«Υπόγεια Ρεύματα» στο Gazzetta: «Πόρτες κλείνουν όταν εκφράζεσαι ελεύθερα, μόνο οι ισαποστάκηδες περνούν καλά»
Έχοντας περάσει πολλές κοινές στιγμές στο studio και στα φεστιβάλ ανά την επικράτεια, αποφάσισαν επιτέλους πως ήρθε η ώρα να μοιραστούν την ίδια σκηνή!
Τρεις έμπειροι μουσικοί, μία θρυλική φωνή, μια Υπόγεια παρέα που καταφέρνει να ξεπερνάει συνεχώς τα μουσικά της όρια και να δημιουργεί την απόλυτη live ατμόσφαιρα σε κάθε συναυλία! Τα Υπόγεια Ρεύματα είναι ένας ζωντανός οργανισμός που αλλάζει διαρκώς μορφή σε όλα τα χρόνια της πορείας του, παραμένοντας πιστός στις μουσικές και κοινωνικές του αρχές.
Στο gazzetta.gr μιλήσαμε με το συγκρότημα πριν τις συναυλίες για όσα… ζούμε:
Τόσος θυμός από τα Τέμπη πως πιστεύετε ότι θα διοχετευτεί τελικά; Τι κάνετε με το δικό σας θυμό ή τη θλίψη;
Οι τελευταίες μέρες είναι πολύ πικρές. Δεν μπορούμε να δεχθούμε ότι χάσαμε τόσα παιδιά μικρά κυρίως αλλά και μεγάλα από την πλήρη αδιαφορία του κρατικού μηχανισμού. Γνώριζαν. Όλοι το κατάλαβαν πλέον αυτό. Γνώριζαν από πριν. Είναι εγκληματίες και πρέπει να πληρώσουν. Ο Θυμός του κόσμου πιστεύουμε ότι θα γίνει το ερέθισμα να γκρεμίσει την διαφθορά που έχει χτίσει ο ίδιος με τις ψήφους του και να ξαναχτίσει από την αρχή έστω και με κόπο τον κρατικό μηχανισμό που πρέπει να έχει. Ό,τι γίνει καλό είναι να γίνει τώρα. Θα πονέσουμε και θα ανασυνταχθούμε σε μια καλύτερη βάση. Ο δικός μας θυμός και η θλίψη δεν έχει καμία διαφορά από τον δικό σας. Είμαστε ανακατεμένοι και εμείς εκεί κάτω στις διαδηλώσεις ή στις πλατείες και συζητάμε πως θα ανασυνταχθούμε. Αν δεν έχετε κατέβει ακόμα εσείς, ελάτε.
Ποια είναι η σημασία της ελευθερίας της έκφρασης στη μουσική και πώς αντιμετωπίζετε την καταπίεση των καλλιτεχνών που εκφράζουν πολιτικές απόψεις μέσω της μουσικής τους;
Η ελευθερία στην έκφραση για κάθε συγγραφέα, ποιητή, μουσικό ή παλιάτσο είναι το οξυγόνο του. Αν αυτή την στιγμή στην συνέντευξη αυτή μου πεις να κόψω κάποιες λέξεις "απαγορευμένες" για την περίσταση, τότε η έμπνευσή μου θα σταματήσει και θα ψάχνω στο ίντερνετ να κάνω copy paste κάποια παράγραφο για να τελειώνω με κάποιες ατάκες κλισέ και να πάω σπίτι μου. Κάποιες στιγμές λοιπόν, οι καλλιτέχνες θέλουν να εκφραστούν πολιτικά. Κάποιοι άλλοι έχουν μια πολιτική στάση σε όλο το έργο τους. Πολλές πόρτες κλείνουν όταν εκφράζεσαι ελεύθερα στις μέρες μας. Και παλιότερα θυμόμαστε ότι έτσι ήταν. Μόνο οι ισαποστάκηδες πέρναγαν καλά. Αυτοί που την μια μέρα έκαναν μια νύξη για τα κακώς κείμενα του συστήματος και την άλλη χαριεντιζόντουσαν με τον κάθε δήμαρχο και βουλευτή δίνοντας ο ένας στον άλλο φιλάκια δημοσίως πάνω από την σκηνή. Όλοι οι άλλοι όμως, οι ασυμβίβαστοι περνάνε δύσκολα αλλά δημιουργούν μέρη και φεστιβάλ ελεύθερης έκφρασης για να εμφανίζονται χωρίς να τους κόβουν το οξυγόνο τους. Μόνο ο ίδιος ο κόσμος μπορεί να σταματήσει την καταπίεση της ελεύθερης έκφρασης. Με το να επιλέγει την αληθινή έκφραση και όχι την κολακεία. Με το να στηρίζει αυτόν που θεωρεί αληθινό εμπράκτως, όχι μόνο τις προσωπικές του στιγμές αλλά και εκεί έξω, εκεί που γίνεται.
