Πάντα κάτι κόβεται!
Η ουσία της ύπαρξης -η ύπαρξη- βρίσκεται σε αμλετικά διλήμματα, σε κυνικές παραδοχές και σε ανάλαφρα συμπεράσματα. Και ο άνθρωπος επιλέγει, δεν μπορεί να συνταιριάξει. Και η πραγματικότητα που έχει κατασκευάσει, συνειδητά ή ασυνείδητα, τον περιμένει στη γωνία για να τον επιβεβαιώσει, να τον διαψεύσει, να τον επαινέσει, να τον τιμωρήσει. Ό,τι κι αν επικρατήσει, κάτι θα κοπεί, κάτι θα ματώσει, κάτι θα θυσιαστεί. Η πορεία αυτή είναι αναπόφευκτη και αναγκαία. Είναι κάτι παραπάνω από συμβιβασμός, είναι θερισμός! Πείτε το όπως θέλετε. Μοίρα, τύχη, αντίδραση, κρίση… πάντα έρχεται η στιγμή που αξιολογείται το έργο μας και πάντα, μα πάντα, βρίσκεται λειψό. Ναι, έτσι είναι. Σκληρό; Ίσως. Άδικο; Μπορεί. Αληθινό; Σίγουρα. Ο άνθρωπος γεννήθηκε για να κουβαλά το σισύφειο βάρος του τέλειου. Όσο κι αν πασχίζει, όσο κι κοπιάζει, όσο κι αν δακρύζει, μόνο το ανολοκλήρωτο του ανήκει, το ατακτοποίητο. Η ματαιοδοξία και ο επίπλαστος κόσμος των υλικών αγαθών τον τυφλώνουν και νομίζει ότι γέμισε το υπαρξιακό κενό. Κάνει λάθος και όταν το βλέπει είναι αργά. Το δρεπάνι που έρχεται από την άλλη πλευρά του καθρέφτη θα κάνει τη μεγάλη τομή και η αρρώστια θα γίνει ποτάμι που θα πνίξει τα πλαστικά χαμόγελα και τα «θεϊκά» φίλτρα. Αυτός είναι ο «Θερισμός» του Δημήτρη Δημητριάδη και παίζεται στο θέατρο «104».
Ό,τι κακό σπέρνεις θα σε βρει
Ο λόγος του Δημητριάδη είναι πάντα αιχμηρός και εμπρηστικός. Δεν χαρίζεται στον άνθρωπο, τον επιπλήττει για την άγνοια και την αδιαφορία του, για τον αμοραλισμό και την αλαζονεία του. Την ίδια στιγμή, όμως, τον νοιάζεται, τον αγαπά και θέλει να το κάνει πιο προσεκτικό. Με τον τρόπο του προειδοποιεί και σίγουρα δεν διστάζει να αποκαλύψει τη σκληρή αλήθεια. Και εδώ, στον «Θερισμό», ποια είναι αυτή; Το κακό που σπέρνεις θα σε βρει και θα σε διαλύσει! Ακούγεται εντυπωσιακό και τρομακτικό. Και είναι! Και η πορεία-σύγκρουση γίνεται πιο τρομακτική αν λάβετε υπόψη το εξής: Το κείμενο, η αφήγηση, ξετυλίγεται με «αθόρυβο», ύπουλο τρόπο και η προσμονή για το μοιραίο μεγαλώνει το τελικό χτύπημα. Η πρώτη ύλη είναι εξαιρετική και η ευθύνη του σκηνοθέτη μεγάλη. Ο Γρηγόρης Καραντινάκης έκανε τη σωστή επιλογή να ακολουθήσει τη ροή του κειμένου, να βυθιστεί στον κόσμο του και στο τέλος να μας δώσει την εικόνα και τον ήχο της υπαρξιακής έκρηξης. Απλά, λιτά, απέριττα και με μια άξια πεντάδα ηθοποιών, έδωσε την καθοριστική εικόνα που έφτιαξε συγγραφικά ο Δημητριάδης. Εκεί που φώτιζε ο συγγραφέας, εκεί γέμιζε ο Καραντινάκης. Το τελικό αποτέλεσμα ήταν μια εσωτερική έκρηξη στις ψυχές των θεατών.
