Lucky Luciano: Ο αδίστακτος μαφιόζος που έγινε ο φόβος και ο τρόμος των Αμερικάνων (vid)

• Από τη Σικελία στη Νέα Υόρκη
• Ποτοαπαγόρευση, λαθρεμπόριο και άνοδος στην ιεραρχία
• Ο νόμος τον «τσάκωσε», ο νόμος τον ελευθέρωσε

Ο Lucky Luciano, το διαβόητο αφεντικό της αμερικανικής μαφίας, ήταν ένας από τους πιο επιδραστικούς και φοβερούς εγκληματίες του 20ού αιώνα. Το όνομά του είναι συνώνυμο με την άνοδο του οργανωμένου εγκλήματος στις Ηνωμένες Πολιτείες και την ίδρυση της Μαφίας.

Ένας απίστευτος γκάνγκστερ, ο Λουτσιάνο έζησε μια εκπληκτική ζωή γεμάτη ίντριγκες, κινδύνους και υπερβολές. Από το ταπεινό ξεκίνημα ως Ιταλός μετανάστης, μέχρι την εποχή της ποτοαπαγόρευσης, το λαθρεμπόριο και το εκβιασμό, την πολιτική της χειραγώγηση και τους φόνους. Τα...εγκληματικά κατορθώματα του Λουτσιάνο ήταν τόσο τολμηρά όσο και βίαια και άλλαξαν για πάντα το τοπίο του αμερικανικού υποκόσμου.

Από τη Σικελία στη Νέα Υόρκη

Η πρώιμη ζωή του Lucky Luciano καθορίστηκε από ένα φτωχό υπόβαθρο και μια βαθιά επιθυμία να ξεφύγει από τη ανέχεια. Γεννήθηκε ως Salvatore Lucania στη Σικελία το 1897 και ήταν το τρίτο από τα πέντε παιδιά της οικογένειας.

Στη Σικελία, ο πατέρας του Λουτσιάνο εργαζόταν στα ορυχεία θείου και κατάφερνε να μαζέψει τα χρήματα για να συντηρήσει την πολυμελή οικογένειά τους. Όταν ήταν περίπου εννέα ή δέκα ετών, η οικογένεια μετανάστευσε στις Ηνωμένες Πολιτείες και εγκαταστάθηκε στο Lower East Side της Νέας Υόρκης, μια γειτονιά γνωστή για τον υπερπληθυσμό, τη φτώχεια και την ανεξέλεγκτη εγκληματικότητα.

Τα εφηβικά χρόνια του Λουτσιάνο σημαδεύτηκαν από τις κοπάνες και τις πρώτες του περιπέτειες με τη δράση συμμοριών. Παρά την ταραγμένη νεότητά του, το φυσικό ταλέντο του Λουτσιάνο στην ηγεσία, την αδίστακτη συμπεριφορά και τη δικτύωση θα τον ωθούσε τελικά στην κορυφή του εγκληματικού υποκόσμου. Με τον Λάνσκι ως έμπιστο σύμβουλό του, ο Λουτσιάνο μετέτρεψε την αμερικανική μαφία σε ένα καλά οργανωμένο συνδικάτο με απαράμιλλη δύναμη και επιρροή.

Ποτοαπαγόρευση, λαθρεμπόριο και άνοδος στην ιεραρχία

Στις αρχές της δεκαετίας του 1920, ο Lucky Luciano, μαζί με τον Lansky, άρχισαν το λαθρεμπόριο, εκμεταλλευόμενοι τις ευκαιρίες που παρουσίαζε η ποτοαπαγόρευση. Αποστέλλοντας και παρέχοντας παράνομα αλκοόλ στα μπαρ της Νέας Υόρκης, άρχισαν γρήγορα να κερδίζουν χρήματα. Έτσι, η φήμη του Λουτσιάνο ως λαθρέμπορου μεγάλωσε, όπως και το πορτοφόλι του...

