Το Red Bull Symphonic ήταν ό,τι καλύτερο έχουμε δει στην ελληνική μουσική σκηνή τα τελευταία χρόνια
Μπορούν οι ρίμες να έχουν κοινά με την κλασική μουσική; Ίσως να μοιάζει λίγο... αντιφατικό, αλλά φυσικά και μπορούν. Κι οι δύο «μιλούν» κατευθείαν στην ψυχή, διαπερνούν όλο το κορμί και «ξυπνούν» συναισθήματα που είναι καλά κρυμμένα μέσα μας. Γι' αυτό και ο συνδυασμός τους δεν γίνεται, παρά να αποτελέσει ένα ανεπανάληπτο κράμα, που προκαλεί ρίγος σε κάθε θεατή - ακροατή.
Αυτό το μοναδικό κατόρθωμα θέλησε να πετύχει και το Red Bull Symphonic, στην πρώτη του εμφάνιση στην Ελλάδα, καθώς έφερε στην ίδια σκηνή τον 12ο Πίθηκο και την Συμφωνική Ορχήστρα του Δήμου Θεσσαλονίκης. Κι εκ του αποτελέσματος, τα κατάφερε και με το παραπάνω!
Το βράδυ του Σαββάτου, λοιπόν, στο Μέγαρο Μουσικής Θεσσαλονίκης και στο πλαίσιο των 57ων Δημητρίων, δόθηκε μια συγκλονιστική παράσταση, που όμοιά της δεν έχει ξαναγίνει στη χώρα μας και το Gazzetta ήταν εκεί. Τo βιολί, το πιάνο, η κιθάρα, το μπάσο, τα ντραμς και όλα τα μουσικά όργανα, υπό την καθοδήγηση της μπαγκέτας του μαέστρου Μιχάλη Τραχαλιού, εναρμονίστηκαν απόλυτα με την δυναμική φωνή του 12ου Πίθηκου, a.k.a. Άκη Τσινίδη, και 1.400 θεατές ήταν παρόντες σε μια ανεπανάληπτη βραδιά, χαρίζοντας κάθε στιγμή το πιο δυνατό τους χειροκρότημα.
Ο 12ος Πίθηκος ανέβηκε επιβλητικά on stage με το «Ο Μαχητής», αναφέροντας χαρακτηριστικά με το τέλος του «ήταν κάτι το οποίο ονειρευόμουν πολλά χρόνια πριν. Πίστευα ότι ποτέ δεν θα μπορέσω να το κάνω στη ζωή μου. Το Red Bull Symphonic για μένα είναι από τις πιο δυνατές εμπειρίες που θα μπορούσα να ζήσω μουσικά. Απλά θέλω να απολαύσετε αυτό που θα δείτε σήμερα». Και όντως, απολαύσαμε κάθε δευτερόλεπτο.
Στη διάρκεια της βραδιάς τραγούδησε μεγάλες του επιτυχίες, όπως τα «Για Εμάς», «Γίνε Στήριγμα», «Αξιοπρέπεια», «Κανόνες», «Ξένοι», «Επείγον», «Υπήρχαν Πράγματα» και «Μεγαλώνουμε». Η Πελίνα Στέφου με την μοναδική, αισθαντική φωνή της, αλλά και τα φωνητικά, συνόδεψαν τον 12ο Πίθηκο στα «Βαθειά Μιλάω» και «Αν», ενώ το ντουέτο με τον Sonqo Pura, «Δεν Φοβάμαι», ξεσήκωσε το κοινό για τα καλά.
Η πιο ανατριχιαστική στιγμή ήρθε λίγο πριν την ερμηνεία του «Μαύρα Τριαντάφυλλα». Σε ένα άκρως ατμοσφαιρικό σκηνικό και με τους χορευτές να κρατούν κεριά στα χέρια, οι λέξεις, έστω και δύσκολα, βγήκαν από τα χείλη του 12ου Πίθηκου. «Στους φίλους που χάσαμε τα τελευταία 2.5 χρόνια. Ελαφρύ το χώμα σας αδέρφια. Θα ανταμώσουμε στην άλλη πλευρά», είπε, αναφέροντας ένα - ένα τα ονόματα, για να φέρει δάκρυα στα μάτια και να χαρίσει την πιο δυνατή στιγμή του Red Bull Symphonic.
Κερασάκι στην τούρτα ήταν το νέο του τραγούδι «Χρόνια Πολλά». Ένα κομμάτι βγαλμένο από τις ιστορίες που τού έχει εκμυστηρευτεί ο κόσμος που τον ακολουθεί όλα αυτά τα χρόνια. Ο 12ος Πίθηκος τα συγκέντρωσε όλα, έβαλε στη θέση του κάθε κομμάτι του παζλ και με τον τρόπο του είπε το δικό του ανεκτίμητο «ευχαριστώ» σε όλους.
«Από μικρό παιδί δεν κατάφερα να χωνέψω αυτόν τον κόσμο»
Κατά τη διάρκεια του concert, ο Άκης Τσινίδης δεν έμεινε μόνο στο να παρουσιάσει ένα άρτιο πρόγραμμα, μαζί με τους υπόλοιπους συντελεστές, αλλά φρόντισε να περάσει και τα μηνύματα του στο κοινό. Μηνύματα, τα οποία, όπως και στα τραγούδια του, είναι τροφή για σκέψη κι έχουν επίκεντρο την κοινωνία, τον άνθρωπο και τις σχέσεις.
