Αντιδράσεις από αντιπολεμικές οργανώσεις για την ταινία του Οπενχάιμερ:«Η πραγματικότητα ήταν πολύ πιο φρικτή»

Ένα εύφλεκτο υλικό ξεσκίζει το πρόσωπο μιας γυναίκας σε μια από τις τελευταίες σκηνές τoυ Oppenheimer, της νέας ταινίας για την εφεύρεση της ατομικής βόμβας. Αυτή η σκηνή αποτυπώνει τη φρίκη που έζησαν τα θύματά στη Χιροσίμα και το Ναγκασάκι, των οποίων το δέρμα κάηκε από την έκρηξη της.

Ωστόσο, η πραγματικότητα στην Ιαπωνία ήταν πολύ πιο φρικιαστική από την καλλιτεχνική απεικόνιση στην ταινία, η οποία παρακάμπτει τον ανθρώπινο πόνο που προκάλεσε η βόμβα.

Αντ' αυτού, η ταινία-μπλοκμπάστερ του σκηνοθέτη Κρίστοφερ Νόλαν είναι μια σύντομη ματιά στην επιστημονική έρευνα του Τζέι Ρόμπερτ Οπενχάιμερ για την κατασκευή ενός ισχυρού πυρηνικού όπλου.

Η ταινία διερευνά το ηθικό δίλημμα του Οπενχάιμερ σχετικά με το ρόλο του στη δημιουργία του πιο καταστροφικού όπλου που κατασκευάστηκε ποτέ. Ωστόσο, ακτιβιστικές και αντιπολεμικές οργανώσεις που παλεύουν για τον πυρηνικό αφοπλισμό φοβούνται ότι η δύναμή της να πείσει τους ανθρώπους για την υπαρξιακή απειλή που συνιστούν τα πυρηνικά όπλα μπορεί να μειωθεί εξαιτίας της εστίασή της στο επιστημονικό επίτευγμα.

«Ο συνολικός αντίκτυπος της ταινίας είναι ανισόρροπος - οι άνθρωποι φεύγουν από την αίθουσα σκεπτόμενοι πόσο συναρπαστική ήταν η διαδικασία και όχι σκεπτόμενοι "Θεέ μου, αυτό ήταν ένα τρομερό όπλο μαζικής καταστροφής και κοίτα τι μπορεί να συμβεί σήμερα» δήλωσε η Κάρολ Τέρνερ, εθελοντής της Εκστρατείας για τον Πυρηνικό Αφοπλισμό στο Λονδίνο.

«Το αποτέλεσμα των εκρήξεων [της Χιροσίμα και του Ναγκασάκι] ήταν η αφαίρεση του δέρματος με έναν πολύ πιο αιματηρό και φρικτό τρόπο - στην ταινία παρουσιάστηκε με γούστο και τέχνη. Δεν υπάρχει τίποτα κακό σε αυτό, αλλά αν κοιτάξετε φωτογραφίες πραγματικών επιζώντων και διαβάσετε περιγραφές για το τι τους συνέβη, ήταν ένας πολύ τρομακτικός, αιματηρός και φριχτός θάνατος».

Πρόσθεσε ότι αν και είναι ιστορικά ακριβές να απεικονίζονται οι ηθικές αμφιβολίες του Οπενχάιμερ σχετικά με την εφεύρεσή του και την επακόλουθη δίωξή του από την κυβέρνηση των ΗΠΑ, στην πραγματικότητα αυτό τον μετατρέπει στην ταινία σε ήρωα.

Ο Sebastian Brixey-Williams, εκτελεστικός διευθυντής της ακτιβιστικής ομάδας Basic, ελπίζει ότι η ταινία θα μπορούσε να βοηθήσει να αντιστραφεί η ουσιαστική απουσία της πυρηνικής συζήτησης από τις τέχνες κατά τις τελευταίες τρεις δεκαετίες, η οποία έχει δημιουργήσει ένα "βαθύ αίσθημα απάθειας" στο κοινό.

Ο Brixey-Williams ελπίζει ότι η ταινία θα παρακινήσει το κοινό να αγωνιστεί για τα πυρηνικά ζητήματα, όπως για παράδειγμα δείχνοντας την υποστήριξή του στις πολυμερείς διαπραγματεύσεις για βαθιές περικοπές στα πυρηνικά οπλοστάσια ή για τα δικαιώματα των ιθαγενών που πλήττονται από τις δοκιμές όπλων και την εξόρυξη ουρανίου.

Ο ίδιος δήλωσε: «Η ταινία θα είναι μια πολύ καλή ευκαιρία για την κοινωνία: Η ανθρώπινη ιστορία γύρω από τον Οπενχάιμερ ρίχνει το γάντι σε ΜΚΟ όπως εμείς για να δώσουμε στους ανθρώπους τα εργαλεία για να ανταποκριθούν στα καίρια ζητήματα της εποχής. [Τα πυρηνικά όπλα] είναι εξίσου εκτός ελέγχου με την κλιματική κρίση, αλλά απλά λαμβάνει πολύ, πολύ λιγότερη προσοχή».