Αν και ανέβαινε γρήγορα στις τάξεις της εγκληματικής οικογένειας του Masseria -της μεγαλύτερης της Νέας Υόρκης- πέρασε ένα σύντομο χρονικό διάστημα υπό την προστασία του Arnold Rothstein, μιας άλλης σημαίνουσας μορφής του οργανωμένου εγκλήματος. Ωστόσο, μετά τη δολοφονία του Ρόθσταϊν το 1928, ανέλαβε αυτός τα ηνία.

Ο νόμος τον «τσάκωσε», ο νόμος τον ελευθέρωσε

Παρόλο που είχε χτίσει μια ζωή γεμάτη πολυτέλεια και εξουσία, τη δεκαετία του 1930, ο Λουτσιάνο θα τα είχε όλα και τελικά θα αντιμετώπιζε τις συνέπειες. Αν υπήρχε ένα πράγμα για το οποίο θα έπρεπε να ανησυχεί ο νούμερο ένα μεγαλοαπατεώνας της Αμερικής - ήταν ο νόμος.

Οι καλές εποχές έφτασαν τελικά στο τέλος τους το 1935, όταν η πόλη της Νέας Υόρκης διόρισε τον Thomas E. Dewey ως ειδικό εισαγγελέα για την πάταξη του οργανωμένου εγκλήματος στην πόλη.

Χρειάστηκε να περάσει αρκετός καιρός μέχρι να μπορέσουν τα χέρια του νόμου να τυλιχθούν γύρω από τον Λουτσιάνο. Ωστόσο, σε μια τυχαία περίπτωση, ένας άλλος ντετέκτιβ της Νέας Υόρκης, ο Τζον Μπρέναν, είχε ταξιδέψει στο Χοτ Σπρινγκς για μια άσχετη υπόθεση, όταν έπεσε πάνω στο αφεντικό της μαφίας. Παρά τους ισχυρισμούς του περί αθωότητάς του, καταδικάστηκε για 62 κατηγορίες τον Ιούνιο του 1936 και του επιβλήθηκε ποινή κάθειρξης 30 έως 50 ετών. Ο Λουτσιάνο θα κατέληγε σε ένα κελί στη φυλακή υψίστης ασφαλείας Clinton Prison στην Dannemora της Νέας Υόρκης.

Όλα πήραν απότομη τροπή με την έναρξη του Β' Παγκοσμίου Πολέμου. Μετά την έκρηξη του πολυτελούς πλοίου Normandie το 1942, οι μυστικές υπηρεσίες του Ναυτικού ανησυχούσαν για το σαμποτάζ και την ασφάλεια στα λιμάνια και τις προκυμαίες της Νέας Υόρκης και στράφηκαν στον εγκληματικό υπόκοσμο για βοήθεια.

Το συνδικάτο των λιμενεργατών απευθύνθηκε στον Λουτσιάνο για να μεσολαβήσει σε μια συμφωνία. Ο Λουτσιάνο συμφώνησε να μετατρέψει τους λιμενεργάτες, τους ψαράδες και τους λοιπούς σε μυστικούς πράκτορες. Σε αντάλλαγμα, ο Dewey, κυβερνήτης πλέον της Νέας Υόρκης, θα ήταν σε θέση να απαλλάξει τον Luciano από την ποινή φυλάκισής του. Τελικά απελάθηκε στην Ιταλία τον Φεβρουάριο του 1946. Ωστόοσο, ο αρχιμαφιόζος εμφανίστηκε αυτή τη φορά στη Κούβα και όχι στην Ιταλία.

Ως γκάνγκστερ υψηλού επιπέδου που ήταν, διατήρησε τη διασημότητα και τους εγκληματικούς δεσμούς του και μετακόμισε στην Κούβα, όπου μπορούσε να φιλοξενεί κορυφαίους μαφιόζους και επικεφαλής οικογενειών του εγκλήματος.

Οι πιέσεις από το Γραφείο Δίωξης Ναρκωτικών των ΗΠΑ και άλλους βραχίονες της κυβέρνησης θα ανάγκαζαν την Κούβα να απελάσει τον Λουτσιάνο για άλλη μια φορά, πίσω στην Ιταλία, όπου θα ζούσε το υπόλοιπο της ζωής του.