Ο ήχος του κύματος και ο ήχος του κινητού
Οι ήρωες του έργου, η Ζουζού, ο Ρουμί, η Λίκρα, ο Ασσούρ, η Μπόνα, απολαμβάνουν τις διακοπές του στο Ακαπούλκο, σε ένα υπερπολυτελές ξενοδοχείο… «57 αστέρων»! Χαλαροί, νωχελικοί, ξέγνοιαστοι, αφήνουν τα σώματα και τη σκέψη τους στις ξαπλώστρες, στο γραφικό σκηνικό και στην παραπλανητική αφθονία. Όλα ακολουθούν τον ατάραχο, υπνωτιστικό, ρυθμό του κύματος. Η φυσική ομορφιά και η «κατακτημένη» ηρεμία φαίνεται ότι δεν μπορούν να προσβληθούν. Λάθος. Την «τέλεια» ζωή των πέντε διακόπτουν οι ήχοι των κινητών τηλεφώνων. Στη άλλη άκρη της γραμμής τα παιδιά των δύο ζευγαριών (Ρουμί-Ζουζού, Λίκρα-Ασσούρ) και ο εραστής (της Λίκρα). Αυτοί που δεν φαίνονται, αυτοί που ακούγονται, με τις λέξεις, τα αντίθετα από τους πρωταγωνιστές συναισθήματα, κάνουν κομμάτια την αδύναμη ευτυχία των πέντε. Το τέλος θα τους αλλάξει για πάντα!
Το κείμενο του Δημητριάδη είναι απαιτητικό και ζητά ερμηνευτικές εναλλαγές. Οι ηθοποιοί πρέπει να ικανοποιούν διαρκώς μια διπολική κατάσταση. Ο θρίαμβος της επιτυχίας και η καταστροφή της αποξένωσης. Αν και υπήρχαν κάποια θέματα συντονισμού στην πρεμιέρα, εντούτοις οι Έλενα Μαρσίδου, Βίβιαν Κοντομάρη, Ηρώ Κισσανδράκη, Κωνσταντίνος Πασσάς, Γιάννης Σιαμσιάρης, φτάνουν με επιτυχία στο φινάλε. Καθοριστική η συμβολή της Γιάννας Μελλά στην κινησιολογία. Όπως πρέπει τα κοστούμια-σκηνικά (Γρηγόρης Καραντινάκης), η μουσική (Παύλος Παυλίδης), οι φωτισμοί (Χρήστος Τσαμπάς). Ο «Θερισμός» είναι έργο που μιλά για το σήμερα, το πριν και το μετά, για την αδύναμη ύπαρξη μας. Επικοινωνεί με τον Μπουνιέλ και ο χρόνος θα «δέσει» ακόμη πιο γερά αυτή την αξιόλογη ερμηνευτική ομάδα. Αξίζει να βρεθείτε στο θέατρο «104».
Ταυτότητα παράστασης
«Θερισμός», του Δημήτρη Δημητριάδη
Στο θέατρο «104» [έως τις 16/5]
Σκηνοθεσία: Γρηγόρης Καραντινάκης
Σκηνικά-Κοστούμια: Γρηγόρης Καραντινάκης
Μουσική: Παύλος Παυλίδης
Κινησιολογία: Γιάννα Μελλά
Φωτισμοί: Χρήστος Τσαμπάς
Φωτογραφίες: Bill Patrick
Κατασκευή κοστουμιών: Atelier Τσιούνη
Γραφιστικά: Γιάννης Σιμιτζής
Επικοινωνία: Χρύσα Ματσαγκάνη
Social Media: Social Wave
Παραγωγή: URBAN THEATRE
Οργάνωση παραγωγής: Καίτη Αυγουστάκη
Ερμηνεία: Βίβιαν Κοντομάρη, Γιάννης Σιαμσιάρης, Έλενα Μαρσίδου, Κωνσταντίνος Πασσάς, Ηρώ Κισσανδράκη.
Ημέρες παραστάσεων: Δευτέρα, Τρίτη, στις 21:15.
Εισιτήρια: Γενική είσοδος 14 ευρώ.
Διάρκεια: 90 λεπτά.
