Sadomas: Mια στάση εδώ παρακαλώ! (vid)
Μια στάση εδώ, στη διπλή κόκκινη γραμμή. Φυσικά του δρόμου. Πού αλλού; Από κει ξεκινούν όλα και εκεί καταλήγουν. Κι αν η θλίψη βρίσκει καταφύγιο στον τοίχο, ένα φάντασμα φτιαγμένο από ρίμες πατά στο 2ΚΓ. Κωδικός, υπογραφή, διπλή κόκκινη γραμμή. Το άυλο αποκτά υπόσταση και κάνει το πρώτο βήμα στην άσφαλτο. Μετά ανεβαίνει, ανεβαίνει και στο άπειρο ταξιδεύει. Αστέρια, αστρόσκονη, νεφελώματα, «ουρές» κομητών, δακτύλιοι και αθώες ματιές, όλα στο διάστημα και ανάμεσα στο διάστημα των δύο γραμμών. Και τι σχέση έχει αυτό με τη ραπ; Την καλύτερη και την πιο ουσιαστική. Γιατί αν αυτά που έχεις στο μυαλό σου δεν πάνε στο άγνωστο, πού θα πάνε; Αυτό το είδος κουβαλά μόνο σάρκα και ταλαιπωρημένα συναισθήματα. Όταν ο λόγος δημιουργείται ζητά τον άλλον κόσμο, αυτόν που κρύβεται κάτω από σκληρές εικόνες και αιχμηρές αποφάσεις. Η σύγκρουση με το κατεστημένο, το αποστεωμένο, είναι αναπόφευκτη. Σπίθες δημιουργούνται και φωτίζουν το μουντό, ψυχρό τοπίο της καθημερινότητας. Η θλίψη πιάνει το χέρι του φαντάσματος και φτιάχνει ένα ον γεμάτο τέχνη, διάθεση για ανατροπή και γραμμές που σβήνουν τις γραμμές! Αυτός είναι ο Sadomas, αυτό είναι μια λεπτομέρεια από τον κόσμο του, από τον κόσμο που δημιουργήθηκε στο μυαλό του συγγραφέα. Ας εισέλθουμε στις γραμμές-κύματα αυτού του ράπερ. [η φωτογραφία από τη σελίδα Sadomas στο fb]
Εντάξει, το χει
Ο Sadomas έζησε στη σκιά του φαντομά και όταν αποφάσισε να βγει στον ήλιο, ήταν τα σπρέι, οι ρίμες και η μουσική που τον έκαναν ορατό. Σε συνέντευξη που έδωσε στο σάιτ «United Elements», τον Μάρτιο του 2019, μαθαίνουμε ότι μυήθηκε στη ραπ όταν ήταν 13 ετών. Στα 15 καταλαβαίνει πως υπάρχει επαφή και όπως λέει «κατάλαβα ότι το χω». Ο χρόνος και το κοινό δεν τον διαψεύδουν. Αν θέλετε και στοιχεία ορίστε ένα: μπαίνει στη σελίδα του στο Spotify και ακούς τέσσερα άλμπουμ. Νομίζετε ότι είναι εύκολο να φτιάξεις ολοκληρωμένη δουλειά; Αν προβάλλετε τη δικαιολογία της τεχνολογίας, τις ψηφιακές πλατφόρμες έκφρασης και τα social media, τότε θα σας πούμε ότι αυτό δεν αρκεί. Πρέπει να έχεις κάτι να πεις και ο Sadomas είχε και έχει να πει πολλά. Ξεκινάς από το «Στη νήσο του δράκου» (2013) και σε «χτυπά» το ατόφιο συναίσθημα, το ανεπεξέργαστο, η αλήθεια του προσωπικού. Τρία χρόνια μετά έρχεται το «Η τέχνη της επιβίωσης» (2016) και νιώθεις τι σημαίνει κλασικό, old school ραπ. Αν προσθέσετε και τις συνεργασίες (ΛΕΞ, Τζαμάλ, 12ος πίθηκος, ΔΠΘ, 307 squad, Θύτης, Κάνων), τότε το επίπεδο ανεβαίνει. Εδώ, ο ήχος έχει πολυπλοκότητα και κάτι από ύφος ευρωπαϊκό (Γαλλία). Η μικρή ιστορία (μας), όμως, δεν τελειώνει εδώ.
Από την «αγγελόσκονη» στο «άπειρο»
Λίγο πριν φυλακιστούν τα σώματα και τα συναισθήματα, έρχεται ο δίσκος «Αγγελόσκονη» (2019). Όπως λέει στη συνέντευξη του στο «United Elements», «το mood του δίσκου είναι 50% τα εσώψυχα μου και το υπόλοιπο καθαρή εκτόνωση». Πάτα το play και δίνεις προσοχή. Αυτό το μοίρασμα είναι ξεκάθαρο και πότε ταξιδεύεις πάνω σε ακύμαντη θάλασσα, πότε η ορμή του ρυθμού σε παρασέρνει. Το LP είναι γεμάτο κομματάρες, αλλά θα μείνουμε στο «Το ψέμα που φοβούνται» (με ΔΠΘ, Razastarr) και στο «Έχω πολλά στο μυαλό μου». Και φτάνουμε στο «Infinite» (2022). Η καλύτερη δουλειά που ανήκει εν μέρει στον Sadomas. Εδώ πρόκειται για συλλογική προσπάθεια και αφορά το γκρουπ 2ΚΓ. Το «rapnroll.gr» μας θυμίζει ότι «το μουσικό σχήμα των 2ΚΓ (Διπλή Κόκκινη Γραμμή) ξεκίνησε στις αρχές του 2010 από τους ΔΠΘ, Sadomas. Σε άλλο σημείο μαθαίνουμε ότι ο «DJ Waif» ενσωματώθηκε στο σχήμα. Ο ΔΠΘ (Μιχάλης) έφυγε πρόωρα από τη ζωή και δεν πρόλαβε να δει τον πρώτο -μεγάλης διάρκειας- δίσκο της μπάντας. Το άλμπουμ είναι αφιερωμένο στη μνήμη του και έχει πολλά στοιχεία από το ραπ ύφος του. Το «Infinite» ενώνει κλασικό και σύγχρονο. Προσεγμένη παραγωγή, καθαροί ήχοι, λυρισμός, δυνατό flow… Δεν χρειάζεται να ξεχωρίσουμε κάτι, διότι και τα 10 κομμάτια είναι σούπερ. O Sadomas θα κάνει τα δικά του ο κόσμος να χαλάσει και οι 2ΚΓ θα μείνουν για πάντα στους μουσικούς τοίχους.
