Η αυλαία περιμένει τους επόμενους! (vid)
Η αυλαία πέφτει και τον απόηχο φυλακίζει. Δεν είναι κομμάτι ποιήματος, είναι καταδικασμένη επιθυμία! Η βαριά κουρτίνα ζεσταίνει το σκοτάδι και σώζει τον ήχο-ανταμοιβή. Η σιωπή εισβάλλει και κάνει τους ψιθύρους αφόρητους. Οι ανάσες ακούγονται. Οι καταιγίδες κατασκευάζονται μόνες τους. Τα βήματα δεν ακούγονται. Η αντίστροφη πορεία ξεκινά και ενώ τα φώτα στον καθρέφτη ανάβουν, τα μάτια δεν λάμπουν. Το βλέμμα μένει λίγο περισσότερο στο είδωλο. Η περούκα δεν πρέπει να βγει. Τα ψεύτικα γένια πρέπει να μείνουν. Ο μανδύας του βασιλιά ας μην κρεμαστεί στην κρεμάστρα. Το στέμμα θέλει κεφάλι για να λάμψει και ο ηθοποιός λίγο χρόνο. Η παράσταση συνεχίζεται στα παρασκήνια, στο καμαρίνι, στο καμίνι της αδυσώπητης πραγματικότητας. Η σκηνή αδειάζει και στην πλατεία τα καθίσματα φωνάζουν: «λίγο ακόμα! Λίγο ακόμα!». Το θέατρο είναι εδώ και επιμένει, αλλά ο οι δείκτες του ρολογιού και της μνήμης πάνε μπροστά. Η εποχή σε προσπερνά και συ φωνάζεις, γελάς, κλαις, υπομένεις, ελπίζεις, σχεδιάζεις ένα μέλλον που δεν υπάρχει! Είσαι ο μέγας πρωταγωνιστής, ο αξιότιμος, ο αξιοσέβαστος, ο ηθοποιός που πεθαίνει στο σανίδι. Ευτυχώς υπάρχει ο αμπιγιέρ να σε φροντίζει. Παρακαλώ, ησυχία. Ο Σερ κοιμάται, ενημερώνει. Τα φώτα έσβησαν, όλα. Η αυλαία θα σηκωθεί για κάποιον άλλο. Αυτός είναι «Ο Αμπιγιέρ» του Ρόναλντ Χάργουντ.
Η ψυχή του θεάτρου!
Το θεατρικό του Χάργουντ χαρακτηρίζεται ως «ένα από τα σημαντικότερα της παγκόσμιας δραματουργίας». Δικαίως! Ναι, είναι καλογραμμένο. Ναι, προκαλεί συγκίνηση χωρίς να την εκβιάζει. Ναι, οι δύο πρωταγωνιστές είναι πολύπλοκοι χαρακτήρες που αναμετρώνται με το νόημα της ζωής (τους). Ναι, ο λόγος συνδέεται άμεσα με το κοινό και τα συναισθήματα του. Ο κύριος λόγος, όμως, που το κάνει σημαντικό είναι πως κατανόησε την ψυχή του θεάτρου! Το κείμενο του Χάργουντ αρπάζει τις κραυγές και τους ψιθύρους των ηθοποιών, τα λόγια τα απροβάριστα που μένουν στο μυαλό τους, δείχνει το αντίτιμο που καταβάλλει ο ερμηνευτής για να ανέβει στη σκηνή, αναδεικνύει την καθημερινή μάχη του με τον χρόνο και την προσδοκία. «Ο Αμπιγιέρ» είναι όλα όσα δεν θα δεις και όλα όσα υποπτεύεσαι. Αποδεικνύει πόσο επίπονη είναι η δοκιμασία του να βγεις στη σκηνή και να μείνεις. Επιβεβαιώνει την υψηλή μόρφωση και το βάθος αντανάκλασης των σπουδών τους. Πάνω απ’ όλα περιγράφει τη μοναξιά και την αντοχή του ηθοποιού. Γι’ αυτό είναι τόσο σημαντικό έργο, γι’ αυτό τα λόγια του συγγραφέα διαιωνίζουν τον μύθο και την πραγματικότητα των ανθρώπων της τέχνης. Στο καμαρίνι συνεχίζεται το έργο, αλλά πώς να σκηνοθετήσεις τον εαυτό σου;
Ολοκληρωμένο αποτέλεσμα
Το έργο μας μεταφέρει στην περίοδο του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου. Παρακολουθούμε τις ιστορίες που εκτυλίσσονται στα παρασκήνια θεάτρου της αγγλικής επαρχίας. Το συγγραφικό βλέμμα εστιάζει στη σχέση του καταξιωμένου ηθοποιού (Σερ) με τον αμπιγιέρ του (Νόρμαν). Το τέλος πλησιάζει, χωρίς να το ξέρουν (;), και οι αναμνήσεις, οι απολογισμοί, πλημμυρίζουν το αθέατο μέρος του θεάτρου. Η σχέση πρωταγωνιστή-βοηθού περνά σε όλα τα μέλη του θιάσου. Όλοι θέλουν να γίνουν Σερ και όλοι Νόρμαν! Ναι, αν δεν είσαι αυτός που εξουσιάζει, τουλάχιστον να είσαι δίπλα στον εξουσιαστή. Αυτό το δίδυμο δεν πρέπει να χωριστεί ποτέ, κι αν γίνει ας προετοιμαστούν οι νεότεροι. Η μοναξιά, η πίστη στον άλλο, η εύρεση σκοπού ζωής, το πεδίο δοκιμασίας τους.
