Με οδηγό τον Βέβηλο! (vid)
Το φτηνά σουρεαλιστικό, το κακόγουστο, κοιτούσε από ψηλά και έβλεπε το αληθινό, το ρεαλιστικό, το ρομαντικό, το βαθιά ανθρώπινο. Οι καλοντυμένοι κύριοι και κυρίες ζούσαν το «Dinner in the Sky» (sic) και ο Βέβηλος κερνούσε ρίμες και ευχές γεμάτες σάρκα και χτύπους της καρδιάς. Στον ίδιο χώρο, στην Τεχνόπολη του Δήμου Αθηναίων, ο παραλογισμός του ματαιόδοξου και η ανυπόκριτη επαφή του καλλιτέχνη με το κοινό. Έστρεφες το βλέμμα στον ουρανό και απορούσες. Έστρεφες το βλέμμα στη σκηνή και δεν ρωτούσες, καταλάβαινες γιατί αυτός ράπερ έχει τόσο πιστό κοινό και γιατί ανάβουν γι’ αυτόν φωτιές και πετούν ιαχές. Το «δείπνο στον ουρανό», ένα μεγάλο τραπέζι με σερβιτόρους, πελάτες, δεμένους, ήταν η αναπάντεχη αντίθεση, το ψεύτικο είδωλο, η τσαλακωμένη διασκέδαση, αυτό που δεν μπορούσε να κοιτάξει την ατόφια ψυχαγωγία του Βέβηλου. Ο άνθρωπος που είδε τα κολασμένα σοκάκια, τα περπάτησε, πήρε από το χέρι τους θεατές και τους οδήγησε στο αναπότρεπτο «Καθαρτήριο». Καταδικασμένος και για πάντα αθώος διέλυσε τις ενοχές, τις ψευδαισθήσεις και τους εφιάλτες. Κάθε τραγούδι κι ένας κύκλος και κάθε περιστροφή και ένα άλμα προς τον ουρανό. Ο Βέβηλος ανέβηκε στη σκηνή μας θύμισε τους παλιούς γνώριμους -τους ήρωες του δρόμου και τα τέσσερα στοιχειά- και μας έδωσε δύο νέα σημεία αναφοράς: «Καθρέφτης» και «Αχέροντας».
Δεν κάνει πλάκα
Ο κόσμος περίμενε ήρεμα για να μπει. Η ουρά μεγάλωνε, μέχρι που έστριψε. Όταν δόθηκε η εντολή να ανοίξει η είσοδος, το κοινό είχε την υπομονή και την γλυκιά προσδοκία γι’ αυτό που θα ζούσε. Στο σημείο όπου πωλούνταν μπλούζες και φούτερ του Βέβηλου οι κούτες άνοιγαν ασταμάτητα. Τα σημεία πώλησης αναψυκτικών, αλκοόλ, φαγητού έκαναν τη δουλειά τους και στις 21:30 τα φώτα έσβησαν και η σπηλαιώδης φωνή του Θανάση Κατσαντώνη (σ.σ το όνομα του καλλιτέχνη) γέμισε τον χώρο. Τα βιβλία άνοιξαν και οι ήρωες, τα στοιχειά ξεχύθηκαν στον χώρο και στους χρόνους τους παλιούς και τους τωρινούς. Και από τα πρώτα λεπτά καταλάβαινες ένα πράγμα: Ο Βέβηλος δεν κάνει πλάκα. Ο τύπος έχει ζήσει καθετί ανθρώπινο και καθετί απάνθρωπο. Οι πληγές του είναι εκεί και τις σέβεται, δεν τις υπερκαταναλώνει και τις απευθύνει με ειλικρίνεια σε αυτούς που τον ακούνε. Και το κοινό καταλαβαίνει, νιώθει τον δυνατό, κουρασμένο, ανθεκτικό, πάντα όρθιο άνθρωπο. Ο Βέβηλος δίνει δύναμη σε όλους και παίρνει δύναμη απ’ όλους! Οι δύο του δίσκοι «Το βιβλίο των ηρώων του δρόμου» και «Το βιβλίο των τεσσάρων στοιχειών» είναι το σώμα και το αίμα του. Φέτος έκλεισε 30 χρόνια στη χιπ-χοπ σκηνή και το μοιράστηκε γεμάτος χαρά.
Πάντα ανατριχιαστικός
Οι θεατές των καλωσόρισαν με το «Βαβυλώνα», «Βαβυλώνα»… Οι παλιοί ήξεραν και στο μυαλό έβαζαν στη σειρά τα «Low Bap», χιπ-χοπ και στη σκηνή ο Παράφρων να «συνομιλεί» με τον Βέβηλο. «Δωμάτιο με θέα» και ο χρόνος να γυρνά πίσω και να εκτοξεύεται μπροστά. Και ο Μορφέας εκεί για να δονηθεί ο χώρος με το «Hiphopolis». Ακόμη και αυτοί που δεν ήταν στην Τεχνόπολη έκαναν χαμό! Η φωνή του Anser πήγε στο στόμα του κοινού και στο «Άμα ρωτήσουν που χάθηκα» μια πυρόξανθη ανταύγεια φώτισε την παρέα. Τα δύο νέα κομμάτια –«Καθρέφτης», «Αχέροντας»- έτυχαν θερμής υποδοχής, ενώ ακούστηκαν και κάποια που δεν έχουν παιχτεί σε live. Στο δελτίο Τύπου γίνεται λόγος για επερχόμενο δίσκο και μετά τη χθεσινή συναυλία η αναμονή αποκτά μεγαλύτερη λαχτάρα. Όλα τα στοιχεία του Βέβηλου ήταν εκεί και έδειξαν γιατί του ανήκει η σκηνή. Η ιδιαίτερη χροιά της φωνής που ταράζει τα σωθικά σου, οι ψίθυροι, η παιχνιδιάρικη διάθεση και ο τρόπος που «πατά» στον ρυθμό. Υπήρχαν στιγμές που ανέβαζε ταχύτητα και καθήλωνε. Το υπαρξιακό και του δρόμου το στοιχειό βαπτίζονταν μέσα στη φωνή του και γίνονταν φωτιά και πάγος και έκαιγαν, αναγεννούσαν, τα πάντα! Ένας άνθρωπος αρκεί για να προκληθούν ξεσπάσματα και να τονωθούν σώματα και ψυχές. Το πέρασμα από το «Καθαρτήριο» κρίνεται επιτυχημένο και ο Βέβηλος είναι πάντα ώριμος και πάντα ανατριχιαστικός.
