Η ιστορία του «Salon Kitty»: Πως οι Ναζί χρησιμοποιούσαν τις ιερόδουλες για να κατασκοπεύουν τον εχθρό

Η ιστορία του Salon Kitty στη Γερμανία ήρθε και πάλι στο προσκήνιο μετά την έκδοση του βιβλίου «The Madam and the Spymaster: The Secret History of the Most Famous Brothel in Wartime Berlin» που εκδόθηκε νωρίτερα αυτόν τον μήνα.

Η γυναικεία ομορφιά αποτελούσε πάντα ένα ισχυρό όπλο για τον κόσμο της κατασκοπείας. Όταν ανώτερα στελέχη του ναζιστικού κόμματος πρότειναν στην Μαντάμ Κίτι να μετατρέψει την επιχείρησή της σε κέντρο κατασκοπείας για να παρακολουθεί ηλεκτρονικά τους πελάτες της, η Σμιτ αρνήθηκε.

Ήταν η μαντάμ του "Salon Kitty", ενός φανταχτερού οίκου ανοχής στο Βερολίνο και του μοναδικού με νόμιμη λειτουργία σε όλη τη Γερμανία.

Παρόλα αυτά, ήξερε ότι το ναζιστικό κόμμα του Χίτλερ δεν θα δεχόταν το "όχι" ως απάντηση, οπότε προσπάθησε να διαφύγει από τη Γερμανία. Έτσι αποφάσισε να στείλει χρήματα σε τρεις Εβραίους φίλους της στο Λονδίνο με σκοπό να ανοίξει εκεί έναν νέο οίκο ανοχής. Μάζεψε τα πράγματα της και έβγαλε λαθραία εκατομμύρια μάρκα του Ράιχ από τη Γερμανία ράβοντας τα στα εσώρουχα των «κοριτσιών» που θα ταξίδευαν μαζί της.

Στην προσπάθειά της να διαφύγει από το Τρίτο Ράιχ η Κίτι συνελήφθη κοντά στα ολλανδικά σύνορα και σύρθηκε πίσω σε μια φυλακή του Βερολίνου, όπου την άφησαν να λιμοκτονήσει και την βασάνισαν άγρια.

Μετά από λίγο καιρό οι ναζιστικές αρχές της έθεσαν ξανά το εξής δίλημμα: Η θα περνούσε δύο χρόνια σε ένα στρατόπεδο συγκέντρωσης, ή θα βοηθούσε τους Ναζί με το «Salon Kitty». «Θα κάνω ό,τι θέλετε» ήταν η απάντηση της!

Η ιδέα για τη χρήση του «Salon Kitty» ως άντρο κατασκοπείας άνηκε στον Ράινχαρντ Χάιντριχ, υψηλόβαθμο στέλεχος των SS, ο δεύτερος στην ιεραρχία μετά τον Χάινριχ Χίμλερ.

Ο Χάιντριχ, που είχε το παρατσούκλι «Ξανθό κτήνος» και «Δήμιος του Χίτλερ» λόγω του ψυχρού και υπολογιστικού του χαρακτήρα, είχε αρκετά ερωτικά σκάνδαλα στο παρελθόν και συχνά οι έξοδοί του στο Βερολίνο κατέληγαν στο κρεβάτι κάποιας ιερόδουλης. Αφού ανάγκασε την Κίτι Σμιτ να συμμορφωθεί με τις επιθυμίες του, γέμισε τον οίκο ανοχής της με κοριούς και άλλες συσκευές παρακολούθησης. Κατά την ανακαίνιση της επιχείρησης τοποθετήθηκαν στα δωμάτια 50 μικρόφωνα, ενώ το υπόγειο μετατράπηκε σε «κέντρο επιχειρήσεων» όπου μέλη του ναζιστικού κόμματος - που είχαν δώσει όρκο σιωπής υπό την απειλή εκτέλεσης σε περίπτωση οποιασδήποτε διαρροής - κατέγραφαν τις συνομιλίες. Ο στόχος του Χάιντριχ ήταν να κατασκοπεύει τους πελάτες του οίκου ανοχής (είτε Γερμανούς είτε ξένους) προσφέροντας τους άφθονο αλκοόλ και γυναικεία συντροφιά. Ήλπιζε ότι με αυτόν τον τρόπο θα λυνόταν η γλώσσα τους και θα αποκάλυπταν τα μυστικά τους.

Όλο το προσωπικό της επιχείρησης, από τα εκδιδόμενα κορίτσια μέχρι τους σερβιτόρους και τις καμαριέρες, δρούσαν υπό την καθοδήγηση των Ναζί.

Κατά τη διάρκεια της λειτουργίας του «Salon Kitty» κατά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο, σχεδόν 80.000 κασέτες με καταγεγραμμένες συνομιλίες μέσα στα δωμάτια της επιχείρησης συγκεντρώθηκαν και εστάλησαν στα κεντρικά της Γκεστάπο.

Μεταξύ των πελατών που επιβεβαιωμένα επισκέφθηκαν τον οίκο ανοχής εκείνη την εποχή ήταν ο Ιταλός υπουργός εξωτερικών, ο κόμης Τζιάν Γκαλεάτζο Τσιάνο, ο Γερμανός στρατηγός Φρίντριχ Φρομ και πολλοί ακόμη ανώτεροι αξιωματούχοι του κόμματος.

Όπως αναφέρει η New York Post, οι όποιες πληροφορίες συγκεντρώθηκαν από τις κατασκοπευτικές μεθόδους του Χάιντριχ δεν έγιναν ποτέ γνωστές στο ευρύ κοινό, αφού οι χιλιάδες δίσκοι των συνομιλιών δεν βρέθηκαν ποτέ στα γραφεία της Γκεστάπο.