Στόκας: «Ήταν σκληρό το Μενίδι, όταν πήγα στην Κηφισιά μου φάνηκε ότι πήγα στο Παρίσι» (vid)

Ο Μπάμπης Στόκας μίλησε στην εκπομπή της ΕΡΤ «Studio 4» και μεταξύ άλλων αναφέρθηκε στην περίοδο που ζούσε στο Μενίδι.

«Ήταν μια πολύ σκληρή περιοχή, με όλα αυτά τα πράγματα που δεν είχα ζήσει. Δηλαδή υπήρχε βία, εντάξει είναι άνθρωποι, στο Μενίδι σε όλες αυτές τις περιοχές είναι ξεχασμένοι από τον Θεό. Προσπαθούν να επιβιώσουν ο καθένας με ό,τι μπορεί. Είναι μια δύσκολη εποχή, εγώ πέρασα μια εφηβεία αρκετά σκληρή. Δηλαδή δύσκολη. Δεν είναι της τηλεόρασης αυτά που μπορώ να πω, αλλά γενικά παραβατικά. Οι γονείς μου δεν λαχτάρησαν, δεν τα ήξεραν τα περισσότερα. Με μάζευαν αλλά όχι στο βαθμό που έγινε. Ήμουν γενικά προσεκτικός», είπε αρχικά.

«Ήταν μια περίοδος δύσκολη μπορώ να πω, στη ζωή μου μου έδωσε ένα κίνητρο, είχα πει τότε θυμάμαι ότι "αν ξαναγυρίσω εδώ έχω αποτύχει". Δηλαδή να γυρίσω στον παλιό τρόπο ζωής, δεν τον ήθελα καθόλου δεν μου άρεσε. Ήταν και επικίνδυνος. Γι' αυτό άρχισα μετά να πηγαίνω... όταν πρωτοπήγα θυμάμαι στην Κηφισιά βόλτα, μου φάνηκε ότι πήγα στο Παρίσι. Ήταν δηλαδή ένας άλλος κόσμος. Και είπα τότε ότι θα φύγω και είχα στο μυαλό μου ότι δεν θέλω να ξαναγυρίσω εδώ», συμπλήρωσε.

Ο δημοφιλής μουσικός αναφέρθηκε, επίσης, στις τρέλες που έχει κάνει σε νεαρή ηλικία αποκαλύπτοντας: «Πήγαινα πιτσιρικάς στη Συγγρού με μηχανάκια, τότε είχε φανάρια η Συγγρού, και εγώ τα πέρναγα όλα με κόκκινο για μια τυρόπιτα σε στοίχημα. Δεν σκεφτόμουν ότι θα πέθαινα εγώ, ότι θα σκότωνα κάποιον άλλον άνθρωπο. Ήταν μια περίοδος που προσπάθησα να την ξεχάσω στο κεφάλι μου. Αλλά αυτό μου έκανε πολύ καλό γιατί αυτά τα ένστικτα μου βγήκαν στο τραγούδι που είναι βιωματικό».

Αναφέρθηκε, μεταξύ άλλων, στους Πυξ Λαξ και στην πρώτη τους συναυλία: «Το πρώτο όνομα των Πυξ Λαξ ήταν "Παναγία βοήθα". Μας το είχε βγάλει μια γιαγιά γιατί κάναμε πρόβα σε ένα στουντιάκι και ερχόταν και έλεγε "Παναγία βοήθα" ρε παιδιά, σταματήσε"».

Ενώ ανέφερε για την πρώτη τους συναυλία: «Ως "Πυλ Λαξ" ήταν πρόβλημα γιατί κανείς δεν καταλάβαινε τι σημαίνει. Είχα γράψει χαρτάκια και τους τα έδινα. Στην πρώτη συναυλία των Πυξ Λαξ ήμασταν σε ένα σχολείο με 300-400 άτομα και έβλεπα κάτι τύπους να κρατάνε ντομάτες, ζαρζαβατικά και είχα μείνει. Ευτυχώς δεν τα φάγαμε γιατί έπρεπε να γλιτώσουμε».

Για τη διάλυση του συγκροτήματος Πυξ Λαξ ανέφερε: «Αγαπούσαμε πολύ την μπάντα αυτή. Παρατηρήσαμε πώς κάποιες Παρασκευές ο κόσμος που παίζαμε ήταν πολύ κάτω. Θεωρήσαμε ότι μας βαριόντουσαν. Και εμείς όμως είχαμε αρχίσει να βαριόμαστε γιατί παίζαμε πάρα πολύ. Αποφασίσαμε όλοι μαζί να σταματήσουμε αυτή την μπάντα. Κάναμε τη μεγάλη περιοδεία το 2004 και ουσιαστικά αυτό ήταν το τέλος».