Πάρις Ρούπος: «Από κάποιους η τέχνη δεν θεωρείται επάγγελμα αλλά ερασιτεχνική ασχολία»

Συνέντευξη στους Σωτήρη Βαλάρη και Παναγιώτη Γκανά

Μετά την ολοκλήρωση της πρώτης του σόλο παράστασης «Δουλίτσα Να Υπάρχει», ο Πάρις Ρούπος κατεβάζει ακόμα περισσότερο το dimmer στον ήδη σκοτεινό κόσμο των αστείων του, και παρουσιάζει ένα σύμπαν όπου ο Bob Ross συναντά τον Κώστα Καρυωτάκη, με μια κουστωδία από εμβόλιμα μικρά αστεία, αναπάντεχα λογοπαίγνια, λεπτή ειρωνεία, θεωρίες συνωμοσίας σχετικά με τις θεωρίες συνωμοσίας και εντέχνως άτεχνα τραγούδια με παράξενο στίχο.

Μιλήσαμε με τον δημοφιλή κωμικό για την πρόσφατη κρίση με το αστείο του για την Κύπρο, τη ζωή του σταντ απ κωμικού αλλά και το μέλλον της τέχνης στην Ελλάδα.

Ας ξεκινήσουμε με την επικαιρότητα. Πρόσφατα έπεσες θύμα λεκτικής βίας, επειδή έκανες ένα αστείο με τη διχοτόμηση της Κύπρου. Μπορείς να μου πεις τι ακριβώς συνέβη;

Λεκτικής βίας, ιντερνετικού λιντσαρίσματος και απειλών κατά ζωής για ένα αστείο. Το συγκεκριμένο ήταν για την Κύπρο. Θα μπορούσε να αφορά και άλλο αστείο για κάποιο διαφορετικό ζήτημα αλλά και να συμβεί και σε άλλο/η κωμικό επίσης κάτι παρόμοιο. Εν συντομία, άρχισα να ανεβάζω μικρά κλιπς από την πρώτη μου σόλο παράσταση «Δουλίτσα Να Υπάρχει» στα σόσιαλ. Το εν λόγω αστείο απομονώθηκε και άρχισε να μοιράζεται εκτός συγκειμένου στο TikTok και σε σελίδες και μέσα κυρίως ακροδεξιάς κατεύθυνσης. Επί μέρες, δεχόμουν επίθεση σε όλους μου τους λογαριασμούς και προφίλ με ακραίες ύβρεις, χαρακτηρισμούς και απειλές. Έχω αναρτήσει ένα σχετικό βίντεο όπου εξιστορώ και αναλύω ολόκληρο το γεγονός στο κανάλι μου Ruputube στο YouTube, καθώς είναι ένα ζήτημα που δύσκολα μπορεί να «ξεδιπλωθεί» εδώ.

Σε προβληματίζει που ένα αστείο μπορεί μερικές φορές να πάρει λάθος διαστάσεις στην Ελλάδα;

Με προβληματίζει και υπάρχει σταθερά στο φόντο της σκέψης μου όταν γράφω ένα νέο κείμενο, αλλά όχι αποτρεπτικά ή αυτολογοκριτικά. Λειτουργεί περισσότερο ως ένα έξτρα αισθητήριο για το πώς μπορεί να ερμηνευθεί από το κοινό το πού εν τέλει στοχεύει το συγκεκριμένο αστείο, παρόλο που σε πρώτη ανάγνωση μπορεί να είναι διφορούμενο ή παραπλανητικό. Ο τρόπος που είναι γραμμένο και ερμηνευμένο, σε συνδυασμό και με την περσόνα του κωμικού, πρέπει να υποδεικνύει με σαφήνεια τη θέση του αστείου και ποιο είναι στην πραγματικότητα το “θύμα” του.

Βρισκόμαστε στο 2023 εν καιρώ κρίσης και πληθωρισμού. Πόσο δύσκολο είναι για έναν κωμικό να επιβιώσει μόνο από το σταντ απ.

