Όλα, μια κρυμμένη αλήθεια (vid)
Η παράσταση εκτυλίσσεται μπροστά σου και σκέφτεσαι: πώς επικοινωνούν οι τέχνες μεταξύ τους. Εντυπωσιακό! Την ώρα που οι ηθοποιοί δημιουργούν τον κόσμο μέσα στον κόσμο, εσύ ταξιδεύεις στις γωνιές ενός άλλου. Τα λόγια στη σκηνή επικοινωνούν με τη φράση που στηρίζει την κοσμοθεωρία ενός άλλου. Είσαι στο θέατρο «Προσκήνιο» και παρακολουθείς το έργο «Ο παγοπώλης έρχεται», του Ευγένιου Ο’ Νιλ. Και δεν μπορείς να μην «βουτήξεις» σε αυτό που είπε ο Ουίλιαμ Μπάροουζ: Παρανοϊκός είναι εκείνος που αρχίζει να καταλαβαίνει τι συμβαίνει γύρω του. Ο λόγος συναντά τον λόγο και κάπως αρχίζει να γίνεται αντιληπτό το μήνυμα του θεατρικού συγγραφέα. Υπάρχει κι άλλη σύνδεση, ίσως κι άλλες, πολλές, άπειρες. Ακούς τους διαλόγους, σαν βέλος ρίχνεις το βλέμμα σου στους χαρακτήρες, ρουφάς την ατμόσφαιρα και από τον κλειστό χώρο του θεάτρου πας σε αυτόν του κινηματογράφου! Τα πρόσωπα, φανταστικά (;), που βρίσκονται στο σανίδι γίνονται συνοδοιπόροι του Ντομένικο, του τρελού (;) από τη Νοσταλγία του Ταρκόφσκι. Λίγο πριν μείνουμε στην πλατεία άλλο ένα υπόρρητο μήνυμα. Η Κραυγή του Μουνκ με το αιμάτινο χρώμα της φωτίζει το γκρίζο του Ο’ Νιλ. Ζωγραφική, λογοτεχνία, κινηματογράφος, θέατρο: Όλα, μια κρυμμένη αλήθεια. Και κάπου ανάμεσα στη σκιά και το χλωμό φως ξεπροβάλλει ο τίτλος «Ο παγοπώλης έρχεται». [έως 30/4]
Βλέπεις το ψέμα, το όνειρο, την αλήθεια, το μεθύσι!
Οι φράσεις που μένουν χτίζουν τα επόμενα μεγάλα έργα. Γίνονται πρώτη ύλη για το μελλοντικό, το ελπιδοφόρο… Αν τις ψάχνεις θα σε βρουν και εδώ μας βρήκε αυτή: Στο διάολο η αλήθεια. Μόνο το ψέμα ενός ονείρου μας κρατάει στη ζωή, όλους μας, μεθυσμένους ή ξεμέθυστους… Ο Ακύλλας Καραζήσης (σκηνοθεσία-δραματουργία) είναι άξιος συγχαρητηρίων. Στις δύο ώρες και 15 λεπτά που διαρκεί η παράσταση βλέπεις το ψέμα, βλέπεις το όνειρο, βλέπεις το μεθύσι, βλέπεις την αλήθεια! Η έγκυρη μετάφραση του Αντώνη Γαλέου έδωσε στον σκηνοθέτη-δραματουργό τη δυνατότητα της καίριας-καθολικής προσέγγισης στο έργο του Ο’ Νιλ. Στον Παγοπώλη εξερευνώνται-παρουσιάζονται: η παραίτηση, η παρακμή σωμάτων, χώρων, η εξάρτηση από ουσίες (αλκοόλ) και από σκοτωμένες ελπίδες, η ανάγκη για αλλαγή, η προσπάθεια φυγής από την αποτελμάτωση, η προδοσία και ο αγώνας -προσωπικός, συλλογικός- που πάει χαμένος; Ο Καραζήσης φώτισε κάθε σημείο αυτού του τολμηρού, προκλητικού, κειμένου. Το έκανε με ακρίβεια και πολλή σκέψη. Τίποτα δεν περίσσεψε και τίποτα περισσότερο δεν ζητήθηκε. Και σε αυτό το πολύπτυχο πλαίσιο έλαμψαν οι ηθοποιοί. Πέρασαν μέσα από σουρεαλισμό, χιούμορ, παράλογο, μελαγχολία, τσακισμένο λυρισμό, νιχιλισμό, νουάρ, αστυνομικό, κοινωνικό δράμα, φανταστικό, πνεύμα νουβέλ βαγκ, μπήτνικ. Και τελικά, ο παγοπώλης έρχεται; Αυτό που περιμένεις πάντα έρχεται και σε σώζει, σε καταστρέφει, σου δείχνει τον δρόμο και τον κόσμο.
