Ο Προμηθέας της Αμερικής: Είναι το «Oppenheimer» μια ταινία - ορόσημο για την έβδομη τέχνη; (vid)

Το τελευταίο αριστούργημα του Κρίστοφερ Νόλαν, «Oppenheimer», εμβαθύνει στη ζωή και τον ψυχισμό του Τζέι Ρόμπερτ Οπενχάϊμερ, της αινιγματικής φιγούρας πίσω από την ανάπτυξη της ατομικής βόμβας. Με απαράμιλλη φινέτσα, ο Νόλαν περιηγείται στους περίπλοκους ιστούς της επιστήμης, της πολιτικής και της ανθρώπινης αδυναμίας για να δημιουργήσει μια ταινία που συμπυκνώνει μια ιστορική αλλαγή για την ανθρωπότητα.

Η ερμηνεία του Όπενχάιμερ από τον Κίλιαν Μέρφι είναι εξαιρετική. Αποτυπώνει την ουσία ενός ανθρώπου που αναλώνεται από την ίδια του την ευφυΐα, ακροβατώντας στο χείλος του γκρεμού της ύβρεως και της ταπεινότητας. Από τις νεανικές του αγωνίες μέχρι τις ενδοσκοπήσεις σε μεγαλύτερη ηλικία, η ερμηνεία του Μέρφι αντηχεί με πυρετώδη ένταση, κάνοντας το ταξίδι του Όπενχάιμερ τόσο συναρπαστικό όσο και στοιχειωτικό.

Το θεμέλιο της ταινίας είναι η έγκυρη βιογραφία του «Προμηθέα της Αμερικής», που χρησιμεύει ως πρότυπο, το οποίο ο Νόλαν προσαρμόζει έντεχνα στην οθόνη. Μέσα από ένα πλέγμα ζωντανών σκηνών και αφηγηματικών αλμάτων, η ταινία εξερευνά τη συμβολή του Οπενχάιμερ στο Σχέδιο Μανχάταν και τον καθοριστικό του ρόλο στη δημιουργία των ατομικών βομβών που έπεσαν στη Χιροσίμα και το Ναγκασάκι. Ωστόσο, ο Νόλαν αποφεύγει να εκμεταλλευτεί τη φρίκη αυτών των γεγονότων, εστιάζοντας αντίθετα στα πολύπλοκα προσωπικά και ηθικά διλήμματα που αντιμετώπισαν ο Οπενχάιμερ και οι σύγχρονοί του.

Η σκηνοθετική δεινότητα του Νόλαν είναι εμφανής στη δομή της ταινίας, ένα μωσαϊκό από έγχρωμες και ασπρόμαυρες σκηνές που αντικατοπτρίζουν την περίπλοκη νοοτροπία του Οπενχάιμερ. Η χρήση αυτών των ξεχωριστών οπτικών στυλ συνυφαίνει το παρελθόν με το παρόν, δημιουργώντας μια κινηματογραφική διπλή έλικα που καθοδηγεί το κοινό μέσα από τις ανατροπές της ζωής του Οπενχάιμερ.

Η ταινία αντιμετωπίζει απροκάλυπτα το ηθικό τέλμα γύρω από την ανάπτυξη της ατομικής βόμβας, απεικονίζοντας την εσωτερική πάλη του Οπενχάιμερ και την τελική συνειδητοποίηση των συνεπειών του έργου του. Αυτή η αντιπαράθεση φτάνει στο ζενίθ της στα ασπρόμαυρα τμήματα, τα οποία αποκαλύπτουν με σχολαστικότητα τις πολιτικές παγίδες και τον αντισημιτισμό που αμαύρωσαν την κληρονομιά του Οπενχάιμερ.

Το υποστηρικτικό καστ, συμπεριλαμβανομένων των Φλόρενς Πιού, Έμιλι Μπλαντ και Κένεθ Μπράνα, προσφέρει ερμηνείες που συμπληρώνουν την ευφυΐα του Μέρφι. Ωστόσο, ορισμένα αναγνωρίσιμα πρόσωπα, όπως ο Ματ Ντέιμον και ο Ρόμπερτ Ντάουνι αποδεικνύονται περιστασιακά ενοχλητικά, βγάζοντας στιγμιαία το κοινό από τον σχολαστικά κατασκευασμένο κόσμο της ταινίας.

Στη σφαίρα του μεγάλου κινηματογράφου, ο Νόλαν στέκεται ψηλά, και το «Oppenheimer» δεν αποτελεί εξαίρεση. Γυρισμένη σε φιλμ 65 χιλιοστών, η ταινία μεταδίδει μια μνημειώδη αύρα που αντικατοπτρίζει τα ιστορικά γεγονότα που περιγράφει. Ωστόσο, η μαεστρία του Νόλαν έγκειται στην ικανότητά του να αξιοποιεί αυτή τη μεγαλοπρέπεια χωρίς να επισκιάζει την εγγενή πολυπλοκότητα της ιστορίας του Οπενχάιμερ.

Το «Oppenheimer» δεν είναι μια γραμμική αφήγηση - είναι μια πολύπλευρη εξερεύνηση ενός ανθρώπου, μιας εποχής και των ηθικών διλημμάτων που διαμόρφωσαν και τα δύο. Όπως όλες οι σπουδαίες ταινίες, μας προκαλεί να αναλογιστούμε το παρελθόν, το παρόν και το μέλλον. Η επιδέξια σκηνοθεσία του Κρίστοφερ Νόλαν, σε συνδυασμό με τη μαγευτική ερμηνεία του Κίλιαν Μέρφι, δημιουργεί μια κινηματογραφική εμπειρία που προκαλεί ταυτόχρονα σκέψη και συναισθηματική απήχηση. Το «Oppenheimer» είναι κάτι περισσότερο από ένα βιογραφικό δράμα - είναι ένας ισχυρός διαλογισμός για τη διασταύρωση της ευφυΐας και της ευθύνης, αφήνοντας ανεξίτηλο σημάδι στον κινηματογράφο και το μυαλό.