Όπως και για κάθε άλλο καλλιτέχνη με την τέχνη του. Πατροπαράδοτα δύσκολο, αφού η τέχνη δυστυχώς δε θεωρείται επάγγελμα αλλά ερασιτεχνική ασχολία από πολλούς (κράτος, εξουσία αλλά και αρκετούς πολίτες). Και αντιμετωπίζεται ως κάτι τέτοιο και θεσμικά. Τώρα, εκτός αυτού, και όπως ισχύει και σε κάθε χώρο, μέσω της δουλειάς πάνω στο αντικείμενο, της σταδιακής βελτίωσης, των κατάλληλων κινήσεων, και φυσικά και της τύχης, μπορεί να επιτύχεις να επιβιώνεις αξιοπρεπώς. Απλά, σε αντίθεση με άλλες παραστατικές τέχνες, παίρνει ίσως κάποια παραπάνω χρόνια λόγω της ίδιας της φύσης του αντικειμένου, καθώς περνά από δοκιμές επί δοκιμών ώστε να φτάσει σε ένα παρουσιάσιμο επίπεδο παράστασης από έναν και μόνο κωμικό.

Ήρθες μόνιμα στην Αθήνα από τη Λάρισα για την κωμωδία;

Δεν ήρθα στην Αθήνα για την κωμωδία. Ήταν 2004 όταν εγκαταστάθηκα εδώ και θα έπρεπε να βλέπω πολύ μπροστά, σχεδόν προφητικά, για να γνωρίζω ότι από το 2013 περίπου και μετά το στάντ απ θα γνωρίσει άνθηση. Θα μέτραγε όμως να το λέω ότι συνέβη έτσι. Καλή ιδέα. Είμαι εδώ από τα 18 μου λοιπόν, ήρθα για σπουδές και ως αντιερωτικός μετανάστης. Η κωμωδία προέκυψε περίπου 10 χρόνια αργότερα. Σίγουρα όμως δε θα γυρνούσα στη Λάρισα για την κωμωδία, παρόλο που είναι μία πολύ αστεία πόλη.

Πλέον έκανες πρεμιέρα με τη νέα σου σόλο παράσταση «Όχι μανάδες». Αν οι «μανούλες του Facebook» αρχίσουν να αντιδράνε όπως οι Κύπριοι, τι θα κάνεις;

Χαχα, λες να αρχίσουν να μου την πέφτουν μία μία όλες οι viral σελίδες του FB; Όνειρο. Θέλω “πέσιμο” και από το «Η Γεωγραφία Είναι Πολύ Κουλ» ίσως και για το ίδιο αστείο για την Κύπρο. Σίγουρα οι «Μανούλες του FB» θα είναι λιγότερο απειλητικές, παρόλο που το mentality και οι ιδέες των μελών αυτής της σελίδες δεν απέχει πολύ από όσους μου επιτέθηκαν για το θέμα της Κύπρου. Είναι όμως ευπρόσδεκτες, όπως και κάθε μάνα, στην παράσταση για να δούνε ιδίοις όμμασι ότι στην τελικά επί σκηνής υποστηρίζω ότι δεν είναι σωστό να βρίζουμε τις μανούλες τις δικές μας και των άλλων. Ή τουλάχιστον όχι πάντα.

Πλέον κλείνεις αρκετά χρόνια (νομίζω 8) στο σταντ απ. Τι είναι αυτό που κρατάς και τι αυτό που αφήνεις;

9 χρόνια κλείνω με το καλό φέτο. Κρατάω εμπειρίες από δύσκολες παραστάσεις και χώρους, μεγάλες κωμικές φασάρες που είχα την τύχη να συμμετάσχω, νέους συναδέλφους-φίλους, φοβερές συνεργασίες, τα ταξίδια για τις περιοδείες και κάποια παιδικά μου είδωλα που, μέσω αυτού, γνώρισα και από κοντά. Προσπαθώ σε ένα βαθμό να αφήσω πίσω τη μιζέρια που συχνά συνοδεύει την καλλιτεχνική ασχολία, με αμοιβές που δεν είδαμε ποτέ, κάκιστες συνθήκες παραστάσεων, κάποιες προσωπικές απογοητεύσεις και κάποια πιο παλιά αστεία που τυγχάνει να ξαναδώ στις σημειώσεις μου και να λέω από μέσα μου “τι στο διάλο σκεφτόσουν;” Αλλά αυτό που κρατώ περισσότερο είναι το κοινό που μας στηρίζει όλο και περισσότερο μέρα με τη μέρα.

