώθω ότι αλλάζουν τα πράγματα στην τηλεόραση, είναι σωστότερη, υπάρχει πολύ περισσότερο. Χαίρομαι πάρα πολύ που μία δικιά μου η δουλειά αποτελεί μία από τις πιο επιδραστικές μπορώ να πω... Είναι καλό να υπάρχουν ούτως η άλλως οι γκέι χαρακτήρες.
Νομίζω ότι γίνονται πιο σωστά τα πράγματα, έχω την αίσθηση ότι η κοινωνία το ζήτησε περισσότερο. Εμένα, μου το επέβαλλε ο ίδιος μου ο εαυτός, δεν περίμενα την κοινωνία να μου το πει. Εγώ αποφάσισα ως γκέι δημιουργός, οφείλω να πω τις ιστορίες μου. Να μην καμουφλάρω την ιστορία μου... Εγώ μπορώ να κάνω μια γκέι ερωτική ιστορία. Ως προς τα ανάπηρα άτομα έχω την αίσθηση ότι ακόμα δεν έχουμε προοδεύσει όσο θα έπρεπε. Εγώ ας πούμε στην "Εθνική Ελλάδος" είχα δυο ρόλους που ήταν ανάπηροι χαρακτήρες. Ήταν ο μικρός ο γιος της Σμαράγδας και ο "Ρίτσαρντ" ο δικός μου σύντροφος».

Για τις σειρές του και τους γκέι χαρακτήρες

«Μπορεί να φαίνεται πολύ σε μία σειρά, αλλά αν το δεις αναλογικά, είναι πάρα πολύ λίγο. Έχω ακούσει πάρα πολλές φορές αυτό το πράγμα, "μήπως ήταν πολύ;".

Συγγνώμη, εμένα με ρώτησε κανείς πόσες φορές δεν χρειάζεται να δω έναν άντρα, μία γυναίκα, μία πεθερά και τα προβλήματά τους μέσα σε μια σειρά; Τα έχει δει χίλιες φορές, φτάνει. Δεν πειράζει να δείτε και εσείς δύο γκέι άντρες, δύο αναπήρους παραπάνω. Συγγνώμη κιόλας εάν σας έπεσε βαρύ...», ανέφερε γελώντας ο Γιώργος Καπουτζίδης.

Και εγώ, δεν έκανα coming out με το που βρέθηκα στην τηλεόραση. Ίσως ο πολύς κόσμος να μην το ξέρει, η τηλεόραση είναι ένα πάρα πολύ συντηρητικό μέσο. Και το πόσο συντηρητικό μέσο είναι καμιά φορά έρχεται και σε ρουφάει».

«Ποτέ δεν ήμουν κρυμμένος»

«Ποτέ δεν ήμουν κρυμμένος, νομίζω όλοι είχατε καταλάβει για μένα χωρίς να χρειαστεί να πω κάτι φοβερό. Ωστόσο, επειδή μιλάμε για άλλα δημόσια πρόσωπα που είναι και στην ηλικία μου, έχουμε μεγαλώσει με πολλούς περιορισμούς.

Έχουμε μεγαλώσει με την αντίληψη ότι αυτό που είσαι είναι ένα πρόβλημα που οφείλεις να το διαχειριστείς κάπως, πρέπει κάπως να είναι κρυμμένο. Μεγαλώσαμε με το "Κοίταξε εσύ να βολευτείς, και δεν χρειάζεται να το πολυφωνάζεις". Με αυτό μας μεγάλωσαν πολύ έντονα.

Πιστεύω πάρα πολύ στη δύναμη της νέας γενιάς. Αυτό που είχαμε τότε, οι νέοι δεν το έχουν τώρα, και θα φέρουν μία τεράστια αλλαγή. Αυτό που θέλω να πω ωστόσο σε δημόσια πρόσωπα που θέλουν να κάνουν coming out, που δυσκολεύονται, είναι ότι καταλαβαίνω πως φαίνεται ζόρικο.

Καταλαβαίνω ότι μπορεί να σκέφτονται το πού μπορεί να βοηθήσει όλο αυτό. Εμένα μου έδωσε πάρα πολύ μεγάλη χαρά, και ελευθερία. Δεν ένιωσα ότι έχασα απολύτως τίποτα. Δεν έχασα κοινό, και εάν έχασα, ίσως ήταν το κοινό που ήθελα να χάσω σε τελική ανάλυση. Η "Εθνική Ελλάδος" ήταν μία σειρά που επέλεξε το κοινό της.

Δοκιμάστε το, αυτό θα πω. Δεν κατηγορώ κανένα που δεν το έχει κάνει.

Δεν ξέρω εάν φταίει η τηλεόραση, εγώ ο ίδιος κρατούσα πίσω κομμάτια του εαυτού μου, γενικά. Μα, έτσι σε μεγαλώνουν κιόλας, δεν μεγαλώνεις με το "ναι, να είσαι υπερήφανος". Και εμείς αυτό λέμε τώρα. Δεν λέμε "να είσαι υπερήφανος για τη σεξουαλική σου ταυτότητα". Δεν υπάρχει λόγος να είναι υπερήφανος κάποιος για τη σεξουαλική του ταυτότητα, αλλά δεν υπάρχει λόγος για να ντρέπεται.

Εγώ μεγάλωσα με το σκεπτικό ότι πρέπει να ντρέπομαι για τη σεξουαλική μου ταυτότητα, από την κοινωνία. Δεν με δυσκόλευε η σεξουαλική μου ταυτότητα μόνο μέσα στην τηλεόραση, αλλά μέσα σε όλο το 24ωρο. Δεν είναι ότι η τηλεόραση με έκανε να κρυφτώ παραπάνω, έτσι ήμουν. Φοβισμένος ήμουν πάντοτε.
Επίσης, ακόμα και όταν πήγαινες να διαμαρτυρηθείς για κάτι, δεν σε άφηναν τόσο εύκολα. Εγώ έχω φάει λάσπη επειδή τόλμησα να διαμαρτυρηθώ για πράγματα τα οποία δεν έπρεπε να λέγονται στην τηλεόραση. Πήγαινα και έλεγα, "Αυτό δεν θα έπρεπε να υπάρχει στην τηλεόραση".

Μετά, ο άλλος που το άκουγε, αντί να σκεφτεί, "ναι έχεις δίκιο", η αντίδρασή του ήταν να μου ρίξει λάσπη γιατί, δεν δέχομαι παρατήρηση από αυτόν τον άνθρωπο. Σε κάποια φάση μεγαλώνεις, και λες πολύ απλά ότι εγώ είμαι αυτό. Από εκείνο το σημείο δεν έχω ρίξει νερό στο κρασί μου, ούτε σταγόνα».