Λάμπρος Κωνσταντάρας: Ο πόλεμος στο αλβανικό μέτωπο, ο δωσίλογος και ο έρωτας στη κατοχή
- Τον είχε σώσει ο Οδυσσέας Ελύτης
- Έπεσε θύμα δοσίλογου.
- Ο έρωτας στα χρόνια της κατοχής
- Οι καυγάδες του ζευγαριού ήταν ιστορικοί.
Είναι εντελώς ανούσιο και άτοπο να καταγράψουμε, να αναφέρουμε, ακόμα και να εξάρουμε τις υποκριτικές ικανότητες του Λάμπρου Κωνσταντάρα. Αυτό που δεν ξέρει ο κόσμος όμως, είναι πως ο «Λαμπρούκος» είχε πολεμήσει στον πόλεμο του ΄40. Όχι μόνο είχε βρεθεί στο μέτωπο, αλλά είχε τραυματιστεί σοβαρά κιόλας. Όταν γιατρεύτηκε και ανάρρωσε μάλιστα είχε θελήσει να επιστρέψει και να συνεχίσει να πολεμάει στην πρώτη γραμμή.
«Ήταν ήρωας. Όταν ήμουν μικρός 7-8 χρονών μου διηγούταν με μεγάλη περηφάνια τη συμμετοχή του στο αλβανικό μέτωπο. Θυμάμαι μου έλεγε: «Έλα εδώ να δεις τι έγινε. Βάλε το χέρι σου, πιάσε το πλευρό μου. Βλέπεις κάτι που πετάει από κάτω; Αυτό είναι από όλμο», είχε εξιστορήσει ο γιος του, ο δημοσιογράφος Δημήτρης Κωνσταντάρας.
Τον είχε σώσει ο Οδυσσέας Ελύτης
Ο πατέρας του, ο σπουδαίος αυτός ηθοποιός, είχε πολεμήσει με τον βαθμό του έφεδρου αξιωματικού, στην πρώτη γραμμή, στο πλευρό του αδελφικού του φίλου, Οδυσσέα Ελύτη. Αυτός ήταν μάλιστα που τον είχε σώσει. «Τον έσωσε στην κυριολεξία! Τον μετέφερε στο νοσοκομείο», είχε αποκαλύψει ο Μάκης Δελαπόρτας.
Ο Λάμπρος Κωνσταντάρας είχε τραυματιστεί σοβαρά στο κεφάλι και έπρεπε να του κάνουν διάτρηση στο κρανίο. Ο ίδιος είχε εξομολογηθεί: «Μου ζήτησαν την υπογραφή μου, για να μου κάνουν διάτρηση στο κρανίο. Δεν υπέγραψα και γλίτωσα». Όταν έγινε καλά, λέγεται πως ζήτησε να επιστρέψει στην «πρώτη γραμμή». Για την ανδρεία του μάλιστα στο μέτωπο είχε λάβει και μετάλλιο.
Έπεσε θύμα δοσίλογου.
Μετά το τέλος του πολέμου, ο Λάμπρος Κωνσταντάρας, όπως και όλη η Ελλάδα, προσπαθούσε να επιζήσει υπό αντίξοες συνθήκες. Τότε κυκλοφορούσαν και πολλοί δοσίλογοι, οι οποίοι δεν δίσταζαν να εκμεταλλεύονται καταστάσεις.
Ο Λάμπρος Κωνσταντάρας ήταν ένα από τα θύματα τους. Είχε δανείσει κάποια χρήματα σε ένας από αυτούς από φόβο. Οι ανάγκες για επιβίωση όμως ήταν πολλές οπότε ήρθε η στιγμή που αναγκάστηκε να τα ζητήσει πίσω. Μια μυημένη νοσοκόμα, τού τηλεφώνησε και του είπε ότι ο Πετρουτσόπουλος (ο δοσίλογος) πέθανε από σηψαιμία.
Περίλυπος ο Λάμπρος Κωνσταντάρας, που έχασε τα χρήματα του, πήρε μια ανθοδέσμη και πήγε στο νοσοκομείο, ωστόσο από μια πραγματική νοσοκόμα πληροφορήθηκε πως ο Πετρουτσόπουλος ποτέ δεν νοσηλεύτηκε εκεί, έχαιρε άκρας υγείας και είχε φύγει για τη Ρώμη!
Ο έρωτας στα χρόνια της κατοχής
Τα χρόνια του πολέμου βέβαια δεν ήταν τόσο άσχημα για τον Λάμπρο Κωνσταντάρα, καθώς τον χειμώνα του 1940-41, γνώρισε και ερωτεύτηκε τη Γιούλη Γεωργοπούλου. Είχαν παίξει μαζί σε μια κωμωδία του Αλέκου Λιδωρίκη με τίτλο «Μία ζωή είναι αυτή».
«Μετά από τις παραστάσεις στο θέατρο “Βρετάνια” στο Σύνταγμα επέστρεφαν με τα πόδια στου Ζωγράφου. Μέσα στο κρύο και στο φόβο μην τυχόν και τους δει κανένας Γερμανός, καθώς η κυκλοφορία απαγορευόταν εκείνες τις ώρες. Ο Λάμπρος ήθελε να προστατέψει τη Γιούλη από τους φόβους, τους κινδύνους και τις κακουχίες της Κατοχής. Οι δυσκολίες εκείνης της εποχής “σφυρηλάτησαν” έναν μεγάλο έρωτα και μία δυνατή σχέση, με πολλές όμως εκρήξεις και συγκρούσεις αλλά και βαθιά αγάπη».
Οι καυγάδες του ζευγαριού ήταν ιστορικοί.
Ο Λάμπρος ζήλευε πολύ τη Γιούλη. Σαν νέα είχε τις κατακτήσεις της και αυτό τον ενοχλούσε. Ήθελε την κοπέλα του να μην την μοιράζεται με κανέναν, να ανήκει αποκλειστικά σε εκείνον. Την αδυναμία του αυτή την είχαν καταλάβει πολλοί συνάδελφοι του και συχνά τον πείραζαν, διαβάζουμε στη «Μηχανή του Χρόνου». Εν τέλει τον Δεκέμβριο του 1945 παντρεύτηκαν.
Η γνωριμία στο νοσοκομείο με την Άννα ΚαλουτάΣε μεγάλο έρωτα εξελίχθηκε και η φιλία του με την Άννα Καλουτά, με την οποία είχαν γνωριστεί σε ένα νοσοκομείο όταν ο Λάμπρος Κωνσταντάρας ήταν τραυματίας.
