Μελέτη για ξεκίνημα της καριέρας της: «Ήμουν ανθρωποφοβική, παρακαλούσα τον ψυχολόγο να διαγνώσει κατάθλιψη» (vid)

Η Ελεονώρα Μελέτη παραβρέθηκε σε συνέδριο στις Σέρρες σχετικά με τη γυναικεία ενδυνάμωση και αναφέρθηκε στην ψυχολογική καταπίεση που υπέστη από κακοποιητικές συμπεριφορές στην αρχή της καριέρας της.

Στην αρχή της ομιλίας της, η Ελεονώρα Μελέτη διάβασε ένα απόσπασμα από δημοσίευμα εκείνης της εποχής, το οποίο της επιτίθετο με απαράδεκτους χαρακτηρισμούς και εκφράσεις, με την παρουσιάστρια να συγκλονίζει με όσα είπε δακρύζοντας.

«"Το κορίτσι αυτό είναι ένας διάττοντας αστέρας, είναι ξεκάθαρα αντιπαθής. Τις προάλλες που την είδα σε μία συναυλία, μασούσε τσίχλα σαν κατσίκα. Πραγματικά ήθελα να της σκάσω μία στα μούτρα. Δεν αντέχω να τη βλέπω. Το κορίτσι αυτό είναι ένα κακέκτυπο, έχει παρακολουθήσει άπειρες ώρες τηλεόραση, σημειώνοντας με το στυλό της όλα τα χαρακτηριστικά των επιτυχημένων, ώστε να τα αντιγράψει. Αλλά παραμένει ακόμη και στην αντιγραφή βαθιά αποτυχημένη. Το κορίτσι αυτό δήλωσε ξεκάθαρα πως κάνει ψυχοθεραπεία. Παραδέχτηκε, λοιπόν, γιατί μέχρι εκεί φτάνει το θράσος της, να προκαλέσει οίκτο και προσοχή", λέγοντας ότι είναι "του γιατρού"».

«Από κάτω ο τίτλος που συνόδευε αυτές τις δηλώσεις ήταν "Φέρτε τον ζουρλομανδύα για τη Μελέτη" τόνισε η παρουσιάστρια, συγκλονίζοντας και συμπληρώνοντας: «Μέσα σε όλο αυτό υπάρχει μια δόση αλήθειας. Υπάρχει μια αληθινή είδηση μέσα σ΄αυτό. Το γεγονός ότι είχα ζητήσει βοήθεια από ψυχολόγο. Διότι επί τρία ολόκληρα χρόνια στο ξεκίνημα της πορείας μου ντρεπόμουν να βγω απ’ το σπίτι. Πηγαίνοντας στον ψυχολόγο, παρακαλούσα μέσα μου βαθιά και εκλιπαρούσα να μου διαγνώσει κατάθλιψη, γιατί μόνο έτσι θα μπορούσα να ορίσω και να κατανοήσω την ψυχική οδύνη και τον συναισθηματικό πόνο που ένιωθα και ο οποίος με είχε καθηλώσει και δε μπορούσα να αναγνωρίσω τον εαυτό μου» δήλωσε από το βήμα του συνεδρίου η δημοσιογράφος και παρουσιάστρια του Mega.

«Ήμουν ένα κορίτσι γεμάτο όνειρα όταν ξεκίνησα και είχα καταλήξει να είμαι η σκιά του εαυτού μου, να μη θέλω να βγω απ’ το σπίτι. Όταν έβγαινα, έβγαινα καμουφλαρισμένη, ντρεπόμουν να μιλήσω γιατί με αναγνώριζαν από τη φωνή και φοβόμουν ότι θα έχω επιθέσεις κι από απλό κόσμο. Πήγαινα σε ένα εστιατόριο να φάω, με έπιαναν κρίσεις πανικού και σηκωνόμουν και έφευγα. Ήμουν πλέον ανθρωποφοβική. Φοβόμουν τους ανθρώπους. Όταν λοιπόν κάθισα στην καρέκλα του ειδικού... μου διέγνωσε συναισθηματική κακοποίηση και αποστέρηση», περιγράφει.