ΨΥΧΑΓΩΓΙΑ

Η Κική Μαυρίδου στο Gazzetta: «Κανείς δεν γεννιέται σκληρός» (vid)

Αλέξανδρος Στεργιόπουλος 14 Ιανουαρίου 2023 - 10:43

Η συγγραφέας μιλά για το θεατρικό έργο «Η μάνα αυτουνού… Έλλη Ζάχου Ταχτσή».

«Η φύση μας είναι η αγάπη»
«Αυτό το κράτος δεν σέβεται και δεν στηρίζει την τέχνη και τους καλλιτέχνες»

Η Κική Μαυρίδου είναι ένας από τους λόγους που όλοι πάνε στο «Vault» φέτος! Είναι υπεύθυνη για το κείμενο της παράστασης «Η μάνα αυτουνού… Έλλη Ζάχου Ταχτσή». Τα λόγια της δίνουν σώμα και καρδιά στη μητέρα του Κώστα Ταχτσή. Δεν τα ξεχνάς. Δεν τα αφήνεις να φύγουν από μέσα σου. Το πρόσωπο αυτό υπήρξε και θα υπάρχει πάντα και πάρα πολλοί το έμαθαν (και θα το μάθουν) γιατί συνάντησαν αυτό το κείμενο. Μετά ήρθε η εύστοχη σκηνοθετική ματιά του Βαγγέλη Λάσκαρη και η σαρωτική Ράνια Σχίζα που έδωσε φωνή και πνοή στο άηχο και άυλο. Η μουσική του Μάνου Αντωνιάδη έφτιαξε το ταξίδι, το σκηνικό/κοστούμι του Γιώργου Λιντζέρη τον τόπο εξομολόγησης. Η Ειρήνη Αβζίδου κατασκεύασε το κοστούμι και ο Βαγγέλης Μούντριχας πρόσφερε τη γλώσσα του φωτός! Η συγγραφέας μας μίλησε για το κείμενο, για την παράσταση και για την πρόσφατη απόφαση της κυβέρνησης να απαξιώσει τις σπουδές των ανθρώπων του πολιτισμού. [η βασική φωτογραφία είναι του Μιχάλη Παπαδόπουλου]

Ποια ήταν η αφορμή για να γράψεις το κείμενο;
Η αγάπη μου για τον Κώστα Ταχτσή. Επίσης, αυτό το «Αχ ρε μάνα…» είναι το ταυτόσημο, για όλους, «αχ» της απώλειας της.

Τι σε δυσκόλεψε περισσότερο στη συγγραφή του;
Να βρω στοιχεία γι’ αυτήν τη γυναίκα. Αν και της είχε τεράστια αγάπη, στο έργο του, ο Κ. Ταχτσής, αναφέρεται κυρίως στη γιαγιά του. Ακόμη και τα συγγράμματα άλλων, για τη ζωή του, δίνουν ελάχιστές πληροφορίες γι’ αυτήν. Έπρεπε να συγκεντρώσω όλες τις αναφορές, από παντού. Ακόμη και μία πρόταση γι’ αυτήν, μπορούσε να είναι πληροφορία.

Η έρευνα σου προφανώς ήταν χρονοβόρα και μεγάλη σε έκταση. Τι έμεινε εκτός τελικού κειμένου;
Ήταν όντως μεγάλη και χρονοβόρα αλλά απαραίτητη όταν αναφέρεσαι σε ένα υπαρκτό πρόσωπο. Είναι ο ελάχιστος σεβασμός που του χρωστάς. Η αλήθεια του. Στο κείμενο, δεν έμεινε κάτι εκτός, που να θεωρούσα σημαντικό.

Η Ράνια Σχίζα

«Η φύση μας είναι η αγάπη»

Πώς ένιωσες την πρώτη φορά που το είδες στη σκηνή;
Αγωνία, ικανοποίηση, συγκίνηση. Και όχι μόνο την πρώτη φορά, αλλά όλες τις φορές που το είδα.

Τι κατάλαβες γι’ αυτή τη γυναίκα;
Πόσο πόνο έζησε. Κανείς δεν γεννιέται σκληρός. Η φύση μας είναι η αγάπη. Όσο δεν την πήραμε, τόσο ο πόνος πολλές φορές μεταμορφώνεται σε σκληρότητα. Παλεύει αυτή η έλλειψη της να γεμίσει το κενό. Η αγάπη που δεν έλαβες γίνεται πόνος, ανασφάλεια, ένα σύμπαν που θέλεις αλλά δεν ξέρεις πώς να το ζήσεις, πώς να το διαχειριστείς.