Το αλκοόλ απελευθερώνει και εγκλωβίζει
Το θέμα διαχρονικό, ή τουλάχιστον τέτοια είναι η πρόθεση. Ο τόπος, λοιπόν, ανήκει στο τώρα και στο πριν. Βρισκόμαστε στο μπαρ του Harry Hope, σε κάποια λαϊκή γειτονιά μιας αμερικάνικης μεγαλούπολης. Βρισκόμαστε -περιοριζόμαστε (;)- στην πίσω αίθουσα του μαγαζιού. Το ημερολόγιο μας δίνει τη χρονιά, το 1912. Θα μπορούσε να είναι το 2023. Σε αυτό τον χώρο έχουν αποσυρθεί πρώην αναρχικοί, πρώην τζογαδόροι, πρώην φοιτητές, πρώην πλασιέ, πρώην μπάρμαν και νυν μπεκρήδες. Το αλκοόλ απελευθερώνει τα μύχια, αποκαλύπτει τα κρυμμένα μυστικά και ανατρέπει τα καθιερωμένα, τα περιοριστικά. Την ίδια στιγμή, όμως, στραγγαλίζει κάθε δυνατή φωνή, αγνοεί τις διεξόδους και οδηγεί με φόρα τον άνθρωπο στο αδιέξοδο. Μέχρι τη στιγμή που έρχεται ο Χίκυ, ένας πλανόδιος πλασιέ. Αυτός κρατά το γλέντι ζωντανό, αυτός κερνά ποτά, αυτός δίνει τον τόνο στα γενέθλια του ιδιοκτήτη του μπαρ. Εκείνη τη μέρα, αυτή που παρακολουθούμε, έρχεται αλλαγμένος. Κάτι έσπασε μέσα του και του έδειξε τον δρόμο της ελευθερίας, της αλήθειας, μα και της απώλειας. Σε αυτό το τρελό, υπό διάλυση, σύμπαν οι ερμηνείες αντανακλούν τις εξωτερικές και εσωτερικές καταστάσεις. Δεν υστερεί κανένας ηθοποιός [Έλενα Τοπαλίδου, Ακύλλας Καραζήσης, Γιώργος Κατσής, Χαρά Μάτα Γιαννάτου, Κωνσταντίνος Πλεμμένος, Ελίνα Ρίζου, Gary Salomon]. Η απλότητα, η χάρη, η έκρηξη, η αναταραχή, το παραλήρημα, αποτυπώνονται καθαρά, απ’ όλους. Καθοριστική η συμβολή του σκηνικού από τον Κωνσταντίνο Σκουρλέτη. Τα κοστούμια (Ιωάννα Τσάμη) και οι φωτισμοί (Μαριέττα Παυλάκη) βοηθάνε τους χαρακτήρες, όπως και η μουσική του Gary Salomon.
Ταυτότητα παράστασης
«Ο παγοπώλης έρχεται», του Ευγένιου Ο’ Νιλ [έως τις 30/4]
Στο θέατρο «Προσκήνιο»
Μετάφραση: Αντώνης Γαλέος
Σκηνοθεσία/Δραματουργία: Ακύλλας Καραζήσης
Σκηνικά: Κωνσταντίνος Σκουρλέτης
Κοστούμια: Ιωάννα Τσάμη
Μουσική: Gary Salomon
Φωτισμοί: Μαριέττα Παυλάκη
Βοηθός σκηνοθέτη: Γεωργία Κανελλοπούλου
Φωτογραφίες & Artwork: Γκέλυ Καλαμπάκα
Παραγωγή: ΤΟ ΘΕΑΤΡΟ
Επικοινωνία & Δημόσιες Σχέσεις: Όλγα Παυλάτου
Παίζουν: Έλενα Τοπαλίδου, Ακύλλας Καραζήσης, Γιώργος Κατσής, Χαρά Μάτα Γιαννάτου, Κωνσταντίνος Πλεμμένος, Ελίνα Ρίζου, Gary Salomon.
Παραστάσεις: Σήμερα στις 19:00. Από 21/4 κάθε Παρ. 9 μ.μ., Σάβ. 6 μ.μ./ 9 μ.μ., Κυρ. 7 μ.μ.
Εισιτήρια: από 15 ευρώ.
