Άρια: Ασταμάτητη!
Τα κρυμμένα επεισόδια της μνήμης έρχονται στην επιφάνεια και σου λένε: Τρέξε Λόλα, τρέξε. Αυτό είναι τίτλος κινηματογραφικού έργου. Μετά ακούς το ασταμάτητο μπιτ και το «άρρωστο» flow και αλλάζεις το όνομα. «Τρέξε Άρια, τρέξε». Η ραπ καλλιτέχνιδα που πιάνει υψηλές εκφραστικές ταχύτητες. Την ακούς να «φτύνει» τις ρίμες και κάπως μετακινείται ο προσωπικός σου χώρος, ενώ ο χρόνος κάνει άλματα. Η ουσία αυτού του είδους είναι να μην σταματάς, πουθενά! Ε, αν ακούσετε την Άρια θα καταλάβετε. Κι αν αυτό φαντάζει εύκολο, θεωρείται αυτονόητο, μόνο τέτοιο δεν είναι. Δεν υπάρχουν πολλοί ράπερ που το κάνουν. Φυσικά και υπάρχουν, πια, πολλοί τρόποι έκφρασης και φωνές ξεχωριστές. Εντάξει, δεκτό και σεβαστό. Μολαταύτα, ραπ σημαίνει να καβαλάς το κύμα και να ακολουθείς το αυθόρμητο, να το τιθασεύεις και να το κάνεις δύναμη που διαλύει προκαταλήψεις, στερεότυπα, διαχωρισμούς και σιωπές! Δεν μπορεί να γίνει διαφορετικά. Οι αλλαγές στην κοινωνία δεν ρωτούν, γίνονται. Οι ταχύτητες που μεταμορφώνουν δε επιβραδύνουν και σαρώνουν έντιμους, άτιμους, «σωτήρες», «φωστήρες», συντρόφους, αγωνιστές και «αγωνιστές», καταπιεσμένους και καταπιεστές. Δεν μπορεί να υπηρετείς τη ραπ και να βραδυπορείς. Ο ΛΕΞ το λέει το τρέχω σαν κυνηγημένος και η Άρια, με τον τρόπο της, το κάνει το τρέχω σαν κυνηγός. Κανείς δεν γλιτώνει από τον λόγο της. [η φωτογραφία είναι από τη σελίδα της στο Spotify]
Ο τρόπος που «πατά» στον ρυθμό…
Το ραπ είναι λόγος που κυλά και πουθενά δεν σταματά. Γι’ αυτό, ξεχάστε ηλικίες, χρώμα, φύλο. Η Άρια ανήκει στη γενιά που φτιάχνει την εικόνα. Η ίδια, όμως, δεν χειραγωγείται απ’ αυτό που βλέπεις. Τα νήματα της καλλιτεχνικής (και όχι μόνο) της ύπαρξης τα κρατά ο MC εαυτός της. Το νεαρό της ηλικίας (19) και τα βιώματα της έγιναν ο εκρηκτικός συνδυασμός που διαρκώς αυταναφλέγεται! Επειδή τα παραδείγματα είναι τα πιο ισχυρά επιχειρήματα, θα σας δώσουμε δύο: «Τρέχω την πόλη» και «Live at Dozen Sessions». Το πρώτο είναι σινγκλ με μπιτ που δεν σε αφήνει να πάρεις ανάσα. Σε αυτό το κομμάτι ξεδιπλώνεται το ταλέντο της στο ραπ παιχνίδι. Ο τρόπος που «πατά» στον ρυθμό, το πολυπρισματικό ακουστικό πεδίο που εισβάλλει στο κεφάλι του ακροατή και το αφοπλιστικό αφηγηματικό ύφος, σε καθηλώνουν. Η παραγωγή του Γιώργου Ορφανίδη είναι εξαιρετική. Το δεύτερο είναι, κατά κάποιο τρόπο, σειρά πορτρέτων καλλιτεχνών της ραπ. Σε έναν προσωπικό χώρο-στούντιο, ο ράπερ ερμηνεύει τραγούδια του. Στην ουσία δίνει μικρή συναυλία και επιδεικνύει τις ικανότητες του. Ε, σε αυτήν την πρόκληση η Άρια διέπρεψε. Τα σχόλια των χρηστών στο YouTube η καλύτερη ανταμοιβή. Το καλύτερο drill flow, όπως έγραψε κι ένας θεατής. Ο λαός μίλησε!
Νιώθει δυνατή μέσα στη ραπ
Η σχέση της με τη ραπ ξεπερνά την καλλιτεχνική διαδρομή. Σε συνέντευξή της, στο vice και την Άντυ Κουκλάδα, έχει πει χαρακτηριστικά: «Ήταν ψυχολογική στήριξη, ταυτιζόμουν που κάποιος νιώθει αυτά που νιώθω εγώ, έπαιρνα δύναμη διότι έβλεπα ότι δεν είμαι τελείως μόνη μου». Αυτό ο τρόπος έκφρασης έχει σημασία για την ύπαρξη της και η ίδια το δείχνει με την καλλιτεχνική συμπεριφορά της. Όταν την ακούς να ραπάρει καταλαβαίνεις ότι οι στίχοι έχουν κάτι από την αγωνία της, το πάθος της, το βίωμα της. Η φωνή της δεν αλλοιώνεται και αυτό που ακούς θα το βρεις στην παρέα που κάνει battle για να ξεδώσει. Το 2022 κυκλοφόρησε το EP «21 γραμμάρια». Υπάρχει το χορευτικό στοιχείο, το boom bap, το drill και φυσικά το ηλεκτρισμένο flow της. Η παραγωγή είναι των Γιώργου Ορφανίδη, «Θανάσιμος». Η εν λόγω δουλειά είναι σε καλό επίπεδο και πολύπλευρη. Η συνεργασία με τη Χαρά δίνει την κομματάρα «Καμικάζι», ενώ πολύ δυνατά είναι και τα «Πιστόλι», «Όλοι μιλάνε πολύ». Η Άρια νιώθει άνετα, νιώθει δυνατή μέσα στη ραπ και δεν αφήνει τίποτα εκτός. Όλο το συναίσθημα, κάθε κομμάτι της έμπνευσης της το προσφέρει απλόχερα. Τίποτα δεν την πτοεί και τίποτα δεν την κρατά πίσω. Να περιμένετε μεγάλα πράγματα από την Άρια…