Θεωρώ ότι ανανεώνεται η εικόνα του Ταχτσή. Συμφωνείς;
Όταν γνωρίζεις το παρελθόν ενός ανθρώπου, κατανοείς καλύτερα την πορεία που τον οδήγησε εκεί που είναι. Οι ήρωες αυτοί είναι βασανισμένα πλάσματα. Άνθρωποι που πήραν τον πόνο και τον οδήγησαν –λάθος ή σωστά- σε επιβίωση.

Αποκωδικοποιείται μέσα από τη μάνα το έργο του;
Θεωρώ πως ναι. Στο έργο «διαβάζεις» τις κρυφές σελίδες της ζωής και της σκέψης της. Είναι ανάγλυφα τα γιατί και τα πως.

Πού αποδίδεις την επιτυχία της παράστασης;
Στην κατάθεση της αλήθειας. Από το κείμενο, την υποκριτική, τη σκηνοθεσία, τη μουσική. Όλοι δουλέψαμε επί της ουσίας. Βάλαμε ένα κομμάτι μας για να συνθέσουμε το πάζλ της ζωής ενός ανθρώπου. Τον σεβαστήκαμε. Χωρίς υπεροψία, εγωκεντρισμό και περιττολογία.

Η Ράνια Σχίζα ήταν από την αρχή η πρώτη επιλογή για τον ρόλο;
Ήταν. Αλλά και να μην ήταν, έχει καμία σημασία; Η Ράνια είναι «η μάνα αυτουνού». Για μας και για όσους τη βλέπουν. Φεύγεις από την παράσταση και νομίζεις ότι, αυτή είναι η μάνα του Κώστα. Είσαι σίγουρος ότι επί μιάμιση ώρα, σου μίλαγε η Έλλη Ταχτσή. Δεν μπορώ να φανταστώ άλλη στο ρόλο αυτό. Η Ράνια το κατάφερε γιατί είναι άνθρωπος με ενσυναίσθηση και ηθοποιός με αντίληψη.

«Αυτό το κράτος δεν σέβεται και δεν στηρίζει την τέχνη και τους καλλιτέχνες»

Πώς σχολιάζεις την απόφαση της κυβέρνησης να εξισώσει τα πτυχία καλλιτεχνικών σπουδών με τα απολυτήρια Λυκείου;
Το μόνο που θέλω να σχολιάσω είναι, πως αυτό το κράτος δεν σέβεται και δεν στηρίζει την τέχνη και τους καλλιτέχνες. Δεν έχουμε γενικά παιδεία στην τέχνη, όσον αφορά τα σχολεία, την εκπαίδευση και βέβαια την πολιτική. Η τέχνη είναι τροφή της ψυχής και του μυαλού. Το θέατρο είναι σχολείο. Είναι ζωντανό βιβλίο. Οι παραστάσεις και οι ηθοποιοί δεν είναι για να κάνουν νούμερα στα κανάλια, να φωτογραφίζεσαι μαζί τους και να τρως πατατάκια χαζεύοντας σειρές. Είναι κάτι πολύ παραπάνω. Είναι τόπος. Είναι καταφύγιο. Αν ένα κράτος δεν σέβεται τους ανθρώπους που αποτελούν μέρος της Τέχνης που το ίδιο γέννησε, πώς μπορεί να σεβαστεί και να αναγνωρίσει την ανάγκη στην ομορφιά της συνύπαρξης;

Ταυτότητα παράσταση

«Η μάνα αυτουνού… Έλλη Ζάχου Ταχτσή», της Κικής Μαυρίδου

Στον πολυχώρο «Vault» [έως 9 Απριλίου]

Σκηνοθεσία: Βαγγέλης Λάσκαρης
Πρωτότυπη μουσική σύνθεση: Μάνος Αντωνιάδης
Σκηνικό / Κοστούμι: Γιώργος Λιντζέρης
Κατασκευή κοστουμιού: Ειρήνη Αβζίδου
Σχεδιασμός φωτισμών: Βαγγέλης Μούντριχας
Φωτογραφίες παράστασης: Χριστίνα Φυλακτοπούλου
Αφίσα παράστασης: Γιάννης Κεντρωτάς
Trailer / Κινηματογράφηση: ORKI Productions
Πρόγραμμα παράστασης: Εκδόσεις Αιγόκερως
Επικοινωνία / Προώθηση παράστασης: Νταίζη Λεμπέση και Biri Biri Communications (B.B.C. Athens)
Παραγωγή: Team Vault AMKE