Φράξια: Παρέμβαση δίχως τέλος! (vid)
Ας αφήσουμε τα αμερικάνικα γκέτο και τα εκεί συλλογικά τραύματα. Ας έρθουμε εδώ, στο δικό μας σήμερα. Ας μείνουμε στο ασθενικό παρόν που διαιωνίζεται, βασανίζει και βασανίζεται. Τα δικά μας περιχαρακωμένα τοπία είναι αυτά των κοιμισμένων συνειδήσεων, των ξεπουλημένων ονείρων και των άγριων συμβιβασμών. Ο δικός μας τόπος εξορίας είναι η φροντίδα της τακτοποιημένης σκέψης! Μη ζητάς πολλά και μην αμφισβητείς τα λίγα που σου δίνονται. Κι αν ρωτήσεις για τα άλλα, τα όμορφα, τα ανθρώπινα, αυτά που αντέχουν και μας θρέφουν, τότε η αδιαφορία, η βαρβαρότητα και το πάτημα ενός κουμπιού, διαγραφή γράφει, αρκεί για να σε φιμώσει, να σε καθηλώσει, να σε εξαφανίσει. Τα δικά μας σκοτεινά μέρη στέκουν άφθαρτα πάνω σε σπασμένες πλάκες πεζοδρόμιου και αγκαλιάζουν το άρρωστο άρωμα πληγωμένων οπωροφόρων. Τα δικά μας καταπιεσμένα φωνήεντα αντηχούν σε λαμπερές λαμαρίνες και σε αυτοσχέδιους χορούς του δρόμου. Και όμως! Υπάρχουν ρωγμές, επίμονες φωνές, λέξεις που στερεώνονται σε γερά δόντια και σπάνε τα όρια και τον διαχωρισμό. Το ελληνικό χιπ-χοπ πάντα ούρλιαζε πάνω από φτηνά ζεϊμπέκικα και χάρτινα δάνεια. Στην αλαζονεία της εξουσίας και τον μελετημένο χορό της κοινωνίας, υπάρχει κάτι διαχρονικό που επιμένει, μια κοινωνική παρέμβαση δίχως τέλος, ένα γκρουπ, οι «Φράξια»! Ακούστε και αφήστε τις ατακτοποίητες σκέψεις ελεύθερες. [η φωτογραφία είναι από τη σελίδα του γκρουπ στο facebook]
Πέρα από τον χώρο που ορίζουν οι οθόνες
Το γκρουπ αυτό ανήκει στη διαδρομή που φτιάχνει ο ανήσυχος άνθρωπος. Ανήκει στα όνειρα που αναβλήθηκαν, μα δεν ματαιώθηκαν. Οι «Φράξια» ανήκουν στον χώρο που δεν ορίζουν οι οθόνες και οι καθωσπρέπει κανόνες. Δεν είναι διαφορετικοί. Η «παρέκκλιση» τους είναι αυτό που αγνοείται και σκεπάζεται από άχρωμα μοτίβα, τσαλακωμένες μόδες και εκβιαστική αποδοχή. Ο ήχος τους δεν αφήνει περιθώρια για παρερμηνείες. Καθαρός και απόλυτα σαφής. Ο λόγος τους άμεσος και με τις ελάχιστες αναπνοές-διακοπές. Ο ρυθμός να δίνει ώθηση και ο ακροατής να ακούει αυτό που προσπαθεί να καλύψει ο πλαστικός ήχος. Εδώ το ραπ είναι κοινωνικό/πολιτικό, ο προβληματισμός δεν έχει φίλτρο, ούτε «ναι μεν, αλλά…». Οι «Φράξια» μας θυμίζουν την εποχή που το χιπ-χοπ ήτανε τρόπος να μιλήσεις. Μας θυμίζουν ότι οι ρίζες του εν λόγω μουσικού είδους είναι πολύ γερές και έτσι πρέπει να μείνουν. Ναι, υπάρχει χώρος για όλα τα εκφραστικά σχήματα κι ας γίνουν τα παρακλάδια εκατομμύρια. Η βάση, όμως, είναι αυτή! Είναι αυτή που τιμούν και υπηρετούν οι «Φράξια». Ψάξτε τους, βρείτε τα τραγούδια τους και θα καταλάβετε γιατί αξίζει να τους ακούσετε. Το γκρουπ δοκιμάστηκε στα δύσκολα και δεν πρόκειται να χάσει τη θέση του στο καλλιτεχνικό/κοινωνικό πεδίο.
Μαχητικό πνεύμα και ευαισθησία
Ο Γιάννης Μίχας-Dave, εκ των ιδρυτών του συγκροτήματος, έχει πει σε συνέντευξη του στο σάιτ Κατιούσα πως «η παρουσία μου στη ραπ ξεκινάει ενεργά το 2009, όταν δηλαδή δημιουργήσαμε τους Φράξια». Την προηγούμενη χρονιά ο κόσμος μπαίνει στη δίνη της κρίσης του οικονομικού συστήματος. Η Ελλάδα θα χτυπηθεί άσχημα από μνημόνια, εφαρμοστικούς νόμους, απαιτήσεις τρόικας… Ακούγοντας το άλμπουμ «Καρτ ποστάλ από την κόλαση» (2022) καταλαβαίνεις τι σημαίνει να μην ιδιωτεύεις και να μην είσαι αδιάφορος. Ενσυναίσθηση, ευαισθησία και μαχητικό πνεύμα, αυτά περνάνε μέσα από τις ρίμες και τα flows. Το ύφος μας πάει στα μέσα των 90’s, όταν το χιπ-χοπ ερχόταν αδιαμεσολάβητα από τα κάτω. Ακούγοντας την αφήγηση έρχονται μνήμες από συγκροτήματα-μύθους: «Active Member», «TXC»… Οι «Φράξια» έχουν πολλούς τρόπους να μεταδώσουν τον λόγο τους. Πέρα από το κλασικό ραπ σχήμα, σταθερό beat, ύφος και μελετημένες ρίμες, εκφορά, υπάρχουν και πιο λογοτεχνικές εκφάνσεις. Το κομμάτι «Εμείς» είναι αξιοσημείωτο και δείχνει και την ποιητική φλέβα του Dave. Η πορεία του γκρουπ είναι συνεπής και τους αξίζει σεβασμός. Από το 2010, με το LP «Στης ζωής μας το κρυφτό" μέχρι και σήμερα δεν ησυχάζουν και τις ιδρυτικές αρχές-αξίες της ραπ παρουσιάζουν. Και επειδή κινούνται συνειδητά στον ανεξάρτητο χώρο, πληκτρολογήστε το όνομα τους και ενισχύστε τους. Αξίζει.
*Χρησιμοποιήθηκαν πληροφορίες από το κομμάτι «Μιλώντας με νέους καλλιτέχνες: Γιάννης Μίχας-Dave» [katiousa.gr]