Ως απόφοιτος Λυκείου πλέον, τι άλλες δουλειές μπορείς να κάνεις;

Οι πιο πολλοί στάνταπ κωμικοί επειδή δεν προέρχονται από την ηθοποιία και τις δραματικές έχουν και πτυχίο κάποιου μη καλλιτεχνικού επαγγέλματος. Όποτε αποτελούν το αντίστροφο του “μάθε τέχνη κι άστηνε...”. Μάθε επιστήμη κι άστηνε, κάνε στάντ απ και, όταν σου κλείσουν τα θέατρα, ξαναπιάστηνε. Ή κάπως έτσι. Έξαλλου, η νεότερη γενιά κωμικών ξεκινά το στάνταπ από πολύ late εφηβεία ή όσο σπουδάζουν κάτι παράλληλα. Εμείς οι των 9 ετών, είχαμε ήδη το πτυχίο στα χέρια μας αλλά ως λάτρεις του κινδύνου, είπαμε να μπλέξουμε με την τέχνη. Εγώ έχω σπουδάσει γραφίστας οπότε τουλάχιστον μπορώ να φτιάχνω τις αφίσες μου.

Μένουμε στην Ελλάδα. Υπάρχει μέρα που να ξεμένεις από σάτιρα;

Ούτε μία μέρα η αλήθεια είναι, αλλά δε μπορώ να πω ότι βοηθά ιδιαίτερα το στάντ απ, μιας και δεν κάνουμε σάτιρα επικαιρότητας. Πολύ σπάνια δηλαδή. Βοηθάνε κάποιες ντόπιες καταστάσεις και νοοτροπίες σίγουρα, που έχουν σχολιαστεί βέβαια από πολλούς εκφραστές της εγχώριας κωμωδίας μας κατά καιρούς. Καλό και τίμιο στάνταπ κόμεντι υπάρχει και σε χώρες με καλύτερη ποιότητα ζωής όπως π.χ η Σουηδία ή η Ολλανδία. Βρετανία και Η.Π.Α. δεν τις συγκαταλέγω καν. Κακώς κείμενα υπάρχουνε παντού. Οι ιδέες για κείμενα στάντ απ μπορούν να προέλθουν από οποιαδήποτε αφορμή και ανεξαρτήτως τόπου. Τώρα, αν είχα αναλάβει π.χ μια αμιγώς σατιρική εκπομπή επικαιρότητας στην Ελλάδα, θα έπρεπε να κόβω θέματα γιατί, οκ, θα είχαν τον ατελείωτο.

Πείσε με να έρθω στην παράσταση. Πες μου τους τρεις λόγους που θα με κάνεις να έρθω.

Δεν είμαι και ο βασιλιάς της πειθούς αλλά θα προσπαθήσω. Λοιπόν:
Θα γελάσεις με πράγματα και ζητήματα που ίσως να μην περίμενες ότι θα βγάζανε κάτι αστείο και έτσι θα απενοχοποιηθείς.
Θα στηρίξεις ένα σχετικά νέο, εναλλακτικό, ποιοτικό και πολύ ενδιαφέρον μέσο ψυχαγωγίας που δε θα σε απογοητεύσει.
Έχει προσιτό εισιτήριο ώστε να μπορείς να πιεις χαλαρός και τα ποτά σου και να μη θυμάσαι και πολλά απ'την παράσταση και να χρειαστεί να ξαναέρθεις.

Από Τρίτη 7 Φεβρουαρίου και κάθε Τρίτη για 8 μόνο παραστάσεις
(7/2, 14/2, 21/2, 28/2, 7/3, 14/3, 21/3, 28/3)

ΜΟΥΣΙΚΟ ΚΟΥΤΙ - Κωνσταντινουπόλεως 70, Γκάζι (δίπλα στο μετρό “Κεραμεικός”)

Mε διαφορετικό opening act σε κάθε παράσταση.
Ώρα έναρξης 21:00
Διάρκεια: 80'
Γενική είσοδος 8€
Περιορισμένες θέσεις, μόνο με τηλεφωνικές κρατήσεις στα 6980 598870 & 6978 613005