Αντιπτέραρχος για την πτώση του Phantom: «Στα 100 μέτρα δεν έχεις χρόνο αντίδρασης» (vid)
Αγωνία επικρατεί για τον εντοπισμό του δεύτερου πιλότου του μοιραίου Phantom που κατέπεσε στη θάλασσα του Αμβρακικού. Ο αντιπτέραρχος Ιωάννης Αναστασάκης, μίλησε στην ΕΡΤ προσπαθώντας να ρίξει φως στα αίτια της αεροπορικής τραγωδίας.
«Ήμουν στη Σούδα στα (αεροσκάφη) Α7 και ένα μεγάλο μέρος της εκπαίδευσης ήταν οι χαμηλές πτήσεις. Γι’ αυτές τις πτήσεις είναι ότι εκπαιδεύεσαι όπως θα πολεμήσεις. Τόσο επικίνδυνες είναι. Δε σημαίνει, βέβαια, ότι πάντα συμβαίνει ένα ατύχημα, πλην όμως αυτό που προσπαθούμε να καταλάβουμε είναι τι το ιδιαίτερο συνέβη» ανέφερε στις «Συνδέσεις» ο έμπειρος αεροπόρος τονίζοντας ότι η «ελπίδα πεθαίνει πάντα τελευταία».
Ερωτηθείς για τα τεχνικά χαρακτηριστικά της χαμηλής εκπαιδευτικής πτήσης των δύο αεροπόρων ο κ. Αναστασάκης διευκρίνισε ότι αυτές οι πτήσεις γίνονται σε χαμηλό ύψος. «Τα 300 πόδια είναι περίπου 100 μ. από την επιφάνεια της θάλασσας» είπε επισημαίνοντας ότι είναι επικίνδυνο διότι δεν έχεις χρόνο αντίδρασης αν κάτι πάει στραβά, είτε από χειρισμό είτε από βλάβη του αεροσκάφους, είτε από τις καιρικές συνθήκες, είτε από ένα πουλί που θα χτυπήσει την καλύπτρα σε κάποιο σημείο του στις πτέρυγες του αεροπλάνου.
«Ο χρόνος αντίδρασης είναι πάρα πολύ περιορισμένος όταν συμβαίνει κάτι ξαφνικό» σημείωσε ο κ. Αναστασάκης. Όπως δήλωσε, «την ώρα της συντριβής του μαχητικού αεροσκάφους χθες στις 10:30 το πρωί της Δευτέρας 30 Ιανουαρίου είχε αχλή και η θάλασσα γυάλιζε».
Σύμφωνα με τον αντιπτέραρχο, ο πιλότος, κάτω από αυτές τις συνθήκες, μπορεί να μπερδέψει τον ορίζοντα, τον ουρανό και τη γη και να αποπροσανατολιστεί. «Όταν πετάς πολύ χαμηλά και κάνεις τακτικές στροφές με αρκετά G είναι δύσκολο και σαν χειρισμός και αν εκεί σου συμβεί μία βλάβη που σε ένα μεγαλύτερο ύψος θα την αντιμετώπιζες, σε ένα χαμηλό ύψος, τα πράγματα είναι πάρα πολύ πιο δύσκολα», πρόσθεσε.
Απαντώντας γιατί οι πιλότοι μας πετούν υπό δύσκολες συνθήκες ο κ. Αναστασάκης τόνισε ότι «εκπαιδεύεσαι όπως θα πολεμήσεις». Και όπως είπε χαρακτηριστικά «πετάμε χαμηλά για να είμαστε κάτω από τα εχθρικά ραντάρ, να μην μπορούμε να εντοπιστούμε, να πλησιάσουμε στο χώρο του αντιπάλου και να μας εντοπίσουν όσο γίνεται πιο καθυστερημένα και να μην προλάβουν να αντιδράσουν».
Για να δώσει έμφαση ο αντιπτέραρχος δήλωσε ότι «ένας χειριστής από τις πρώτες μέρες που πετάει ένα αεροπλάνο νιώθει οικείος με το περιβάλλον και γι’ αυτό πάρα πολλές φορές, ακόμη και όταν έχει βλάβη ένα αεροπλάνο, προσπαθείς να το σώσεις νιώθοντας ασφαλής. Ακόμα και αν η λογική λέει ότι θα έπρεπε να το έχεις εγκαταλείψει ένα δευτερόλεπτο νωρίτερα. Το λέω για να καταλάβετε πώς νιώθει ένας χειριστής. Το αεροπλάνο είναι μια συνέχεια του χειριστή, το νιώθει σαν συνέχειά του».