Όπως γίνεται αντιληπτό, η συνύπαρξη των Γεράσιμου Σκιαδαρέση-Ιεροκλή Μιχαηλίδη είναι κρίσιμη για την επιτυχία της παράστασης. Αν και οι χαρακτήρες τους είναι πολύπλοκοι, και ίσως μερικές φορές αυτό δεν φαινόταν, εντούτοις επικοινωνούν πολύ καλά και η ουσία του έργου δεν χάνεται. Φυσικά, η μετάφραση του Γιώργου Μπλάνα είναι στέρεη βάση και η σκηνοθεσία του Κώστα Γάκη αυτή που πρέπει. Αν και στη σκηνή ανεβαίνουν κι άλλοι ηθοποιοί, ο Γάκης κρατά με ηρεμία τους δύο στο κέντρο της ιστορίας. Η κίνηση και ο τρόπος που στέκονται οι Σκιαδαρέσης, Μιχαηλίδης, τονίζουν το μέγεθος των ρόλων τους. Από κει και πέρα, το σκηνικό (Κέννυ Μακλέλαν και κοστούμια) δείχνει το κείμενο και η μουσική (Κ. Γάκης) στο σωστό ύφος. Το ίδιο συμβαίνει και με τους φωτισμούς (Βασίλης Κλωτσοτήρας). Οι ερμηνείες των υπόλοιπων (Τζένη Κόλλια, Μάρω Παπαδοπούλου, Απόστολος Πελεκάνος, Αντριάνα Ανδρέοβιτς, Άγγελος Νεράντζης, Γιώργος Γιατζιτζάκη, Ορφέας Τσαρέκας) συνέβαλλαν στο ολοκληρωμένο αποτέλεσμα.
Ταυτότητα παράστασης
«Ο Αμπιγιέρ», του Ρόναλντ Χάργουντ.
Στο θέατρο «Τζένη Καρέζη». [έως 26/2]
Μετάφραση: Γιώργος Μπλάνας
Σκηνοθεσία: Κώστας Γάκης
Σκηνικά - Κοστούμια: Κέννυ Μακλέλαν
Σχεδιασμός φωτισμών: Βασίλης Κλωτσοτήρας
Μουσική - Σχεδιασμός ήχων: Κώστας Γάκης
Οργάνωση παραγωγής: Κατερίνα Σπάρταλη
Βοηθός σκηνοθέτη: Κατερίνα Σπάρταλη
Βοηθός σκηνοθέτη B' : Νατάσα - Φαίη Κοσμίδου
Βοηθός σκηνογράφου: Καλύδημη Μούρτζη
Φωτογραφίες: Μάνος Γεωργίου
Video: Μιχάλης Μαυρομούστακος
Creative Team at Visual Arts & Graphics: CReatures CReative Studio
Μακιγιάζ: Παύλος Κατσιμίχας
Social Media: Μάριος Ζδράγκας, Κάλλη Μαυρογένη
Επικοινωνία - προβολή παράστασης: Μαρίκα Αρβανιτοπούλου | Art Ensemble, Ελένη Λιλή
Παίζουν οι ηθοποιοί: Ιεροκλής Μιχαηλίδης, Γεράσιμος Σκιαδαρέσης,Τζένη Κόλλια, Μάρω Παπαδοπούλου, Απόστολος Πελεκάνος, Αντριάνα Ανδρέοβιτς, Άγγελος Νεράντζης, Γιώργος Γιατζιτζάκη, Ορφέας Τσαρέκας.
Ημέρες παραστάσεων: Τετάρτη: 19:00, Πέμπτη & Παρασκευή: 21:00, Σάββατο: 18:00 & 21:00, Κυριακή 18:00.
Εισιτήρια: από 14 ευρώ.