Ποια δικαιώματα των καλλιτεχνών θίγει το νέο Προεδρικό Διάταγμα και πως πιστεύετε πως θα πρέπει να αποκατασταθεί η αδικία;
Η Κυβέρνηση με ένα αιφνιδιαστικό Π.Δ. δε συζήτησε με κανένα εκπρόσωπο του κλάδου μας, υποβίβασε μισθολογικά τους Καλλιτέχνες που δεν έχουν πτυχίο Ανώτατης ή Τεχνολογικής Εκπαίδευσης. Συγχρόνως παράκαμψε το Ν. 4325/15 που κατέτασσε στην κατηγορία ΤΕ τους κατόχους Πτυχίων και Διπλωμάτων Ωδείων και Μουσικών Σχολών αναγνωρισμένων από το ΥΠΠΟ. Οι μουσικοί δεν είναι μόνο στην σκηνή και στα φώτα. Οι μουσικοί είναι σε κάθε σχολείο, σε κάθε γειτονιά, μέσα στα ωδεία, στις τόσες ορχήστρες. Πως λοιπόν εξαιρείς τους καλλιτέχνες ενώ έχουν σπουδάσει περισσότερα χρόνια από άλλα επαγγέλματα να καταλήγουν οι σπουδές του σε πανεπιστημιακό τίτλο και πως τους τιμωρείς με το να αμείβονται λιγότερο από μίαν άλλη επαγγελματική κατεύθυνση; Και θα στο πω και αλλιώς… Αυτός που χαμογελάει με αυτή την υποβάθμιση του πτυχίου όταν φωνάξει έναν δάσκαλο για το παιδί του θα κοιτάξει να είναι παράλληλα και γιατρός ή δικηγόρος με μια απλή βεβαίωση σπουδών πιάνου ή θα ήθελε να έχει αναγνωρισμένο πτυχίο ή δίπλωμα πιάνου; Και με τις συντάξεις; Να παίρνουν όλοι οι καλλιτέχνες συντάξεις απορίας γιατί οι περισσότεροι είναι ατίθασοι; Επειδή δεν κλείνουν το στόμα τους και μπαίνουν μπροστά σε μια δύσκολη περίσταση; Η αδικία αυτή λοιπόν πρέπει να τελειώνει. Πρέπει να ακούσουν τους εκπροσώπους όλων των καλλιτεχνών και να βρουν μια λύση που θα είναι αποδεκτή από το ίδιο το επάγγελμα που το αφορά.
Πώς έχετε διατηρήσει την έμπνευση σας και πώς εξελίσσετε τον ήχο σας με την πάροδο των χρόνων;
Όπως αναφέραμε και παραπάνω, σε κάθε πρόκληση των καιρών μας αντιδράμε. Δεν μένουμε άπραγοι. Ή θα κατέβουμε μαζί με τους φίλους μας να συζητήσουμε κάτι που μας απασχολεί ή θα κάτσουμε μεταξύ μας, σαν ομάδα, σαν πυρήνας να σκαρώσουμε κάτι που θα μας εκφράσει τα συναισθήματα που μας καταπνίγουν και πρέπει να βγουν προς τα έξω. Έτσι γράφουμε και θα γράφουμε συνέχεια. Και έτσι απλά εξελίσσουμε και τον ήχο μας. Δεν γίνεται να παίζεις με τον ίδιο ήχο και τα ίδια κόλπα συνέχεια. Βαριέσαι. Ακούς γύρω σου νέες κατευθύνσεις, νέους ήχους και αυτά γίνονται συναισθήματα... και μετά βγαίνουν από τον ίδιο σου τον εαυτό ως παράγωγα. Ευτυχώς όλοι μας ανεξαιρέτως από τον μουσικό μέχρι τον ηχολήπτη της ομάδας μας, έχουμε την όρεξη να ψάχνουμε τον νέο ήχο. Η ελευθερία στην έκφραση για κάθε συγγραφέα, ποιητή, μουσικό ή παλιάτσο είναι το οξυγόνο του. Αν αυτή την στιγμή στην συνέντευξη αυτή μου πεις να κόψω κάποιες λέξεις "απαγορευμένες" για την περίσταση, τότε η έμπνευσή μου θα σταματήσει και