Όταν το πλαστικό μαχαίρι γίνεται κοφτερή λεπίδα! (vid)

Όταν το πλαστικό μαχαίρι γίνεται κοφτερή λεπίδα! (vid)
Το Gazzetta παρακολούθησε την παράσταση «Girls and Boys» στο θέατρο 104. Σπουδαία ερμηνεία από τη Δώρα Παρδάλη.

Τα αγόρια μεγάλωσαν με το «κλέφτες και αστυνόμοι». Τα κορίτσια με τις κούκλες και τα κουζινικά τους. Οι άντρες κράτησαν τη δύναμη και οι γυναίκες τη χάρη. Αυτά τους είπαν να μη χάσουν και αυτό έκαναν. Η ανδροκρατούμενη κοινωνία δεν ήξερε άλλο τρόπο, δεν ήθελε να μάθει κιόλας… Τα πολιτικά, οικονομικά, τεχνολογικά βήματα προόδου μετατόπισαν λίγο τον σκληρό πυρήνα. Το ροζ και το μπλε προσπαθούν να κρατήσουν μόνο το χρώμα τους και οι χώροι παιχνιδιού να αναμειχθούν. Το κορίτσι δίνει το πλαστικό μαχαίρι και το αγόρι το αυτοκινητάκι του. Η γυναίκα κάνει μια βόλτα με το αυτοκίνητο και μετά το καθαρίζει. Ο άντρας παίρνει το μαχαίρι και το ακονίζει στην ανελέητη εξουσία του. Αρκεί μια λέξη, μια κίνηση και το πλαστικό γίνεται μέταλλο κοφτερό, οι άνθρωποι αγόρια και κορίτσια ξανά. Τώρα, όμως, δεν υπάρχει αθωότητα, δεν υπάρχει παιχνίδι, υπάρχει εγωϊσμός και το δικό μου είναι δικό μου, τέλος! Όταν είσαι ενήλικος και επιστρέφεις στο παιδί που άφησες, τότε μόνο το πτώμα της αθωότητας θα βρεις! Ίσως να ψάχνεις και τη γελοία εξουσία σου. Αυτή η επιστροφή, όμως, δεν παίζει με κουζινικά και αυτοκινητάκι, αλλά με μαχαίρια κοφτερά. Κυρίες και κύριοι, αγόρια και κορίτσια, ετοιμαστείτε για το πιο σκληρό μάθημα, αυτό που μας δίνει το «Girls and Boys».

Δεν είσαι προετοιμασμένος γι’ αυτό που θα δεις


Δεν είσαι προετοιμασμένος γι’ αυτό που θα δεις στη σκηνή του θεάτρου 104. Όχι, σε καμία περίπτωση! Φράσεις όπως γροθιά στο στομάχι και λέξεις όπως Σοκ!, εδώ δικαιολογούνται, έχουν ισχυρή βάση. Μια γυναίκα βιώνει την απόλυτη καταστροφή, την απόλυτη οδύνη και η Άννα-Μαρία Στεφαδούρου (σκηνοθεσία) μας παρουσιάζει την πορεία της μέχρι εκεί. Το «Girls and Boys» είναι μονόλογος και έτσι έπρεπε να είναι!
Η εξομολόγηση του ανεπούλωτου τραύματος θέλει έναν ομιλητή και πολλούς ακροατές. Όχι για να μοιραστεί ο πόνος, αλλά για να γίνει μάθημα. Το κείμενο του Ντένις Κέλι είναι η διαδρομή «Πλασματικός Παράδεισος-Αληθινή Κόλαση». Κάθαρση μπορεί και να υπάρχει, αλλά αυτό είναι αρμοδιότητα του Χρόνου. Ο συγγραφέας παίρνει την αθωότητα μας -και της πρωταγωνίστριας φυσικά- και με ψύχραιμο, αθόρυβο, τρόπο τη ρίχνει στη μανία της εξουσίας. Ναι, το έργο έχει να κάνει με την κυριαρχία και την αμφισβήτηση της, με τα έμφυλα στερεότυπα και τις βάρβαρες κοινωνικές-πατριαρχικές δομές. Η γυναίκα που μας μιλά βρίσκει τη δική της Εδέμ στο πρόσωπο ενός άνδρα. Ο έρωτας σαρώνει τις ζωές τους και μετά χάνεται. Η αγάπη προσπαθεί να κρατήσει το εύφορο πεδίο, τους δίνει δύο παιδιά, χαρά υποτίθεται, όμως η εξουσία του ανδρός διαταράσσεται και το οικοδόμημα καταρρέει με πάταγο! Ο άνδρας αποτυγχάνει επαγγελματικά και χάνει το μέτρο, πετά το φωτεινό προσωπείο και αφήνει τη φρίκη να γεμίσει κάθε κομμάτι της ζωής του ζευγαριού. Η εξουσία του ισχυρού κάποια στιγμή θα σκοτώσει!

Ο άνθρωπος που κρατά τον βουβό πόνο!


Η Δώρα Παρδάλη ερμηνεύει τη γυναίκα που μας λέει την ιστορία της και μας ταράζει! Αληθινά, βαθιά, ουσιαστικά. Η σκηνοθέτιδα ήθελε, προφανώς, η ηρωίδα της να μιλήσει στο κοινό κρατώντας την ψυχραιμία και τον βουβό πόνο της. Και αυτό έκανε! Η Παρδάλη μας έδωσε τη γυναίκα, τον άνθρωπο, που ζει με την απώλεια, που κρατά το τραύμα ανοιχτό και είναι αυτό που αλλάζει τη μορφή των συναισθημάτων και τη συμπεριφορά του ατόμου. Η Παρδάλη μας ακινητοποιεί και μας φέρνει στη θέση της. Ανάμεσα στον έρωτα, την πρόσκαιρη χαρά, την αγάπη, τον θυμό, τη βία και την απώλεια, κάπου εκεί υπάρχει κι ένα κομμάτι μας. Μικρό, μεγάλο, τεράστιο, δεν έχει σημασία... Αυτό μας έδειξε με αμεσότητα και σαφήνεια και της αξίζουν συγχαρητήρια. Σε αυτό, βέβαια, έπαιξε ρόλο και η καλή μετάφραση της Στεφαδούρου, όπως και το σκηνικό της Ηλέκτρας Σταμπούλου. Λίγα έπιπλα και διάφορα αντικείμενα σκεπασμένα με λευκά σεντόνια. Αυτό δεν ταιριάζει στις επώδυνες αναμνήσεις; Οι φωτισμοί του Αλέξανδρου Αλεξάνδρου συμπληρώνουν τα λόγια και τις κινήσεις της Παρδάλη.

 

Ταυτότητα παράστασης

«Girls and Boys», του Ντένις Κέλι

Στο θέατρο 104 [έως 22/1]

Μετάφραση – Σκηνοθεσία: Άννα-Μαρία Στεφαδούρου
Σκηνικά: Ηλέκτρα Σταμπούλου
Κοστούμια: Βασιλική Σύρμα
Φωτισμοί: Αλέξανδρος Αλεξάνδρου
Φωτογραφίες: Πάτροκλος Σκαφίδας
Trailer: Έλενα Κώτση
Eπικοινωνία - Δημόσιες σχέσεις: Χρύσα Ματσαγκάνη

Παίζει η Δώρα Παρδάλη

Ημέρες παραστάσεων: Σάββατο, Κυριακή στις 19:00.

Εισιτήρια: Από 10 ευρώ.

@Photo credits: Πάτροκλος Σκαφίδας