Στο νο1 ο ΛΕΞ! (vid)
Όταν γέμισε το γήπεδο στη Νέα Σμύρνη καταλάβαμε γιατί γίνεται η φασαρία. Όταν γέμισε το επόμενο στάδιο ξέραμε ότι αυτό δεν πρόκειται να σταματήσει. Ο ράπερ ταξίδεψε (και ταξιδεύει) και τα εισιτήρια πέταξαν, τα «Sold Out» φώναξαν και πλέον όλοι κάνουν προσευχές. Να ακούσουν τον ΛΕΞ; Μπορεί. Το πιο πιθανό είναι να θέλουν αυτός να τους ακούσει. Ο στίχος που χωρίζεται σε δύο μέρη στα live, ξεκινά από τον ίδιο και τελειώνει στο κοινό, λέει είμαι από τις περιοχές που κάνουνε προσευχές… Η συνέχεια είναι αυτή που έχει γράψει ο καλλιτέχνης, όμως πάνω στα αποσιωπητικά υπάρχει χώρος και για άλλα τάματα και συνεσταλμένα θαύματα. Ναι, ο ΛΕΞ σε κάνει να πιστεύεις στην υπόσχεση που έδωσες στον εαυτό σου ότι θα τα καταφέρεις. Σου δίνει τη δύναμη να πιστέψεις στο όνειρό σου και να φτιάξεις το επόμενο για τον διπλανό σου. Σου επιτρέπει να μη δεις μόνο την πτώση, αλλά και του Δία τις αστραπές. Και όταν τρέχεις σαν κυνηγημένος γιατί παραμένεις τσόγλανος, σε κάνει να χαίρεσαι το κυνήγι γιατί ξέρεις ότι το θύμα θα ξεφύγει. Ο ΛΕΞ κοιτάζει το κοινό μέσα από τα κομμάτια του και το ακούει στα live του. Γι’ αυτό και ο χαμός στη Γεωπονική, γι’ αυτό και όλοι τον παραδέχονται. Για μας είναι ο κορυφαίος έλληνας ράπερ αυτή τη στιγμή.
Ο ενδιάμεσος της άγριας ομορφιάς
Όταν γράφαμε πέρυσι γι’ αυτόν βάζαμε τίτλο «ΛΕΞ, όρμα τους!». Δίπλα υπήρχε η ένδειξη «vid» και στη μέση του κομματιού κάτι από το «Ταπεινοί και πεινασμένοι» (2014), την πρώτη δισκογραφική δουλειά του. Ήταν σαν να παρακινούσαμε τους αναγνώστες να τον ακούσουν ή να το ακούσουν ξανά και ξανά. Αν υπήρχε κάποιος που τον μάθαινε εκείνη τη στιγμή θα καταλάβαινε. Αν αυτός που διάβαζε τον γνώριζε, τότε θα επιβεβαίωνε αυτό που ήξερε και αυτό που περίμενε. Το μάθημα και η επιβεβαίωση έχουν να κάνουν με την κατανόηση του ράπερ, με την αντίληψη του για το τι πραγματικά συμβαίνει στην κοινωνία. Και έπειτα είναι το ύφος… Ο ΛΕΞ έχει την άνεση να συνδυάζει όλα όσα καταλαμβάνουν τη σκέψη και το βλέμμα του σημερινού ανθρώπου. Στο ραπάρισμά του ακούς: το θάρρος που απειλείται αλλά επιμένει. Τον φόβο για το αύριο και τον πόνο της καταστολής σήμερα. Τη φιλία που πάντα απλώνει χέρι και σώζει. Την αλήθεια του δρόμου που πρέπει να τη δεχτείς και να την αντέξεις. Ναι, ο ΛΕΞ δεν είναι ποιητής. Είναι ο ενδιάμεσος της άγριας, ελεύθερης, ομορφιάς, αυτής που κάπως μας πληγώνει και μας πορώνει την ίδια στιγμή. Είναι ένας αγγελιοφόρος που θέλει δυο δωμάτια κι έναν αδελφό για στήσει το αρχοντικό, θέλει τα μαλακά παπούτσια (Air Max) για να «πατήσει» στον αέρα και να μοιράσει παντού το ταξίδι στην πόλη. Αυτός είναι ο ΛΕΞ.
Δεν χρειάζεται να ξεχωρίσεις κάτι
Ο ΛΕΞ ανήκει στους ραπ καλλιτέχνες που δεν χρειάζεται να ξεχωρίσεις κάποιο κομμάτι τους. Ναι, υπάρχουν προτιμήσεις, όμως -πλέον- όλα έχουν αναβαθμιστεί, αναγεννηθεί κατά κάποιο τρόπο. Ο λυρισμός και η καταγγελία, η άνεση και ο προβληματισμός, το ξεχωριστό flow που είναι μόνο δικό του, η μουσική που τον συνοδεύει, όλα μένουν πιστά στον πυρήνα του ραπ. Μελωδικότητα, πεντακάθαρα, ανεβαστικά, απαιτητικά μπιτ και ο τρόπος εκφοράς απευθείας από τα στενά και τις πλατείες. Συνεπώς, ό,τι κι αν διαλέξεις σήμερα να ακούσεις απ’ αυτόν θα ναι ικανοποιητικό. Το άλμπουμ «2ΧΧΧ» (2018) ήταν δυναμίτης και ήρθε να παρασύρει και το «Ταπεινοί και πεινασμένοι» (2014). Ε, με το «Μετρό» (2022) κατάλαβες ότι με τον ΛΕΞ δεν χάνεις. Το κοινό τον αγάπησε για την απλότητά του και το αναλλοίωτο της εικόνας του. Αυτά που ζούσε και ζει η υποτιμημένη κοινωνία, αυτά της έδωσε και τα συνόδευσε με χαρά, δύναμη, ελπίδα, τόλμη. Ο ΛΕΞ θα συνεχίσει για πολλά χρόνια να μας δίνει τις ιστορίες της πόλης, να μας συντροφεύει στην εσωτερική μας μετανάστευση. Πάντα ταπεινός, πάντα πεινασμένος, πάντα πρώτος! Πού σαι ρε ΛΕΞ;
