Stacoco: Η ιστορία του «βυθισμένου ονείρου» του Σταμάτη Κόκοτα

«Σαν πλοίο που ναυάγησε…» τραγουδούσε δεκαετίες πριν ο Σταμάτης Κόκοτας και σίγουρα δεν είχε φανταστεί ότι οι συγκεκριμένοι στίχοι της Ευτυχίας Παπαγιαννοπούλου που θα αποθέωνε με τη φωνή του θα ήταν προφητικοί για το ναυάγιο του δικού του πλοίου στον Σαρωνικό.

Όλα άρχισαν με τη φιλία του δημοφιλή τραγουδιστή με τον μεγιστάνα Αριστοτέλη Ωνάση. Αυτή η φιλία αλλά και ο θαυμασμός του Αριστοτέλη Ωνάση προς το Σταμάτη Κόκοτα ήταν ίσως το μεγαλύτερο παράσημο στην πολύ επιτυχημένη ούτως ή άλλως καριέρα του. Λέγεται μάλιστα πως η στενή του σχέση με τον Έλληνα μύθο των ναυτιλιακών του κόλλησε και το μικρόβιο με τα καράβια και τις ναυτιλιακές επιχειρήσεις. Έτσι, με ένα «όνειρο τρελό» μπήκε στο χώρο της ναυτιλίας ο Σταμάτης Κόκοτας.

Το πρώτο και το μοναδικό εμπορικό πλοίο που απέκτησε ο Σταμάτης Κόκοτας στην μικρή σταδιοδρομία του ως πλοιοκτήτης είναι το STACOCO, ένα πλοίο μεταφοράς ξηρού φορτίου. Το πλοίο μεταφοράς ξηρού φορτίου φέρει στα αγγλικά τα αρχικά του ονόματος και του επιθέτου του τραγουδιστή και φέρεται να αγοράστηκε από τον Σταμάτης Κόκοτας το 1977.

Έναν χρόνο μετά την αγορά του από τον Κόκοτα το πλοίο «κόλλησε» στον Ασπρόπυργο. Φορτωμένο με τόνους τσιμέντου, το πλοίο πιθανολογείται ότι έμπασε νερά. Το αποτέλεσμα ήταν το τσιμέντο να μετατραπεί σε πέτρα και να μην μπορεί πλέον να μετακινηθεί. Το πλοίο εκτός από τσιμέντο είχε και καύσιμα και άλλα υλικά, πράγμα που το καθιστούσε οικολογικό κίνδυνο για τη περιοχή του Ασπροπύργου. Η απομάκρυνση ωστόσο του πλοίου αποδείχθηκε εξαιρετικά δύσκολη και δαπανηρή υπόθεση και παραμένει στο ίδιο σημείο για πάνω 40 χρόνια.

Ο Οργανισμός Λιμένος Ελευσίνας μάλιστα επέβαλε πρόστιμο στον καλλιτέχνη, αλλά αργότερα ανακλήθηκε η απόφαση.