Έτσι, στάθηκε στην υπόθεση που έχει συγκλονίσει τη χώρα με τον βιασμό του 12χρονου κοριτσιού, λέγοντας: «Ούτε μπορεί να το διανοηθεί το μυαλό μας. Κι οι δημοσιογράφοι εκεί έξω, όχι όλοι βέβαια, πάνε να το καλύψουν, γιατί υπάρχουν συμφέροντα από πίσω, τα οποία δεν πρέπει να θιχτούν μάλλον. Και βγαίνουν να πουν τι; Ότι ήταν πελάτες; Όχι, δεν ήταν πελάτες! Είναι βιαστές! Βίαζαν ένα 12χρονο κοριτσάκι. Δεν υπήρχε καμία ερωτική πράξη. Ερωτική πράξη είπαν... Ήταν βιασμός! Είναι οι ίδιοι οι άνθρωποι που τα καλύπτουν, όταν οι αστυνομικοί βαρούν τον κόσμο χωρίς λόγο. Είναι οι ίδιοι οι άνθρωποι, που τους λένε και παπαγαλίζουν στο αυτί τους και δυστυχώς ο μέσος Έλληνας ακούει μόνο αυτούς. Εγώ δεν είμαι τίποτα, ok; Εγώ είμαι ένας απλός άνθρωπος που υπάρχει εκεί έξω, αλλά τουλάχιστον έχω να λέω ότι έχω ένα μυαλουδάκι και σκέφτομαι. Είναι ντροπή. Ντροπή και αίσχος να μην αντιδρούμε όλοι εμείς και να τους αφήνουμε! "Ήταν καλός κύριος, καλός άνθρωπος", έτσι έλεγαν στη γειτονιά. Αν το έκανε κάποιος από εμάς, θα μας είχαν κρεμάσει στην πλατεία. Από μικρό παιδί δεν κατάφερα να τον χωνέψω αυτόν τον κόσμο, αυτή την κοινωνία που ζω. Δεν κατάφερα... Ούτε και σήμερα μπόρεσα... Ελπίζω να ξαναπροσπαθήσω αύριο».
Σε άλλο σημείο στάθηκε στην εύκολη κριτική που κάνουμε στους άλλους ανθρώπους, αναφέροντας: «Κάποτε ήμουν κι εγώ αυστηρός άνθρωπος και πάντα έλεγα ότι ο καθένας είναι υπεύθυνος για τις επιλογές του και αυτό ισχύει. Αλλά πρέπει να καταλαβαίνουμε λίγο καλύτερα τους άλλους ανθρώπους. Δεν έχουμε περπατήσει στα παπούτσια τους. Από μια εύκολη θέση μπορούμε να πούμε "επιλογή του ήταν, καλά να πάθει". Πρέπει να ξέρουμε ότι όλοι οι άνθρωποι δεν έχουν τις ίδιες ευκαιρίες στη ζωή. Μπορεί κάποιοι να τα έχουν πιο καλά, πιο εύκολα, άλλοι πολύ πιο δύσκολα. Κι επειδή εμείς μπορεί να μην τα έχουμε βρει σαν κι αυτούς, αυτό δεν μας δίνει το δικαίωμα να τους κρίνουμε και να κουνάμε το δάχτυλό μας. Πριν κουνήσουμε το δάχτυλό μας και δείξουμε άλλους ανθρώπους, καλό θα είναι να μπορούμε πρώτα να δείξουμε τον εαυτό μας».
Όσο για τα «διαφορετικά παιδιά», είπε: «Μας είχαν στο περιθώριο, ήμασταν η πλέμπα, τα τσογλάνια κ.λπ. Ήμασταν εμείς τα "διαφορετικά παιδιά". Υπάρχουν πολλά διαφορετικά παιδιά εκεί έξω, με πολλούς διαφορετικούς τρόπους. Ακόμα και σήμερα... Βρίσκομαι στο Μέγαρο Μουσικής, ε; Με μια Συμφωνική Ορχήστρα... Ναι, αλλά μας υποτιμούσαν. Πάντα μας υποτιμούσαν. Ακόμα μας υποτιμούν. Αλλά, αν τελικά αποδείχθηκε κάτι, αυτό είναι ότι εμείς πιστεύουμε σε εμάς. Και θέλω ο καθένας από εσάς να πιστέψει σε αυτό που κάνει, δεν πάει να λέει ο καθένας ό,τι θέλει. Να κοιτάτε τον εαυτό σας, να κάνετε αυτό που αγαπάτε, αυτό που νιώθετε. Και να σας πω κάτι... Το γεγονός ότι τόσα χρόνια, από μικρό παιδί, με είχαν στην απ' έξω και με υποτιμούσαν, με έκανε να φτάσω εδώ που είμαι σήμερα. Μάνα, τα καταφέραμε!».
Η ολοκλήρωση του πρώτου Red Bull Symphonic στην Ελλάδα βρήκε τον 12ο Πίθηκο συναισθηματικά φορτισμένο, να σκουπίζει τα δάκρυά του, τη στιγμή που αποθεωνόταν από το κοινό, ενώ ο ίδιος αποθέωνε έναν - έναν τους συντελεστές, που συνέβαλαν σε αυτή τη μοναδική παράσταση.
Ναι, αυτό το Red Bull Symphonic θα μνημονεύεται για πολύ καιρό ακόμα!
