«Το Ναυάγιο»: Η αληθινή ιστορία της φοιτήτριας από τα Χανιά που θυσιάστηκε για να σώσει δεκάδες ζωές (vid)

Μια πραγματικά εκπληκτική ιστορία ηρωισμού και ανιδιοτέλειας κρύβεται πίσω από τη Φωτεινή Σαραντάκη, την τηλεοπτική ηρωίδα της σειράς «Το Ναυάγιο» του Mega, βασισμένη στο ομώνυμο βιβλίο του Σπύρου Πετρουλάκη, που αναπαριστά το τραγικό ναυάγιο του «Ηράκλειον» το χειμώνα του 1966, όπου 191 επιβάτες χάθηκαν. Η νεαρή γυναίκα που υποδύεται η Ελίζα Σκολίδη είναι η 22χρονη Άλκηστις Αγοραστάκη, η οποία έχασε τη ζωή της παλεύοντας γενναία με τα κύματα, προσπαθώντας να σώσει όσους περισσότερους ανθρώπους μπορούσε.

Εκείνη τη μοιραία νύχτα της 8ης Δεκεμβρίου 1966, η Άλκηστις Αγοραστάκη από τα Δελιανά Κισάμου της Κρήτης, επιβιβάστηκε στο πλοίο, το οποίο αναχωρούσε από το λιμάνι της Σούδας με προορισμό τον Πειραιά. Ήταν φοιτήτρια στη Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών και ετοιμαζόταν να δώσει τις τελικές εξετάσεις για το πτυχίο της. Ωστόσο, η μοίρα είχε διαφορετικά σχέδια γι' αυτήν.

Ο καιρός ήταν εξαιρετικά άγριος, το κρύο τσουχτερό και οι άνεμοι αμείλικτοι. Οι αρχές είχαν, ως εκ τούτου, απαγορεύσει τον απόπλου των μικρών σκαφών. Το 40.000 τόνων πλοίο, ιδιοκτησίας της εταιρείας Τυπάλδος, ωστόσο, θεωρούνταν αβύθιστο. Το ταξίδι του ήταν προγραμματισμένο να ξεκινήσει στις 7 το απόγευμα, αλλά η καθυστερημένη άφιξη ενός φορτηγού ψυγείου 25 τόνων που μετέφερε πορτοκάλια προκάλεσε καθυστέρηση περίπου είκοσι λεπτών.

Ο τότε Λιμενάρχης Χανίων εξέφρασε την άποψη ότι το μεγάλο φορτηγό δεν έπρεπε να επιβιβαστεί, δεδομένων των δυσμενών καιρικών συνθηκών. Ωστόσο, η συμβουλή του δεν εισακούστηκε. Το «Ηράκλειον» απέπλευσε για το τελευταίο του ταξίδι, όπως αποδείχθηκε λίγες ώρες αργότερα.

Η νεαρή βρέθηκε αντιμέτωπη με τον θάνατο μαζί με άλλους 205 επιβάτες και 65 μέλη του πληρώματος, όταν γύρω στις 2 τα ξημερώματα, και ενώ το πλοίο βρισκόταν κοντά στη νησίδα Φαλκονέρα, άρχισε να παίρνει νερά. Τα παγωμένα νερά εισέβαλαν με σφοδρότητα στο αμπάρι του πλοίου, φτάνοντας γρήγορα στις καμπίνες της πρώτης θέσης στο κατώτερο επίπεδο. Μέσα σε λίγα λεπτά επικράτησε πανικός.

Ο πλοίαρχος, Εμμανουήλ Βερνίκος, μη μπορώντας να ελέγξει την κατάσταση, έστειλε σήμα κινδύνου στις 2:03 π.μ. Την ίδια στιγμή, ορισμένοι επιβάτες είχαν ήδη παγιδευτεί και πνίγονταν αβοήθητοι, ενώ άλλοι, σοκαρισμένοι και πανικόβλητοι, έτρεχαν στο κατάστρωμα αναζητώντας απεγνωσμένα ένα σωσίβιο.

Ανάμεσά τους ήταν και η νεαρή φοιτήτρια, Άλκηστις Αγοραστάκη. Ωστόσο, ούτε φώναξε ούτε υπέκυψε στον πανικό. Αντιθέτως, με αξιοσημείωτη ψυχραιμία, ενθάρρυνε τους συνεπιβάτες της, μοίρασε σωσίβια και έκανε ό,τι μπορούσε για να βοηθήσει. Ακόμη και όταν το πλοίο βυθίστηκε και βρέθηκε στα παγωμένα νερά, συνέχισε να αγωνίζεται με πρωτοφανή γενναιότητα, όχι μόνο για να σώσει τον εαυτό της αλλά και για να βοηθήσει όσους καλούσαν σε βοήθεια.

Η μαρτυρία του 23χρονου τότε ναυτικού Ηλία Κουκουνάκη κατά τη διάρκεια της δίκης που ακολούθησε είναι πραγματικά συγκινητική. Ο ίδιος βρέθηκε στην τραγωδία ενώ κοιμόταν και ξύπνησε από τη φασαρία στους διαδρόμους. Χωρίς να καταλάβει τι συνέβαινε, βρέθηκε συγκλονισμένος σε ένα πλοίο γεμάτο νερό, έτοιμο να βυθιστεί, φαινομενικά χωρίς ελπίδα. Ωστόσο, ένα χέρι τον έσπρωχνε μέσα από τους διαδρόμους. Ήταν το ίδιο χέρι που τον έριξε στη θάλασσα και τον βοήθησε να ανέβει σε μια αυτοσχέδια σχεδία για να επιβιώσει, καθώς δεν μπορούσε να κολυμπήσει.

Ήταν το χέρι της Άλκηστις Αγοραστάκη, η οποία πάλεψε με τα κολοσσιαία κύματα μέχρι τις 6 το πρωί, σώζοντας δεκάδες συνεπιβάτες της. Κάποια στιγμή, όμως, η ηρωική ψυχή της, καταβεβλημένη από το κρύο και την εξάντληση, δεν άντεξε.

Το άψυχο σώμα της ανασύρθηκε και μεταφέρθηκε στον Πειραιά μαζί με άλλες σορούς και επιζώντες. Ανάμεσά τους ήταν και ο Ηλίας Κουκουνάκης, ο άνδρας που είχε σώσει από βέβαιο πνιγμό. Όταν είδε το άψυχο σώμα της, ο νεαρός ναυτικός κατέρρευσε κλαίγοντας.

Ένα χρόνο μετά το τραγικό ναυάγιο, η Ακαδημία Αθηνών, κατά τη διάρκεια της ετήσιας τελετής ηθικών διακρίσεων, τίμησε μετά θάνατον τη νεαρή Κρητικιά Άλκηστις Αγοραστάκη με το Αργυρό Μετάλλιο για την ηρωική της δράση και την ανιδιοτέλειά της. Επιπλέον, μια κεντρική πλατεία στα Χανιά πήρε το όνομά της. Για τους Χανιώτες παραμένει μια ανεξίτηλη ηρωική μορφή, όσα χρόνια κι αν έχουν περάσει.