Η Marfin πάντα θα μας στοιχειώνει: Ποιος καταδικάστηκε; Κανείς!
Πέρασαν 13 χρόνια, ωστόσο καμία πορεία, καμία αναφορά δεν γίνεται στη μνήμη των αδικοχαμένων ψυχών της τράπεζας Marfin. Της Αγγελικής Παπαθανασοπούλου 32 ετών και 4 μηνών έγκυος, του Επαμεινώνδα Τσάκαλη 36 ετών και της Παρασκευής Ζούλιας 35 ετών.
Τους έκαψαν ζωντανούς τους ανθρώπους. Τους βρήκαν με τα στόματά τους ανοιχτά, στην προσπάθεια να αναπνεύσουν. Την πλήρωσε κανείς, ηθικός και μη αυτουργός; Όχι.
Τόσο ο διευθύνων σύμβουλος της τράπεζας όσο και ο υπεύθυνος ασφαλείας του υποκαταστήματος καταδικάστηκαν σε συνολική ποινή φυλάκισης 22 ετών, ωστόσο σύμφωνα με τον Νόμο, εκτιτέα είναι τα 10 χρόνια. Η διευθύντρια του υποκαταστήματος καταδικάστηκε σε ποινή φυλάκισης πέντε ετών και ενός μήνα.
Οι καταδικασθέντες όμως αφέθηκαν ελεύθεροι καθώς το δικαστήριο έκανε δεκτό το αίτημά τους να δοθεί αναστολή στην έφεση. Οι δύο πρώτοι αποφασίστηκε να καταβάλλουν χρηματική εγγύηση 30.000 ευρώ ο καθένας. Με λίγα λόγια, όταν ολοκληρώθηκε η διαδικασία, οι καταδικασθέντες αποχώρησαν για τα σπίτια τους μιας και η ποινή είχε ανασταλτικό αποτέλεσμα.
Για να καταδικαστεί ηθικός αυτουργός ούτε λόγος. Κάποιος από τους 25 κουκουλοφόρους που πέταξαν μολότοφ και έκαψαν τους ανθρώπους ζωντανούς; Σας παρακαλούμε τώρα… Όλοι είναι ελεύθεροι.
Στο κτήριο μέσα βρίσκονταν κι άλλοι υπάλληλοι, που πολλοί είτε σκαρφάλωσαν σε διπλανό κτίριο ή πήδηξαν από τα μπαλκόνια. Η πυροσβεστική πρόλαβε να διασώσει μόλις 5 άτομα, ενώ συγκλονίζουν οι μαρτυρίες που είχαν κατατεθεί στο δικαστήριο.
Πηδούσαν από το κτίριο
«Οι περισσότεροι υπάλληλοι στοιβάχτηκαν στον μικρό φωταγωγό που επικοινωνούσε μέσω πλέγματος με την ταράτσα. Ένας εξ αυτών κατάφερε και έσπασε το πλέγμα της οροφής του φωταγωγού με συνέπεια ένα κύμα αέρα να εισέλθει στο κτίριο και να δώσει παράταση ζωής στους εκεί συγκεντρωμένους υπαλλήλους, οι οποίοι αναρριχήθηκαν στην στέγη από όπου υποχρεώθηκαν και πήδηξαν σε κτίριο που στεγαζόταν κατάστημα, την τζαμαρία του οποίου έσπασαν με καδρόνι για να κατέβουν στην οδό Σταδίου.
Όμως… Η Αγγελική Παπαθανασοπούλου, η οποία διένυε τον τέταρτο μήνα της κυήσεως, λόγω της κατάστασης αυτής δεν μπορούσε ή δεν αποτόλμησε να βγει από το κτίριο από τα εξωτερικά μπαλκόνια με αποτέλεσμα να εγκλωβιστεί εκεί και να πεθάνει λόγω δηλητηρίασης (από τις αναθυμιάσεις της φωτιάς). Η Παρασκευή Ζούλια και ο Επαμεινώνδας Τσακάλης δεν κατόρθωσαν να βγουν από το κτίριο καθώς υπέστησαν δηλητηρίαση λόγω εισπνοής καπνού και τοξικών αερίων».
Και τους τρεις τους βρήκαν με ανοικτό το στόμα και μαύρους από τους καπνούς
Δικαστική… «δικαίωση» (;)
Μετά από οκτώ χρόνια, 24 εργαζόμενοι που είχαν προσφύγει στο δικαστήριο δικαιώθηκαν για την αναγνώριση ηθικής βλάβης, ενώ το δικαστήριο διέγνωσε «παραλείψεις» τόσο από την αστυνομία όσο και από την Πυροσβεστική, οι οποίες αν δεν είχαν συντελεστεί θα είχε αποφευχθεί το μοιραίο γεγονός. Ευθύνες είχε φυσικά και η διοίκηση της τράπεζας Marfin Εγνατία.
Το δικαστήριο κάνοντας δεκτή εν μέρει την αγωγή των εργαζομένων έκρινε:
- ότι η Πυροσβεστική δεν διενήργησε όλους εκείνους τους προληπτικούς ελέγχους για την τήρηση των προβλεπόμενων μέσων πυροπροστασίας στο υποκατάστημα
- παράλειψη των αρμόδιων αστυνομικών οργάνων να εκδώσουν απόφαση – το πολύ μέχρι τα τέλη Ιουνίου του 2009 – επιβάλλοντας στην διοίκηση της τράπεζας να τοποθετήσει ρολά από συμπαγές υλικό και άθραυστους υαλοπίνακες μεγάλου πάχους, όπως όριζε υπουργική απόφαση εκείνης της εποχής.
Το δικαστήριο επιδίκασε αποζημίωση σε κάθε έναν από τους 24 εργαζόμενους, από 25.000 έως 60.000 ευρώ για:
- αποκατάσταση βλάβης που υπέστησαν «από το κίνδυνο ζωής που διέτρεξαν, από την παρεπόμενη σωματική τους ταλαιπωρία, τα απότοκα προβλήματα υγείας και όλη την ψυχική πίεση με την οποία επιβαρύνθηκαν από την κρίσιμη μέρα και εφεξής».
- Αποζημίωση και στον σύζυγο και τους γονείς της άτυχης Αγγελικής η οποία κυμάνθηκε από 210.000 – 300.000 ευρώ.
Σύμφωνα με τους δικαστές το μοιραίο υποκατάστημα της τράπεζας το οποίο στεγαζόταν στο ισόγειο και τον ημιώροφο του κτιρίου δεν διέθετε:
- πυροσβεστικό ερμάριο με εύκαμπτο σωλήνα με ακροφύσιο,
- δυο εξόδους κινδύνου προς κοινόχρηστη οδό ή πόρτες προς διάδρομο ή άλλους χώρους που να οδηγούν από διαφορετικές κατευθύνσεις σε δυο ανεξάρτητες οδούς διαφυγής, παρά μόνο μία στο ισόγειο κατάστημα. Και αυτή δεν άνοιγε με μία απλή ώθηση από μέσα προς τα έξω, αλλά μόνο με τηλεχειριστήριο που κρατούσε η διευθύντρια.
- Το πατάρι έπρεπε να διαθέτει έξοδο κινδύνου την οποία δε είχε όπως άλλωστε δεν είχε αντιβανδαλικά τζάμια.
