Δύο_μηδέν_δύο_μηδέν: Το «αντί» που έχεις ανάγκη (vid)
Τον ραπ λόγο ακούς και τρέχεις. Τρέχα να ξεφύγεις, να προλάβεις, να σωθείς, να καταστραφείς, να πεθάνεις, να ζήσεις, να επιστρέψεις και να τους… Πάρε ανάσα και συνέχισε. «Φωτιά» στα πόδια και άλμα στο μέλλον. Το θες συγκεκριμένο; Γράψε τότε έτος 2076 και όλα χαμένα στο έρεβος. Ό,τι έρχεται δεν είναι για καλό, δεν είναι για κακό, είναι για σιωπηλή εξαφάνιση. Τα ρομπότ δεν έρχονται, ήρθαν. Φοράνε το ίδιο σήμα που ήξερες, ξέρεις και δεν θες να ξεχάσεις. Πετάνε, σε καίνε με μια εντολή, τα μάτια τους βγάζουν και τα χώνουν στο μυαλό και στην ψυχή σου κι αν επιμείνεις να τρέχεις, τότε το ατσάλινο χέρι ανεβαίνει και κατεβαίνει με τη φόρα του δυστοπικού μέλλοντος. Ή παρόντος; Μπερδεύεσαι, στέκεσαι και αφού σιγουρεύεσαι λες όχι στην τρομοκρατία της στολής. Τρέχεις και στις τσέπες σου βάζεις κλειδιά για το σπίτι που θα βρεις, ένα στουπί και ήχους που πάντα ήθελαν να ταξιδέψουν στις οξειδωμένες γειτονιές του κόσμου που δεν σου μοιάζει. Βελούδινα λόγια ντύνουν τις γροθιές των κυνηγών και παραιτημένες αλήθειες σε ναρκώνουν, σε δένουν στο αδίστακτο «τώρα». Θες να τρέξεις και το στο μυαλό σου φτιάχνεις ένα μπιτ-κεραυνό και ένα flow που έρχεται από το δικό σου μέλλον, το δικό σου παρόν. Ακούς τους Δύο_μηδέν_δύο_μηδέν και ξέρεις ότι δεν είναι κώδικας, δεν είναι ψηφιακό θραύσμα, είναι το «αντί» που έχεις ανάγκη.
Ασταμάτητο άθροισμα
Το ραπ συγκρότημα που είναι ο λόγος, ατόφιος, μόνος του, θαρραλέος, τολμηρός, ανυποχώρητος, και η ομάδα, η κοινότητα, η παρέα. Οι Δύο_μηδέν_δύο_μηδέν είναι η τετράδα που βρίσκεται πάντα εκεί που χρειάζεται. Πώς μεταφράζεται αυτό; Αλληλεγγύη, συντροφιά, μοίρασμα στίχων, πόνου, ελπίδας. Η ομάδα αυτή δεν παίζει για να χάσει, ούτε για να κερδίσει. Παίζει για το παιχνίδι, για την τήρηση του λόγου και την υπεράσπιση του ανθρώπου. Πρώτη βολή: Jaul. Δεύτερη βολή: KK. Τρίτη βολή: Ήρωας. Τέταρτη βολή: Incognito M. Και το «4» γίνεται ασταμάτητο άθροισμα που αλυσιδωτές εκρήξεις προκαλεί. Και από τους καπνούς της ρίμας και του μπιτ έρχεται το «σήμερα» όπως είναι, ειλικρινές και απειλητικό. Αυτό που παίρνουν αυτό επιστρέφουν οι τέσσερις. Την απειλή «ντύνουν» με μουσική και την ψυχρή αλήθεια συνοδεύουν με αλύγιστα λόγια και ανυποχώρητους ρυθμούς. Αυτή η μπάντα έχει τον ήχο του «τώρα» και του μέλλοντος που πασχίζουμε να αποφύγουμε. Η δυστοπία είναι η σταθερά και το όραμα της ευτοπίας η μεγάλη ρήξη. Ανάμεσα στα δύο στέκουν οι Δύο_μηδέν_δύο_μηδέν και μας έδωσαν τη δισκάρα «Straight Outta Dystopia». Η τετράδα μόνη της και με αυτούς που πρέπει, όπως πρέπει, εκεί που πρέπει.
Η ομορφιά του υπερβατικού
Ναι, η «χημεία», η αρμονική συνύπαρξη, η συμπόρευση, χαρακτηρίζουν αυτή την μπάντα. Οι στίχοι τους, λυρικοί και άμεσα αποδεκτοί, αποτέλεσμα της έντονης παρατήρησης της κοινωνικής πραγματικότητας και της ευαισθησίας τους, της δύναμής τους δηλαδή. Το μπιτ που ακούς, ιδιαίτερα στο «Straight Outta Dystopia», έχει ξεκάθαρο όριο, μεθυστικό αντίκτυπο στη διαδικασία της πρόσληψης και το πείσμα των δημιουργών του. Η φάση είναι συλλογική και αυτό το πνεύμα διατρέχει τη σκέψη και την αντίδραση των Δύο_μηδέν_δύο_μηδέν. Οι τύποι δεν κοροϊδεύουν δεν ποζάρουν, δεν μιλάνε χωρίς λόγο και όταν δίνουν τον ραπ λόγο τους το κάνουν γενναιόδωρα και ειλικρινά. Ακούγοντας και το «Μετακίνηση_6» ξεχωρίζεις το καλά επεξεργασμένο flow που «πατάει» πολύ δυνατά στο μπιτ. Το αδιαμεσολάβητο, το οικείο και το ανυπόκριτο είναι αυτό που συνθέτει τον πυρήνα του γκρουπ. Το κάτι παραπάνω το δίνει η ταξιδιάρικη, σχεδόν ψυχεδελική, απειλητική και γοητευτικά ανοίκεια μελωδία. Το ραπ τους δεν επιβεβαιώνει μόνο την ορμή του ωμού αλλά και την ομορφιά του υπερβατικού. Οι Δύο_μηδέν_δύο_μηδέν είναι ομάδα που «φτύνει» σκοτάδι, φως και άστρα που τρεμοσβήνουν. Η εικόνα που μένει, το ωστικό κύμα που ακολουθεί, το λευκό της αστραπής που προηγείται φτιάχνει τη μορφή και μας προσφέρει την ουσία του λόγου τους.