θα ψάχνω στο ίντερνετ να κάνω copy paste κάποια παράγραφο για να τελειώνω με κάποιες ατάκες κλισέ και να πάω σπίτι μου. Κάποιες στιγμές λοιπόν, οι καλλιτέχνες θέλουν να εκφραστούν πολιτικά. Κάποιοι άλλοι έχουν μια πολιτική στάση σε όλο το έργο τους. Πολλές πόρτες κλείνουν όταν εκφράζεσαι ελεύθερα στις μέρες μας. Και παλιότερα θυμόμαστε ότι έτσι ήταν. Μόνο οι ισαποστάκηδες πέρναγαν καλά. Αυτοί που την μια μέρα έκαναν μια νύξη για τα κακώς κείμενα του συστήματος και την άλλη χαριεντιζόντουσαν με τον κάθε δήμαρχο και βουλευτή δίνοντας ο ένας στον άλλο φιλάκια δημοσίως πάνω από την σκηνή. Όλοι οι άλλοι όμως, οι ασυμβίβαστοι περνάνε δύσκολα αλλά δημιουργούν μέρη και φεστιβάλ ελεύθερης έκφρασης για να εμφανίζονται χωρίς να τους κόβουν το οξυγόνο τους. Μόνο ο ίδιος ο κόσμος μπορεί να σταματήσει την καταπίεση της ελεύθερης έκφρασης. Με το να επιλέγει την αληθινή έκφραση και όχι την κολακεία. Με το να στηρίζει αυτόν που θεωρεί αληθινό εμπράκτως, όχι μόνο τις προσωπικές του στιγμές αλλά και εκεί έξω, εκεί που γίνεται.
Πώς έχετε διατηρήσει την έμπνευση σας και πώς εξελίσσετε τον ήχο σας με την πάροδο των χρόνων;
Όπως αναφέραμε και παραπάνω, σε κάθε πρόκληση των καιρών μας αντιδράμε. Δεν μένουμε άπραγοι. Ή θα κατέβουμε μαζί με τους φίλους μας να συζητήσουμε κάτι που μας απασχολεί ή θα κάτσουμε μεταξύ μας, σαν ομάδα, σαν πυρήνας να σκαρώσουμε κάτι που θα μας εκφράσει τα συναισθήματα που μας καταπνίγουν και πρέπει να βγουν προς τα έξω. Έτσι γράφουμε και θα γράφουμε συνέχεια. Και έτσι απλά εξελίσσουμε και τον ήχο μας. Δεν γίνεται να παίζεις με τον ίδιο ήχο και τα ίδια κόλπα συνέχεια. Βαριέσαι. Ακούς γύρω σου νέες κατευθύνσεις, νέους ήχους και αυτά γίνονται συναισθήματα... και μετά βγαίνουν από τον ίδιο σου τον εαυτό ως παράγωγα. Ευτυχώς όλοι μας ανεξαιρέτως από τον μουσικό μέχρι τον ηχολήπτη της ομάδας μας, έχουμε την όρεξη να ψάχνουμε τον νέο ήχο.
Ποιο είναι το μήνυμα που θέλετε να μεταδώσετε μέσω της μουσικής σας και ποια είναι η πιο σημαντική επίδραση που θέλετε να έχετε στους θαυμαστές σας;
Τα μηνύματα που μας απασχολούν είναι η συλλογικότητα, ο ρομαντισμός, η αλληλεγγύη, τα συναισθήματα, η συντροφικότητα και η γνώση. Να μπορεί ο άνθρωπος να έχει προσωπική βούληση και αξιοπρέπεια, να περνάει τα λίγα χρόνια που υπάρχει στην αιωνιότητα μαζί με τους συντρόφους του και να παλεύει με τους δαίμονες του.
Πώς πιστεύετε ότι η μουσική μπορεί να επηρεάσει την κοινωνία και να διαμορφώσει τις πολιτικές απόψεις των ανθρώπων;
Μα με τα παραπάνω που σας αναφέραμε. Η μουσική και το βιβλίο είναι το ερέθισμα να σηκωθείς από τον καναπέ που ακούς και διαβάζεις.
