Ο Παρθενώνας του Εδιμβούργου: «Η ντροπή της Σκωτίας» λένε οι ντόπιοι (vid)

Στην κορυφή Calton Hill, η πανοραμική θέα του Εδιμβούργου έχει συναρπάσει και εμπνεύσει τους επισκέπτες εδώ και αιώνες. Το πλεονεκτικό σημείο προσφέρει θέα στα σημαντικότερα ορόσημα της πόλης: Arthur's Seat, το Crags πίσω από το παλάτι Holyrood και το Κοινοβούλιο, το Leith και το Firth of Forth.

Ανάμεσα σε αυτά τα ορόσημα, το Εθνικό Μνημείο ξεχωρίζει ως εντυπωσιακός φόρος τιμής στους πεσόντες στρατιώτες της Σκωτίας από τους Ναπολεόντειους Πολέμους. Εμπνευσμένο από τον Παρθενώνα, το μνημείο αυτό προοριζόταν να είναι μεγαλοπρεπές, αλλά μόνο δώδεκα κίονες παραμένουν ως υπενθύμιση της ημιτελούς κληρονομιάς του.

Ο λόφος Calton Hill κατέχει μια ξεχωριστή θέση στις καρδιές των ντόπιων, ιδίως ως αγαπημένο σημείο θέασης για την απόλαυση των πυροτεχνημάτων και τη φιλοξενία πολυάριθμων εκδηλώσεων κατά τη διάρκεια του φεστιβάλ του Αυγούστου. Επιπλέον, το Φεστιβάλ Φωτιάς Beltane, που αναβιώνει τις αρχαίες κέλτικες παραδόσεις, πραγματοποιείται εδώ την τελευταία ημέρα του Απριλίου.

Το έπος του πιο φιλόδοξου εγχειρήματος του Calton Hill, η αντιγραφή του Παρθενώνα, ξεκίνησε τον Ιανουάριο του 1822. Ο αρχικός προϋπολογισμός ανερχόταν σε 42.000 λίρες, η χρηματοδότηση έπεσε στις 16.000 λίρες μετά από έξι μήνες. Παρά το οικονομικό έλλειμμα, το έργο συνεχίστηκε, με στόχο τη δημιουργία μιας σκωτσέζικης Βαλχάλας, κατασκευάζοντας κατακόμβες για τον ενταφιασμό επιφανών προσωπικοτήτων. Ο στόχος ήταν να συναγωνιστεί τη σημασία του Αββαείου του Ουέστμινστερ. Ωστόσο, η επίσκεψη του βασιλιά Γεωργίου Δ' το 1822, που είχε σκοπό να ενισχύσει τον ενθουσιασμό, δεν επηρέασε το έργο. Η κατασκευή άρχισε το 1826 με τη χρήση πέτρας Craigleith, αλλά σταμάτησε το 1829 λόγω οικονομικών περιορισμών. Το αποτέλεσμα: ένα μέρος του στυλοβάτη, δώδεκα κίονες και το επιστύλιο στέκονται ως μαρτυρία του ημιτελούς μεγαλείου του εγχειρήματος.

Η κατάρρευση του Εθνικού Μνημείου δεν οφειλόταν αποκλειστικά σε οικονομική κακοδιαχείριση, υπέφερε επίσης από τις μεταβαλλόμενες καλλιτεχνικές τάσεις μετά τους Ναπολεόντειους Πολέμους. Η φθίνουσα δημοτικότητα της ελληνικής αναβίωσης, σε συνδυασμό με την επιθυμία των Σκωτσέζων να αγκαλιάσουν τη μεσαιωνική κληρονομιά τους, οδήγησε σε μειωμένη υποστήριξη της κλασικής αρχιτεκτονικής.